van Olly ma sep 03, 2012 10:57 pm
De eerste avond dansten ze allen, gemaskerd en wel. De jurken van de dames walsten mee. De heren waren allemaal in pak. Ieders masker was bontgekleurd. Veren, kralen, zilververf, noem maar op. Een iemand had zelfs lampjes ingebouwd en een mooie schildering op zijn masker gemaakt. Zou dat Kermis kunnen zijn? Die moest maar eens in de gaten gehouden worden.
Zo nu en dan verdwenen er wat mensen van de dansvloer. Iedereen had dingen te doen, goed en kwaad. Bedden moesten worden verschoond –en tassen gecontroleerd- . Eten werd geserveerd – en er werd met kruiden geknoeid- . Die maskers waren dus best wel handig
Ondertussen was er één ruimte in huize Hakuro waar slechts enkelen het bestaan van wisten. De afspraak was om er samen te komen, maar niet allemaal tegelijk, dat zou opvallen. Ook deze ruimte bleef, vanzelfsprekend, niet onbezocht. De juiste voorbereidingen werden getroffen. Dit hield onder andere in dat er oude geschriften geraadpleegd werden en vreemde vloeistoffen gemengd. Iemand verliet de ruimte met een doordrenkte zakdoek. Joost –of in dit geval niet Joost, want die speelt gewoon mee- mocht weten wat daar de bedoeling van was.
Het bal was ook gewoon gaande. De sfeer was best goed, voor zo’n benauwde situatie dan. Iedereen besefte dat dit wel eens hun laatste dans kon zijn, dan konden ze er maar beter van genieten. Gastheer Ura besloot een toast uit te brengen. “Opdat wij allen veilig zijn en elkaar kunnen vertrouwen!” Natuurlijk hief Faolinn als eerste zijn glas. De rest volgde snel daarna. Alles was ontspannen, alles was okay.
Remilia stond op het punt iets heel grappigs te zeggen, toen ze plots bruut werd onderbroken. De deuren van de balzaal werden opengezwaaid en een figuur met een zwart masker kwam de zaal binnenstormen. Op de linkerhelft van het masker zaten bloedrode vlekken. Al met al een best eng gezicht. “Vrees niet als u onschuldig bent, ik kom slechts wreken in naam van een hogere macht!” riep de onbekende figuur. De gasten kropen steeds dichter naar de muren. De zwart gemaskerde figuur trok een degen en draaide wat rondjes, om vervolgens de lucht in de springen en de kroonluchter af te hakken. Het licht ging uit en glas spatte alle kanten op. Een paar meisjes lieten wat gillen horen, er was ook een zware mannenstem bij. Chaos heerste weer eens.
Gelukkig duurde alles niet lang. Na 5 minuten had Pyonta een kaars gevonden en aan weten te krijgen. Verrassend snel, als je het mij vraagt. “Is iedereen okay?” vroeg Myon, oprecht bezorgd. “Ja..” “Nog maar net.” “NEE HET GAAT VERSCHRIKKELIJK!” klonk het van verschillende kanten. Het meest opvallende ‘antwoord’ op die vraag kwam echter van Pshycho. “Haha! Kermis heeft geen broek meer!” bulderde hij. Het was nog waar ook. In de rechterhoek van de zaal stond Kermis, enigszins beschaamd, in zijn hartjesonderbroek. “Ik dacht dat ze die alleen in cartoons droegen.” Giechelde T. Mokou en Mitch sloegen echter meteen hun armen om Kermis heen. “Het geeft niet, dit kon iedereen gebeuren.” Probeerde Mokou. Mitch gaf hem een stevige schouderklop en adviseerde Kermis sterk een minder duidelijk masker te dragen.
In dit hele fiasco viel het niet op de er iemand was verdwenen. Er bevond zich iemand in de verborgen ruimte, bewusteloos.
Na middernacht klonk er een harde kreet. Teleurstelling. Het was mislukt. Het offer, het lam, was ontsnapt. Maar ze zouden niets laten merken tijdens het ontbijt, mooi niet!
Er is niemand dood, wat goed van de good guys, wat naar voor de slechtjes!
-
Bedankt voor al jullie lieve berichtjes over mijn verhaal, jullie zijn tof en ik ben blij dat jullie het wat vinden. En mijn excuses dat het wat langer duurde dan nodig was, geniet van de dag!