Weerwolven van Hakuroh (Ronde 13 -- Spelleider Faolinn)

Ik ben het daar niet helemaal met je eens, maar please. Al een aantal posts en we praten over hetzelfde kleine butthurt. Ik zie in verdere discussie geen nut.
Het is ons duidelijk, okay? Goed? Mooi!
We wachten met smart op de Sin- eh Faolinn.

Lezerstip: Zet deze muziek op bij het lezen

---

Waar de muziek vandaan kwam wist niemand. Het ging aan zodra de gevechten begonnen en leek te veranderen op basis van de gebeurtenissen die plaatshadden. Het maakte dat iedereen een griezelig gevoel kreeg, dat niet af te schudden was. Werden ze bekeken van bovenaf? Was het allemaal maar een spel?
De gevechten waren ten einde gekomen nadat beide partijen een gijzelaar te pakken hadden weten te krijgen. Één groep sleepte Blindfold aan haar haren naar het dek, de anderen hadden een been van Urameshiya te pakken gekregen en kwamen op dezelfde locatie uit. Lijnrecht stonden ze tegenover elkaar, ieder een mes op hun eigen gijzelaar gericht.
'Laat hem gaan, Myon...' Gromde Nekotaku dreigend.
'Hah, niet voordat jullie Blindfold aan ons teruggeven!' Lachte Myon.
Remilia sloeg zich voor het hoofd. 'Oh for Christ's sake... Laten we dan gewoon eerlijk oversteken!' Iedereen mompelde instemmend.
'Ho es effe, hoe weten we dat jullie geen raar trucje uit gaan halen op het laatste moment?' Wist Yellow er tegenin te brengen.
'Met de gijzelaar loopt één van de gijzelnemers mee, opdat die tijdelijk een gijzelaar is van de gegijzelde, savvy?' Zuchtte Myon.
Iedereen staarde hem even aan, sommigen krabden zich op het hoofd. Dat was een lastige zin om te begrijpen, dus stemden ze er maar allemaal mee in.
Zo kwam het dat Blindfold door een ongewapende Yellow naar de zogenaamde muiters gebracht zou worden, en Urameshiya door een eveneens ongewapende Toumyon naar de vermeende scallywags. Ze stapten langzaam voorwaards, de spanning was om te snijden.
Nekotaku strekte zijn al armen uit om Ura te begroeten, maar zijn armen grepen slechts lucht.
Halverwege rukte Blindfold zich los, pakte Yellow bij haar middel en smeet haar richting de muiters. Inmiddels had Toumyon Urameshiya in zijn knieholten getrapt zodat die met een klap op zijn knieën terechtkwam. Een grimas maakte zich van zijn gezicht meester.
'Remilia, nu!' Schreeuwde Toumyon, waarop Remilia snel zijn beulszwaard naar hem toewierp. Voordat Nekotaku kon ingrijpen had Toumyon Urameshiya's hoofd van de romp gescheiden, en was Yellow ten prooi gevallen aan het getrokken staal van de muiters.

Verslagen zakte Nekotaku op de knieën, verbijstering spatte nog steeds van zijn gezicht af. Het was alsof zijn gezicht was bevroren bij het schokkende tafereel.
'Hohohoho~ Och arme Neko toch. Hebben we je er zo ingeluisd?'
Traag wendde Nekotaku het hoofd naar achter. Daar stond Suuschuu, in één van haar prachtigste jurken. Als een echte diva hield ze haar valse glimlach verborgen achter haar waaier.
Het laatste wat Nekotaku zich herinnerde was het flesje parfum dat ze voor zijn gezicht hield. Daarna werd alles zwart...

---

Yeah... Ura was al dood, zoals we wisten, hij heeft ook al goed zijn rol bekendgemaakt. Vanaf nu is hij echter officieel dood, evenals Yellow. Die is tragisch ten einde gekomen vannacht. Yellow mag ook haar rol bekendmaken.

