van Suuschuu za mei 12, 2012 12:05 am
Terwijl de zon langzaam onder begon te gaan, stond UNOwen aan de grens van het dorp terwijl hij het boek in zijn handen had. Het boek dat Gemu had meegenomen vanuit het oude huis had een vreemd effect op UNOwen. Hij wou dolgraag het boek lezen en hopelijk er achter het mysterie te komen. Maar UNOwen wist dat de tijd er nog niet was om werkelijk het boek te lezen, hij bewoog het boek onder zijn arm en met een stevige grip hield hij het vast. Hoewel het een moeilijke keuze voor UNOwen was, wist hij dat hij dit boek niet in het openbaar kon lezen. UNOwen keek even omhoog, hij moest zich haasten of anders kon het wellicht te laat zijn.
UNOwen had geen idee waarom het boek zo’n invloed op hem had, op het moment dat zijn ogen er op vielen werd het een obsessie voor hem. Elke nacht wou hij tenminste een pagina lezen maar steeds als zijn vinger het boek aanraakte, gleed het er af en met zijn rug naar het boek toe negeerde hij het. Het maakte hem ergens onzeker maar ook nieuwsgierig te gelijk. Zijn gevoelens waren verward door de komst van dit oude boek. Hij had de drang om het boek zo graag te lezen maar ergens wou hij het boek vernietigen. UNOwen had het gevoel dat dit boek juist de vernieting kon zijn van het dorp Orukah en dat terwijl hij het boek voor het eerst zag. Het was erg frustrerend, zelfs tijdens zijn vertrek uit Orukah gooide hij het boek tegen een boom aan. UNOwen draaide zich even om en was van plan om weer het dorp in te gaan. UNOwen wist zeker dat dit de beste oplossing zou zijn. Waarom was dit verschrikkelijke boek uberhaupt in Orukah? Ineens had UNOwen een idee en keek naar de grond in de hoop dat hij twee stokken kon vinden. UNOwen was het zat, dit boek had hem in bewang en hij besloot dat het geheim van dit boek werkelijk niet interessant was. Alsof het zoveel uitmaakt wat er vroeger is gebeurd? Er is tot zover niks gebeurd en UNOwen wist ook zeker dat er niks zo onzinnigs bestond als vervloekte burgers die een dorp had uitgemoord. Zelfs al zou het over Orukah gaan, alle dorpelingen konden prima met elkaar overweg en niemand in het dorp zou het in zijn of haar hoofd halen om iemand te vermoorden. UNOwen schudde zijn hoofd, dit boek was ontzettende onzin en het had geen nut voor de dorpelingen van nu. UNOwen begon de twee stokken tegen elkaar te wrijven, hij moest nu gewoon een klein brandje beginnen en dat achterlijke boek verbranden. Op die manier kon Orukah gewoon weer zijn zoals het dorp was, UNOwen wist dat zeker en begon zelfs harder met de stokken te wrijven. Hoe sneller dat boek tot as zou vergaan, hoe sneller UNOwen niet meer aan dat boek hoefde te denken.
Uit zijn eigen frustratie was zijn gedachten nu alleen maar bezig om vuur te maken, hij moest haast maken voordat hij zich zou bedenken en weer verslaafd zou zijn aan dat boek. Langzamerhand begon er een klein vuurtje te ontstaan, UNOwen boog voorover en blies zachtjes om het vuur groter te maken. Hij nam toen zijn afstand en staarde naar het vuur dat langzaam begon te groeien. UNOwen richtte zijn aandacht op het boek en pakte het weer op, even wreef UNOwen over het boek heen. Twijfels begonnen weer door zijn hoofd te dwalen, misschien.. Misschien moest hij toch tenminste een bladzijde lezen? Tenminste de eind pagina zodat hij achter het slot kon komen of ergens zodat hij tenminste nog meer informatie wist. Als het werkelijk zo gevaarlijk zou zijn, dan kon hij altijd terug naar het dorp keren en de informatie delen. Orukah was zijn thuis zolang als hij het kon herinneren en zijn thuis was ook werkelijk de plek die hij wou beschermen. UNOwen begon op zijn knieen te zitten en sloeg het boek open, zijn nieuwsgierigheid werd hem toch te sterk en uiteindelijk begon hij te lezen. Hij besloot eerst om een pagina te lezen maar al snel werd van een pagina lezen, twee pagina’s en al snel kon UNOwen zichzelf niet beheersen. Hij bestuurde het hele boek en las werkelijk elke letter die er in het boek stond. UNOwen kon niks anders doen dan het in alle stilte lezen. Naast hem wakkerde het vuurtje dat hij begon maar de wind begon al op te trekken en al snel stond UNOwen in duisternis.
Net op de laatste paar regels, was het vuur gedoofd en UNOwen stond in het bos met het boek in zijn handen. Dit was verschrikkelijk. Niet omdat de inhoud hem zo tegenviel maar juist dat dit boek alle informatie bevatte over de vervloekte burgers maar ook wat ze werkelijk waren. Er stonden zelfs familienamen in wie beschuldigt werden van wolven en dit was juist de informatie waar zijn brein zo naar verlangde. UNOwen had nooit gedacht dat Orukah werkelijk er zo aan toe was. UNOwen sloot het boek weer onder zijn arm en slikte even. Hij moest terug naar het dorp en iedereen informeren, als hij niet op schoot dan kon het de volgende nacht anders aflopen dan verwacht. UNOwen trok een sprintje. Door al het lezen was UNOwen vergeten dat de nacht al was gevallen en het maakte hem zorgen. De maan scheen in al haar glorie over Orukah, maar UNOwen had er een slecht gevoel over. Toen UNOwen weer in het dorp was, merkte hij dat de burgers al sliepen maar kon het werkelijk wel wachten? Hij had informatie dat het hele dorp om kon gooien en dat moest iedereen weten. UNOwen hield zijn adem in als hij op het punt stond om iedereen wakker te schreeuwen. Maar voor dat UNOwen geluid kon maken, werd zijn mond bedekt door een hand en rustte er een mes over zijn keel. Zelfs al waren zijn handen en voeten vrij, UNOwen was niet in staat om te bewegen en kon alleen maar hopen dat hij gespaard werd of dat er iemand in het dorp een grapje met hem aan het uithalen was. “Sssht.. Je ogen moesten gesloten blijven en het betreurt mij dat dit zo heeft moeten eindigen. Vat het niet persoonlijk op maar soms is het beter om geheimen werkelijk geheim te houden”, zei de stem achter UNOwen. In een snelle beweging was het over en lag UNOwen’s lichaam op de grond. Het lichaam van UNOWen werd meegenomen door zijn mysterieuze persoon en nam zelfs het boek onder UNOwen’s arm mee zodat deze persoon het zelf in bezit kon hebben. De persoon keek op naar de lucht, het begon te regenen. Zelfs de hemel betreurde het dat nu de eerste dood was gevallen maar niemand ooit kon weten wie UNOwen heeft vermoord of wat voor geheimen hij in het boek had gelezen. En zo, ging het dorp Orukah de twee nacht in.
Helaas is UNOwen dood, je mag je rol bekend maken.
De tweede nacht is nu begonnen, om Maandag 00:00 zal het dag zijn.
