Weerwolven van Hakuro (Ronde 12 -- Spelleider: Olly)

Oh vergeten te zeggen/posten...Mijn galg stem gaat naar T.

We hebben nog een dag om te stemmen, toch?

EDIT:

Ik ben zo in de war...

Als we nu moeten stemmen dan stem ik op Remi, omdat mijn gevoel nog steeds sterk is.
...En omdat ik niet echt andere verdachten heb.

Ik geloof niet dat we ooit een week gehad hebben waarin zo weinig gediscussieerd is.
En vergis ik me nu, of hebben Remi, Uno en T en Kermis niet eens gestemd? Een beetje teleurstellend!

Maar goed, T hangt nu. Vertel ons maar of het spel al afgelopen is of niet!

Urameshiya schreef:Ik geloof niet dat we ooit een week gehad hebben waarin zo weinig gediscussieerd is.
En vergis ik me nu, of hebben Remi, Uno en T niet eens gestemd? Een beetje teleurstellend!

Maar goed, T hangt nu. Vertel ons maar of het spel al afgelopen is of niet!

Ja dat vind ik ook.
Maar misschien is dat voor het beste...als T inderdaad, de wolf is.

En ja Olly, ik wil heel graag de conclusie horen.
Hebben de burgers een bijna flawless victory, of niet?

Iedereen in Huize Hakuro zat er flink doorheen. Het duurde lang, al dagen. Nog steeds hadden ze het gevoel dat ze niet veilig waren. Dit was helemaal bewezen met de dood van Mitch. De gasten waren bang en trokken zich steeds meer terug. Je kon over de gangen dwalen zonder iemand tegen te komen. Dit was dan ook precies wat UNO deed.
Nog enigszins overweldigd van zijn eigen optreden op het bal de vorige avond, voelde UNO zich verantwoordelijk. Hij ijsbeerde over de lange gangen, hij klom de trappen op en af, maar vond zijn rust niet. Elke keer als hij een hoek om ging rilde zijn hele lichaam. Zelfs UNO was bang. Maar dat zou hij mooi niet laten merken!