Ik vind het jammer dat mensen de indruk geven de zaken iets te serieus op te vatten. De muiters zeilen fair en square op een flawless victory af en verdienen het om hun vreugde daarover te mogen uiten. Het voor de gek houden van de overlevenden hoort daar wat mij betreft gewoon bij. Het spel is nog altijd gaande, bedrog en vuil spel HOORT bij het weerwolven dus als je daar niet doorheen kan prikken en vervolgens de zaken persoonlijk op gaat vatten dan is dat in mijn ogen simpelweg 'your loss'.
Ik zou me op een heel andere manier hebben geuit als ik wolf was (in mijn beleving is het het leukste om pas op het allerlaatste je masker af te zetten)en wellicht zou ik er ook aanstoot aan hebben genomen als ik op jullie plek had gezeten, maar als objectieve waarnemer kan ik hun gedrag niet veroordelen. Er zijn geen harde woorden gevallen, er zijn geen hatelijke opmerkingen op de persoon afgevuurd, alles valt dus nog gewoon binnen het spel en de bijbehorende spelregels.

Het kan zijn dat dit heel hard klinkt allemaal, maar ik vraag jullie er niet in het topic op te reageren. Aangezien iedereen nu al weet hoe de vork in de steel zit vind ik het echter prima om dit topic vanaf nu te gaan gebruiken als aftertalk topic (dus als je ECHT ECHT ECHT over de afgelopen dagen wilt babbelen kan dat op zich wel). Wat mij betreft start de inschrijving voor de volgende editie van weerwolven ook gewoon.

Om het goed te maken beloof ik voor komende vrijdag een enorm spetterend, spattend, eindverhaal van minstens 2 kantjes (al probeer ik er gewoon 4 van te maken!)!!

Als mijn intricate berekeningen correct zijn, kan ik het volgende zeggen over het spel:
It all ends next friday...

Ik ruilde mijn geweer in voor een nieuwe wapen. Een sabel/zwaard.
Ik was in het begin de Jager. In nacht 2 werd ik aangevallen, maar werd de overlever. En ik koos ervoor om mij bij de muiters aan te sluiten.
Nadat Neko ons vertelde dat hij zijn krachten had gebruikt o.a. op Olly, wist ik dat ze available was om aan te vallen. We kozen er niet voor om Neko aan te vallen, want hij had 2 van onze wolven in het groen staan.

ALS VOLGENDE SPELLEIDER HEBBEN WE:

Mitch.


Ik wil jullie alvast allemaal de hand schudden. Het was een leuke ronde en ook aan de burgers (Neko in het speciaal, voor iemand die voor de eerste keer meedoet), goed gedaan! Ook Faolinn, bedankt voor je inspanning en je mooie verhalen.

Suuuuuus.

Damn, sexy.

Anyway, Neko, hoe iwl je dood?

ik was Scallywag

Klaar, nu weet ik het zeker.
Neko voor de galg.
WOLF.

Oh, moeten we nog echt stemmen?
Oke tja mijn stem gaat naar Neko natuurlijk.

En ik wacht nog altijd in spanning af met het awesome verhaal van vrijdag.

