Leviathan
De piraten waren al vrij snel over hun verdriet om het verlies van Cap'n Cameo heen.
'Heb hem nooit zo gemogen.'
'Hij was ECHT lelijk...'
'Hij zoop mijn rum op ;A;'
'Dat verdomde taaltje van hem ook altijd!'
Iedereen barstte in lachen uit. Ondanks de dikke mist die het zicht beperkte tot hoogstens twee meter wist iedereen dat het Remilia was die de laatste zin had gesproken.
Even verderop kwam Toumyon's stem door de mist gedonderd: 'Allemaal benedendeks verzamelen! We gaan een nieuwe kap'tein kiezen!'
Wat er volgde was een slagveld. Met haast een openstaand luik met een trap vinden droeg van zichzelf al een redelijk risico met zich mee, maar als je dan nog eens dikke mist aan het verhaaltje toevoegt...
'Auwauwauwauw m'n teeeeeeen!'
'Welke malloot heeft die balk hier opgehangen!'
'Dat is de ra su- WAAAAAaaaaa'
'Wauw Shiro, ik wist niet dat je been die kant op kon buigen!'
'Wacht... Shiro, Shiro zeg eens wat meid... Shit, volgens mij is ze dood...'
'Boeiend, heb haar nog nooit bovendeks gezien dus wat is het verschil?'
Wegens het grote aantal verwondingen werd de vergadering verplaatst naar de ziekenboeg. Maar toen de gewonden op de veldbedden lagen en de anderen plaats hadden genomen rees er een brandende vraag...
'Eh jongens... hebben we überhaubt wel een dokter aan boord?'
Iedereen keek wat schaapachtig om zich heen, totdat Nekotaku met een zucht opstond.
'Nou als niemand anders het wilt doen... Ik ben chirurg?'
'Ho es effe,' klonk het vanaf een ziekenbed, 'Hoe weten we of je dat wel echt bent? Heb je een bewijsschrift mee?'
Nekotaku dacht even na, aarzelde wat en sloeg zich toen voor het hoofd. 'En ik had nog zo tegen mams en paps gezegd dat ze dat voor me moesten regelen bij de universiteit!'
'Goed, hij heeft geen bewijsschrift, maar z'n daden zouden genoeg bewijs moeten zijn toch?' Suuschuu keek de piraten één voor een aan. Met gezonde tegenzin stemden ze in. Nauwelijks was dit gebeurd of Nekotaku had de rol van gevestigd medicus op zich genomen. Met vooruitgestoken borst dirigeerde hij iedereen die gezond was de ziekenboeg uit. 'Vort, weg jullie, durf te wedden dat er nog een hoop navigatie te doen is in deze vervloekte mist!'
Eenmaal op het dek hield Urameshiya de rest staande. 'Daar, bij de kapiteinscabine... Zien jullie het?'
Door de mist konden ze nog net een gehurkte gestalte waarnemen. De gestalte stamelde onbegrijpelijke taal en wiegde zachtjes heen en weer. Het was duidelijk dat de persoon in een soort shock was.
'Wacht eens even... Dat is Pyonta!' Olly rende naar Pyonta toe en schudde hem uit zijn verstarring. 'Pyonta, Pyonta luister naar me! Wat is er aan de hand? Waarom doe je zo?'
Pyonta zat even stil, en draaide toen tergend langzaam zijn hoofd naar Olly. Met uitpuilende ogen staarde hij haar aan.
'Het beest komt... Het beest komt... Mijn doem... Mijn doem komt mij halen!'
Olga voelde Pyonta onder haar hand verstarren, toen sprong hij op en rende naar de wapenkamer. 'LEVIATHAAAAAAAAAAAAAAN!!!!'
Geschokt keek Olga om naar de anderen, die al even geschokt terugstaarden.
'H-hoorde ik hem nou Leviathan roepen?'
'Zijn we zo dichtbij de rand van de wereld dan!?'
'Hier heb ik niet voor getekend!'
'Ik dacht dat Thor Jormundgandr allang had verslagen?'
Urameshiya streek door zijn baardje en had stil overleg met Olly. Die haalde haar schouders op. 'Het zou wel deze mist verklaren? Wellicht is het een goed idee om het schip gevechtsklaar te maken, je weet maar nooit met zeeserpenten.'
Zo geschiedde het. De kanonnen werden naar de luiken gereden, kogels rolden alle kanten op en Remilia dirigeerde vrolijk zingend de kruitvaten naar de juiste plekken.
'Steeds verassend altijd voordelig!'Nog geen kwartier later stond iedereen die niet in de ziekenboeg aanwezig was tot de tanden bewapend op dek, ze deden allemaal alsof ze er waren met een reden. De één controleerde de touwen, de ander het roer. Maar liefst acht man waren bezig het dek te schrobben, een lastige taak als je van top tot teen met wapens bedekt bent. Het was dan ook duidelijk dat niemand benedendeks wilde zijn wanneer het monster de kop opstak.
'Ugh... Tjemig Mitch, kon je het niet inhouden?' Blindfold kneep haar neus dicht.
'Wha? Waar heb je het ov- YUCK! Gadver wat is deze lucht?' Riep Mitch.