Remilia had zich opgesloten in haar kamer. Elke slot dat in haar bezit was, zat nu veilig op de deur. Ze was tenslotte de expert op dit gebied. Opgerold in haar deken zat ze op bed, ze staarde als een zombie naar haar laptopje. Een handheldcamera was aangesloten, ze keek de beelden terug. De laatste beelden van Pyonta deden haar veel, ze pinkte een traantje weg. Pyonta was slecht geweest, maar zo had het ook niet hoeven eindigen. Als je goed keek, kon je zien dat hij al een beetje hoestte. Remilia wist dat het vergif hem fataal zou worden. Iedereen wist het. Peinzend beet ze op een lepel.
T snikte zachtjes op zijn kamer. Het zou niet meer lukken. Mitch was dood. Hoe moest alles nu verder? Dit kon toch niet langer zo doorgaan? Meer van dit soort vragen schoten door zijn hoofd. Was het het überhaupt nog waard om te stemmen? Er was toch niemand die vertrouwen in hem had. Leven in deze burcht was net wiskunde. Voorzichtig drukte hij een kusje op het voorhoofd van de pluche Satori.
Satori rook zout en voelde koud en nat, T had al veel gehuild.
“DOE OPEN T! OPEN DIE DEUR ZEG IK JE!” Er werd luid op de deur van T’s kamer gebonsd. Uit schrik trok T de Satoriknuffel dichter tegen zich aan. Nog eens luid gebons. “Kom op T, laat eens zien dat je een grote jongen bent.” Dacht T hardop. T legde Satori voorzichtig weer naast zijn kussen en liep naar de deur. “JIJ VUILE LEUGENAAR! JE BENT HELEMAAL GEEN GEWONE GAST, DOE VERDOMME OPEN! DIT IS SERIEUS, JA!” Langzaam deed T de deur open. “Alle Satori’s red mij…” mompelde hij als schietgebedje.
Een glimmend opgepoetste lepel werd onder zijn neus geduwd. Een dreigende Myon stond voor hem. Dit was menens. Myon was zelden boos, maar als hij ook echt boos was, ohhh dan was het goed fout. “In Milday’s naam, ben jij een burger? Milady zegt van wel, en wat Milady zegt is wet.” Gromde Myon. Voordat T antwoord kon geven ging Myon al weer verder. “Maar ze zegt ook dat jij de nieuwe leider zou kunnen zijn. Leiders zijn superieur, voorzichtig, sluw…snap je waar ik naar toe wil?” T schudde nee, T stamelde nee, T schreeuwde nee maar het hielp niets. De twee jongens vlogen elkaar in de haren. “Ik ben gewoon een gast!” “Nee, IK ben de gewonen gast!” “Mijn masker is mooier!” “Leugenaar!” “Ik heb een lepel en ik ga hem gebruiken ook!” “Ik maak je zwart op mijn server!”
Dit liep uit de hand.
Zo snel Ura kon rende hij naar het geschreeuw toe. Dit stond hij niet toe in zijn kasteel. Halverwege de gang kwam hij UNO tegen. Of nou ja, tegen, dat is wel erg zacht uitgedrukt. De twee renden vol op elkaar in toen ze een bocht om wilden. Blijkbaar had UNO hetzelfde plan gehad als Ura. “Waar denk je dat je mee bezig bent, rennen door mijn kasteel?!” krijste Ura tegen UNO. Normaal zou Ura dit nooit doen, maar hij was al in paniek vanwege het geschreeuw dat tot in de verste torentjes te horen was. Ook was hij lichtelijk geïrriteerd door UNO, die langzamerhand steeds meer verantwoordelijkheid nam. Het was toch zeker zijn kasteel? Bovendien had UNO al lang dood moeten zijn. UNO, die van de klap op de grond gevallen was, snapte er helemaal niets meer van. Waarom schreeuwde iedereen nu? Hij keek verdwaasd om zich heen en krabbelde gauw weer overeind. “Denk maar niet dat je hier zo gemakkelijk mee weg komt!” Ura stond deze woorden bij met grote handgebaren. Zijn ongelijk was echter gauw bewezen. Terwijl Ura het druk had met heftig zwaaien, was UNO er gauw vandoor geglipt. Ura kon hem nog net de hoek om zien gaan. “Wat?! HOE?! ALLE KOGASA’S NOG AAN TOE!” Uit onmacht en ellende stortte Ura ineen op de vloer.
Niet veel later werd Ura gevonden door Pshycho. Die laatste was natuurlijk weer afgekomen op het karakteristieke ‘Wat-Hoe’ van Ura. “Rustig maar lieverd, het komt wel goed.” Pshycho omarmde Ura. Dit was een van die ontzettend hartverwarmende momenten, die je altijd in soapseries ziet tussen de ellende door. “Ik ben blij dat je er bent.” Ura glimlachte. “Zal ik je nog blijer maken?” Pshycho knipoogte. “Eww , nee dat gaat me te ver….voor nu.” Ura was opgestaan en moest weer een beetje lachen. Pshycho was altijd een lichtpuntje voor hem geweest, ook al waren ze door de jaren heen ieder hun eigen weg gegaan.