'Schat, als je haar graag het hof wenst te maken, dien je haar ten dans te vragen.'
Hij liet een zucht. 'Ja mam, ik ga zo... Ik... Ik moet alleen nog even...'
'Oooh nee, geen excuses dit keer, vort, en een beetje mannelijk dit keer graag.'
Schuchter begaf hij zich langs de dansvloer naar de andere kant van de zaal. Daar zat ze, de schoonheid. Haar blonde lokken hoog opgestoken, de spelden met diamanten bezet. Haar fijne gezichtje gepoederd en geparfumeerd. Zoals altijd was ze in de mooiste kledij gestoken. Naast haar schoonheid verbleekten alle andere meisjes als sterren voor de zon. Niemand kon aan haar tippen, alle aandacht ging naar haar.
En toch leek ze zich niet te vermaken. Haar mond mocht dan wel verborgen zijn achter haar waaier maar hij kende haar al langer en beter om zich om de tuin te laten leiden. Aan haar ogen kon hij zien dat haar lippen, die volle, rode lippen, vertrokken waren tot een dunne streep puur ongenoegen. Alsof het niet moeilijk genoeg was...
Desondanks rechtte hij zijn rug en stapte naar voren. 'Zou ik misschien...' Oh nee, hij zou gaan blokkeren, en daarna zou hij gaan stotteren, hij wist het zeker. Hij liep rood aan van schaamte.
'Zou je misschien wat?' Vroeg het meisje poeslief, ze had haar mooiste glimlach tevoorschijn gehaald van achter haar waaier en dat maakte hem nog meer van streek. En dat wist ze zelf net zo goed als ik, ze speelde gewoon met me!
'Ehm.... I-ik.. ik zou graag willen... D-... met jou! Ik bedoel...' God dit leek helemaal nergens op, hij kon nu maar beter zich omdraaien en weglopen.
'Oh, wil je wat frisse lucht misschien? Het spijt me vreselijk, jongen' -jongen, ze heeft me nooit voor volwaardig aangezien...- 'maar zoals je ziet heb ik het druk. Wellicht wil mijn zusje met je meelopen.' Ze duwde een meisje in zijn richting. Dit ging helemaal de verkeerde kant op, hij wilde háár! Niet haar zusje.
Hij bekeek het meisje. Ze was nog jong, hoogstens veertien, en verbleekte net als alle anderen bij de schoonheid van haar oudere zus. Ze had rossig haar en sproeten, en was duidelijk in verlegenheid gebracht want een vuurrode blos stond op haar wangen.
Hij besefte pas dat hij haar aan aan het staren was toen zijn geliefde haar waaier met een klap dichtsloeg en kirde: 'Oh zijn ze niet schattig samen? Kijk dan, allebei zo rood als een tomaat. Alphonso, wees zo goed ze de weg naar de tuin te wijzen.'
Zo kwam het dat hij en het meisje zich even later in een prieel bevonden bij een vijver. De toortsen waren ontstoken en de volle maan bescheen het water. Het meisje deed ondanks haar zenuwen haar best het gesprek op gang te houden. Het arme kind was smoorverliefd op me, maar ik had alleen oog voor haar zus toentertijd
'O-ooh... Volle maan! W-wist je dat ze zeggen da-da-dat er bij volle maan w-weerwolven rondsluipen hier?'
'Hmmm'
'N-nee echt hoor, ik heb gehoord dat er een heel dorp aan ten onder is gegaan! Ze bestaan echt!'
'Vast, net als jagers en zieners en heksen zeker...'
'J-je gelooft me n-niet?'
'Nee, sorry, daar ben ik een beetje te oud voor geworden.'
'Hoe oud ben je dan?'
Hij zette zijn borst wat vooruit: 'Ik ben al achttien.'
Het meisje sprong opeens op en begon blij in haar handen te klappen. 'Maar dan schelen we drie jaar! Mijn moeder zegt altijd dat dat het perfecte leeftijdsverschil is tussen...'
Ze ging snel weer zitten en liep vuurrood aan... Ze wist niet waar ze kijken moest.
Kwaadheid borrelde in hem op. 'Dom wicht...' zei hij, haar geschokte ogen ontwijkend, 'Snap je dan niet dat je geen enkele kans maakt? Ik hou van je zus! Ik zal voor niemand minder gaan dan voor haar!'
'M-maar... ze ziet je helemaal niet staan...'
'Dat maakt me niets uit! Ik zal alles voor d'r doen, zolang ze me maar accepteert!'
Het meisje werd opeens bloedserieus. 'Idioot, dat doet ze nooit. Mijn zuster is zo materialistisch als de pest, ze gaat alleen mee met de hoogste bieder, niet voor de beste man.'
'De hoogste bieder he? Dat moet wel lukken. Op zee kan men de grootste schatten vinden, en als dat nog niet genoeg is verover ik gewoon een Incaschat van de Spanjaarden! Dat is het!'
Haar gezicht betrok weer en ze pakte zijn arm. 'Nee, blijf alsjeblieft! Ík hou van je! Ik zal een liefhebbende vrouw voor je zijn! Is liefde je niet meer waard dan enkel het lichaam van mijn zuster? Ik kan het je geven.. alsjeblieft....' maar mijn besluit lag toen al vast
Hij lachte haar vol in d'r gezicht uit en rukte zich los. 'Liefde? Liefde betekent NIETS voor me wanneer er een hogere plek voor mij is aangewezen. Je bent niets, kind, ga maar weer met je poppen spelen'
Dat ging haar echter te ver. Ze haalde uit naar zijn gezicht en-