Vanuit het water stegen vuil riekende zwaveldampen op. Niet langer was er mist om het schip aanwezig, eerder stoomflarden.
Olly rende van hot naar her. 'Pshycho, Blindfold en Kermisfan 112! Neem ieder een deel van de bemanning naar de kanonnen benedendeks, we gaan dit serpent een lesje leren! Toumyon! Zorg dat iedereen die bovendeks is zijn projectielen klaar heeft en zijn positie inneemt! Weet iemand waar Pyonta heen is?'
Niemand antwoordde, vanaf het moment dat Pyonta weg was gestormd had niemand hem meer gezien. Meer tijd om zich om hem te bekommeren hadden ze echter niet want met luid geraas verscheen daar Leviathan aan bakboordzijde.
'Hij is te ver zuidelijk! Keer het schip!' Brulde Urameshiya naar Mokou. Die gooide snel het roer om zodat het serpent binnen schotbereik was van de bakboordkanonnen. Benedendeks hoorden ze Kermisfan schreeuwen. 'VUUR!'
Oorverdovend kanongeschut deed het schip beven, maar dit werd nog eens overstemd door het gebrul van Leviathan toen enkele kogels doel troffen. Hij dook onder en...
'Is het al over?' Vroeg Yellow-Minion.
'Nee,' Bromde Toumyon, 'Het is maar net begonnen. Alle schutters naar stuurboordzijde! Zoek dekking!'
Dit bleek bijzonder goede raad te zijn want niet veel later dook daar Leviathan op uit het water, bloed gutste uit drie wonden, maar voor het grote lijf van de serpent waren het niet meer dan schrammetjes. Met ogen gevuld met haat zo oud als de aarde zelf ging hij in de aanval. Kreten van pijn vulden de lucht toen de slang het dek bestookte met een regen van zuur speeksel. Het etste door hout en vlees en zelfs metaal heen.
Toumyon sprong op en beval de bemanning te vuren, ook benedendeks klonk het aanvalssignaal. De slang werd even teruggedreven door de bijlen, stenen, pijlen en kanonskogels. Maar wederom leek het de slang niet echt te deren. Met wijd opengesperde bek zakte de kop tot vlak bij de verstaging [rand van het dek]. Angst vervulde iedereen toen ze zagen dat diep achterin de keel een vuur brandde, een vuur dat zich spoedig over het hele dek zou verspreiden. Sommigen lieten de wapens vallen en vluchtten benedendeks. Anderen waren gewoon verlamd.
'Zoek je mij soms, slang?' Daar kwam Pyonta ten tonele. Zo hysterisch als hij eerst was, zo kalm en beheerst liep hij nu op de slang af. Maar dat was niet het enige opmerkelijke aan hem. Over zijn hele lichaam had hij kruitvaten gebonden.
'Steeds verassend, altijd voor- Auw!' Met een harde tik met de lepel bracht Toumyon Remilia tot zwijgen.
'Lang wist ik al dat dit moment zou komen. Mijn doem zou liggen bij de Leviathan, werd mij in mijn visioenen voorgehouden. Maar ik maak dat die doem zal liggen bij mij alleen, de bemanning zult gij geen haar krenken!'
Met deze woorden nam hij een aanloop en sprong met een woeste brul de keel van Leviathan in. In een reflex trok die zijn kop terug maar het was al te laat. Het kruit ontmoette het inferno in diens maag en explodeerde. Levenloos zonk het zeemonster terug naar de bodem.
De rest van de dag werd besteed aan het schip uit de mist navigeren en repareren, het verzorgen van de gewonden en treuren om de helderziende Pyonta-kun.
Tegen het vallen van de nacht was iedereen het erover eens dat Nekotaku een geweldige klus had geklaard met de gewonden van zowel de ochtend als van het gevecht met het zeeserpent. 'Dan verklaar ik Nekotaku nu tot nieuwe kapitein!' Riep Urameshiya.
Glazen werden geheven, die nacht zou men drinken voor zowel de doden als de levenden.
Dit verhaal heeft geen enkele waarde voor de configuratie van de rollen blablabla jullie weten dat zo onderhand wel
Nou omdat Pyonta weg moest heeft hij zijn rol wat eerder onthuld dus die weten jullie nu. Verder is Shiro om het leven gekomen door inactiviteit (wat me niet verbaast overigens) haar rol was
Scallywag.
Tevens heb ik ook vernomen dat het forum niet door iedereen bereikt kan worden en dat de problemen minstens tot maandag aan zullen houden. Dat is vervelend maar geen onoverkomelijk obstakel, ik heb manieren om eromheen te werken. Ik kan bevestigen dat Remilia gestemd heeft, ze stuurde me gisteravond een sms over haar problemen en haar stem. Bij Winnie registreer ik ook iets van overmacht maar ik ben toch geneigd om haar een aantekening te geven, je was de hele tijd thuis en je had dus gewoon even 5 minuutjes achter je pc kunnen kruipen om je stem uit te brengen in mijn ogen.
Was er verder nog iets.... Ik geloof van niet, van verklaar ik het bij deze nacht!