Pets!
'Wakker worden, gelukszoekertje'
Toen hij niet reageerde kreeg hij weer een klap. waarom laten ze me niet gewoon met rust
Nekotaku hief het hoofd en keek recht in het gezicht van... haar! 'J-jij!' Hijgde Nekotaku. De schok benam hem de adem en zijn hart leek pensioen te hebben genomen. Hij probeerde krampachtig zijn armen te bewegen maar toen bemerkte hij dat ze hem staand aan de mast hadden gebonden.
'Hohohohoho~' Lachte Suuschuu fijntjes, 'Ik vroeg me al af wanneer je me dan eindelijk zou herkennen.' Om vervolgens grimmig te vervolgen: 'Blijkbaar was ik je dan inderdaad zo weinig waard dat je me bent vergeten...'
Toumyon legde een arm om haar heen. 'Trek het je niet zo aan lieverd, je hebt mij nu toch?'
Suuschuu drukte een zoen op Myon's wang. 'Dat is waar schat, UNOwen heeft onze liefde voor elkaar enkel sterker weten te maken. Wij zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dit schip en alles wat we nog veroveren als bruidsschat voor ons nieuwe bestaan.'
Nekotaku schudde het hoofd. 'I-ik begrijp het niet... Waarom? Waarom doe je dit allemaal?'
Suuschuu wendde zich weer tot hem, ondertussen kwamen de anderen ook aan dek. 'Waarom? Dat is een interessante vraag. Het antwoord daarop is zelfs nog interessanter. Het leuke is namelijk:' -ze boog zich naar Nekotaku toe- 'Er IS helemaal geen waarom. Jij en ik die elkaar hier ontmoeten was puur toeval. Ik had Toumyon verteld dat ik afgescheept zou worden naar mijn verloofde.'
'En ik kon dat natuurlijk niet laten gebeuren dus ik verwittigde Cap'n Cameo van het heugelijke nieuws dat er een schip met bruidsschat op weg was naar de Caraïben...'
'En zo kaapten wij jouw schip... Kwam jij aan boord om samen te zijn met Toumyon en...'
'-Herkende ik jouw boeventronie. Heel goed!'
Nekotaku's hersenen draaiden op topsnelheid om het allemaal te kunnen bevatten. 'Maar... Waarom dan de moorden? Waarom het overnemen van het schip en' -Neko keek even naar de anderen die grijnzend stonden toe te kijken- 'wat hebben ZIJ hiermee te maken?'
Suuschuu zwaaide even naar achter en terstond kwam Mitch aangelopen met een krukje. 'Dank je, Alphonso' Zei ze, en ging zitten. Toen leek ze zich iets te beseffen. 'Oh je kent Alphonso natuurlijk ook he? Alphonso werd uit het personeel getrapt toen hij mijn zuster bespiedde tijdens het omkleden. Hij nam zijn oude naam weer aan en ging de piraterij in.'
'Iets wat me zeker geen windeieren heeft gelegd. Niets boven een luizenleventje op zee. Wat was ik gelukkig toen ik ontdekte dat de enige appel met blanke pit uit die familie op dit schip terechtkwam.' Bromde Mitch tevreden.
Suuschuu schonk hem een dankbare glimlach. 'Dank je Mitch, jij was altijd mijn enige steun en toeverlaat daar in dat kille huis. Maar laat ik verder gaan. Toen ik jouw gezicht zag, Neko, kreeg ik het even doodsbenauwd. Het liefste was ik op je afgestormd en had ik je de ogen uit je kop gekrabd, maar dat zou mijn dood hebben betekend. Toen bleek dat je je van mij helemaal niets meer kon herinneren besloot ik het anders aan te pakken. Toumyon vertelde me dat een deel van de bemanning het niet eens was met de acties van Cap'n Cameo, dat er te weinig ambitie heerste op dit schip. Hij zei dat deze groep zich aan het voorbereiden was op muiten. Hij zei ook dat jij niet bij die groep hoorde. Die groep waar hij het over had staat nu voor je. Van begin af aan bevonden wij ons onder jullie, alleen Remilia wisten we later nog te overtuigen zich bij ons te voegen. Ons oorspronkelijke plan was gewoon om één van ons tot kapitein te maken en dan middels druk en beloften het roer om te gooien en één solide bemanning te smeden. Op die manier zou er geen bloed hoeven vloeien.'
'Behalve dat van Cap'n Cameo...' Gromde Nekotaku, 'Dat ongeval met die jurk was helemaal geen ongeval, het was een gewoon een val!'
Toen sperde Nekotaku de ogen wijd open. 'Wacht eens even... je zei dat die jurk voor je vreselijke zuster was bedoeld... Wil je zeggen dat... Was je van plan om...'
Suuschuu barstte in lachen uit, net als de rest van de muiters. 'Hahahahaha! Oh dat was ik zeker van plan ja, beste Nekotaku. Die jurk was gemaakt om jouw geliefde mee om zeep te helpen. Maar deze aaneenschakeling van gebeurtenissen maakten dat plan overbodig. Wie de jurk past, trekke hem aan. Cap'n Cameo stierf door die jurk en wij hadden toen al de macht kunnen grijpen, ware het niet dat JIJ zo nodig de held uit moest hangen! Ze kozen jou!'
'Wacht eens even, als ik het me goed kan herinneren stemde jij en Remilia ook op mij hoor...'
'Oh jawel, maar pas nadat we doorhadden bij wie het zwaartepunt van de stemmen lag. Unaniem als groep voor een ander stemmen had ons alleen maar verdachter gemaakt, denk je niet?' Riposteerde Suuschuu.
'Door je verkiesbaar te stellen als kapitein en door verkozen te worden als zodanig ondertekende je zelf het doodsvonnis van je bemanningsleden.' Sprak Blindfold kil, 'Je liet ons simpelweg geen keus meer. Na het gevecht met de zeeslang besloten we het lot een handje te helpen.'
Toumyon moest lachen. 'Niet dat dat per se nodig was geweest. Als we terugkijken op de gang van zaken voor die tijd is het wel duidelijk dat het lot al die tijd al aan onze kant stond.'
'Oh maar mijn lieve medemuiters, laten we dan vooral niet de rol van Nekotaku zelf vergeten.' Sprak Suuschuu vleiend, 'De brave borst pikte precies de bemanningsleden eruit die NIETS met ons van doen hadden. Oh wat maakte je het ons makkelijk.'
'Ik... Ik.... Ik wilde alleen maar...' Met een zucht liet Nekotaku zijn hoofd hangen. Hij was verslagen en hij wist het. 'Jullie hebben me overwonnen... Doodt me maar. Ik ben een vreselijke kapitein geweest. Mijn acties hebben de ondergang van mijn bemanning betekend.'
'Eh... niet geheel, Neko, niet geheel.' Sprak Mitch. Hij ging naast Neko staan en legde een hand op zijn schouder. 'De gebeurtenissen van de afgelopen dagen zijn te wijten aan alle handelingen van iedereen op dit hele schip, vermenigvuldigd met alle wispelturigheden van het lot.'
Blindfold en Remilia slaakten een zucht. 'Ja... stop maar, ik snap er geen drol van.'
Mitch wierp ze een geërgerde blik toe. 'Wat ik probeer te zeggen is dat het allemaal een opéénstapeling van gebeurtenissen is geweest. Er had maar één ding anders hoeven lopen en de kansen op deze uitkomst waren al verminderd. Bovendien heb je tijd weten te rekken door Olly in leven te houden, de nacht dat ze Suuschuu en Blindfold probeerde te betoveren met haar zang. Ik was net op tijd om een dolk in haar rug te steken. Maar helaas wist ze jouw cabine te halen en jij besloot d'r te genezen. Het had niet veel gescheeld of we hadden allemaal naar haar pijpen gedanst.'
Neko glimlachte flauwtjes. 'Dank je, Mitch, dat je zelfs nu nog me probeert op te beuren.'
Mitch liep op hem af en omhelsde hem. 'Geen dank vriend, geen dank.' Fluisterde hij in Nekotaku's oor. Diens ogen werden eerst groot, en toen doofde het licht erin.
Zodra Mitch wegstapte zagen de muiters een dolk uit Neko's borst steken. Het was gedaan, de muiters hadden het schip voor zich alleen.
Remilia rende het achterschip op en pakte het roer stevig vast. Toumyon sjorde aan de touwen, geholpen door Mitch. Blindfold klom naar het kraaiennest, waar ze voor het eerst sinds weken weer haar blinddoek afdeed en met haar bovennatuurlijk scherpe ogen de horizon afspeurde. En Suuschuu? Die stond op de voorplecht. Daadkracht straalde uit haar ogen. Ze zou een piraten armada vormen. De Caribische forten zouden sidderen op hun grondvesten zodra haar schepen het vuur openden. De zee zou haar gehoorzaam zijn en haar familie-erfgoed was slechts het begin van een rijkdom die zo groot zou zijn dat er eeuwen later nog liederen over gezongen werden. Ze draaide zich om, zoog haar borst vol lucht en brulde:
Set sail! And conquer!

Ver weg van daar, maar tegelijk net zo dichtbij, in een dimensie waar het daglicht slechts eeuwige schemering was, stapte Nekotaku aan boord van een schip. Niet zomaar een schip. Een zwart schip, zo zwart als de diepste krochten van de hel, voortgestuwd door zeilen die nog roder waren dan het bloed van Leviathan. Hij werd aan boord geholpen door een lijkbleke TheEternalMokou, die in een gerafeld kapiteinsuniform was gehuld. Een zwierige, doch halfvergane hoed prijkte op haar hoofd. Haar riem was afgezet met schedels.
'Welkom aan boord Nekotaku, de Vliegende Hollander en haar nieuwvergaarde bemanning groeten u...'

---

En daarmee komt deze pot weerwolven tot een einde! Ik kan de spelers niet genoeg bedanken voor hun geweldig inzet in dit potje. Ik hoop dat jullie allemaal net zo veel plezier hebben gehad als ik want in dat geval hebben jullie gewoonweg genoten. Werkelijk waar, dit was het leukste potje om te organiseren tot nu toe. Het schrijven was een feest om te doen en ik hoop dat jullie tevreden zijn geweest met mijn rol als spelleider en verhalenverteller.

Ik dacht ergens opgepikt te hebben dat Mitch de volgende spelleider was. Ik stel voor dat hij snel een nieuw weerwolftopic aanmaakt zodat we volgende week meteen weer met een nieuwe pot aan de slag kunnen? Ik heb er in ieder geval zin in. Meespelen is bijna net zo leuk als een pot organiseren imo.

Dit verhaal was (zoals beloofd) inderdaad 4 pagina's lang. Ik wil er voor de zekerheid nog even bij zeggen dat alle connecties en intriges die erin zijn onthuld pas achteraf zijn ingevoegd. Ik ben gewoon gaan zitten lezen in mijn masterdocument van het weerwolven (bevat alle stemmingen, acties en verhalen in chronologische volgorde) en heb verbindingen gemaakt. Het is niet zo alsof die er op voorhand in zijn geschreven om op die manier achteraf de eindjes op een interessante manier samen te laten komen.

Nogmaals mijn hartelijke dank voor jullie inzet en samenwerking, ik heb genoten van jullie allen!

Tot in het volgende potje!

Groeten,

Jullie (vanaf nu) ex-spelleider Faolinn

Prachtig verhaal van onze overwinning, Faolinn.
Ik vloeide zelfs een beetje trane- ik bedoel mijn lichaam vloeide van spanning tussen het lezen, terwijl ik naar een mix luisterde van film muziek van jullie kennen het wel, Pirates of the Carribean...

Het was leuk om mee te doen, en ik zal, zoals altijd, weer van de partij zijn in het volgende potje!

Goed gedaan, mijn mede muiters...goed gedaan, nu kan ik ziels gelukkig leven met mijn allerliefste Suus...
Ik dank jou...UNO...ik wist dat je op wraak uit was voor wat ik jou eerder heb aan kunnen doen toen ik de rol had van Cupido.
Yup, thats right, toen ik wist dat ik gekoppeld was, had ik zo mijn vermoedens dat jij de rol van Cupido beschikte.
Better luck next time~
Hopelijk kan je me nog eens terug pakken in andere komende rondes. ;)

Getekend...
-Myon de Muiter
Man van Suuschuu.

Geweldig geschreven, Faolinn! Niet gemakkelijk om deze hele chaos te proberen samen te knopen in een verhaal. Maar het is je gelukt!
Ik denk niet dat iemand er aan twijfelde, maar om het officiëel te maken: ik was de surgeon. De gebeurtenissen zoals uitgelegd in deze post waren dan ook volledig de waarheid.

Gefeliciteerd aan de muiters voor een totale overwinning aan hun kant. Het is wel erg jammer dat we slagkracht zijn verloren door dat Shiro eruit vloog en Pshycho opgaf; anders had dit potje nog heel spannend kunnen uitpakken. Desalnietemin hebben de muiters hun kunde bewezen door niemand te laten vatten.

Het is leerzaam geweest voor een eerste deelname. Als ik ooit nog een speciale rol krijg toebedeeld ga ik waarschijnlijk wel wat voorzichtiger zijn.

Ik moet wel effe Uno feliciteren voor zijn beslissing. Hij is er in geslaagd 2 muiters te koppelen, dus de kans zat er in om 2 muiters tegelijkertijd te elimineren! Aangezien hij Mitch in het begin verdacht, vermoedde ik dat hij die zou hebben gekoppeld. Maar blijkbaar had hij nog andere plannen.

Wat een mooi einde~ Goed gevonden al die verbanden.
Ookal was ik totaal niet blij met mijn dood, ik heb genoten van het eindspel. (Het is best leuk als je weet hoe de vork in de steel zit.)

Mooi gespeeld muiters!

*zwemt weg*

Geweldig spel, ik heb er echt van genoten. Van het moment dat ik de groep zag waar ik in zat en het moment dat Remilia zich bij ons aan sloot tot het moment waarop Neko zijn onthulling deed en we in de eerste nachten geen dode hadden~
Geweldige verhalen, Fao, en ik hoop dat ik het net zo goed doe als jou ;w;

Awesome Fao! Ik heb toch nog genoten van dit potje :3 Gefeliciteerd met jullie overwinning muiters!

Goed gedaan iedereen

Y'aaar

Leuk potje, voor een eerste keer =D
Goed gedaan hoor burgers, jammer alleen dat wij beter waren :P