Ura gaf Psycho een korte samenvatting van het afgelopen kwartier, waarop Pshycho “Nahh” zei. De twee omhelsten elkaar nogmaals en daarna rende Ura in de richting van UNO en de kamer van T.
Pshycho huppelde de andere kant op door de hal. Voor een spiegel hield hij even halt en aanbad zijn geweldige lijf, dat moest zelfs op tijden als deze gebeuren. “Remilia..Remilia….” mompelde hij.
Ondertussen was UNO al lang en breed bij T en Myon aangekomen. Met wat moeite had hij de twee uit elkaar gekregen. Myon, die nog enorm opgelaten was, deed eerst zijn verhaal en daarna kreeg T het woord. “Ik…ehmm…weet het allemaal niet meer. Ik ben gewoon een burger. Laat me nou toch alleen met Satori…” wist hij uit te brengen. Het duurde niet lang of ook UNO koos de kant van Myon.
Ze gaven T wel zijn zin, want ze lieten hem even alleen met Satori. Het was hoog tijd om Kermis te gaan zoeken.
Ze waren nog geen twee minuten weg of Ura stond al weer voor de deur. Het zat T ook niet zo mee. “Ze zijn Kermis zoeken. Ze willen me zwart maken. Ik wil gewoon Satori.” Mokte T. Voor deze ene keer liet Ura het hier bij zitten. Ook hij ging op zoek naar Kermis.
Omdat het paleis van Ura zo groot was, kwam Ura UNO en Myon geen enkele keer tegen. Het vreemde was echter dat ze geen van drieën Kermis tegen kwamen. UNO en Myon wisten zeker dat ze overal hadden gezocht. Ura kende het kasteel op zijn duimpje. Tenzij Kermis zich in een ruimte bevond waar Ura nog nooit geweest was…
Ook op deze drukke, stressvolle dag viel de avond. Ura besloot dat het tijd was te gaan stemmen. Hij ging alle deuren af. Eerst klopte hij aan bij zijn dierbaar Pshycho, die deed meteen open. “Hallo schatje!” Pshycho droeg een tijgerpantalon. Ura kreeg spontaan de slappe lach, die Psycho ook. Samen klopten ze aan bij T. “Laat me alleen, het heeft geen zin.” Was het antwoord door de deur heen. De volgende deur was die van Kermis. Vreemd genoeg was deze open. De twee heren gingen voorzichtig naar binnen, Pshycho eerst. Het bed was onbeslapen en de kamer was leeg. Teleurgesteld liepen ze weer naar buiten.
Toen ze bij UNO waren, zei UNO dat hij zo zou komen. Ura ging nog even langs Myon en Pshycho zou volgens afspraak de nodige voorbereidingen gaan treffen. Myon deed meteen open, hij was erg vastberaden. “Als ik Remilia nou even haal, dat vind Milady vast fijn.” Ura knikte en zocht Pshycho weer op.
“Milady? Komt u stemmen?” “Nee, Myon, ik moet deze beelden bekijken. Maar geloof me, het is T, ik weet het zeker!” Geen enkele van de 27 sloten ging open, Remilia bleef in haar kamer. Met loden schoenen sjokte Myon naar de keuken, daar zou de stemming gehouden worden.
In de keuken trof hij Ura, Pshycho en wat cocktails aan. De helft was al op, want Myon was wat aan de late kant. Ura keek teleurgesteld. “Myon, ik ben blij dat jij er uiteindelijk nog bent, maar op de rest kunnen we niet rekenen, neem ik aan?” Myon knikte sip. “En waarom heb jij Remilia niet meegenomen?” vroeg Pshycho, hij vertrouwde het niet helemaal. “Milady heeft het druk, maar ze heeft me verzekerd dat het T is.” Pshycho goot nog een cocktail naar achteren, om zichzelf wat moed in te spreken, bij wijze van. “Het is Remilia, punt.” Ura was het niet een met Pshycho, dat was zeldzaam. Ook hij vond dat het T was. De drie heren overlegden nog even. Pshycho zou ze wel helpen, maar alleen voor Ura hoor. Het was niet alsof je moest denken dat hij T ook niet vertrouwde. Ura greep een groot mes uit de keukenla. Myon wapende zich met een schroevendraaier, Pshycho vond het wel goed zo. Ze marcheerden naar het slaapvertrek van T.
“Ohh Satori, ze gaan me vermoorden. Ik weet het zeker. Ik ga jou en je derde oog zo missen. En iedereen, ik heb gefaald…” T was zo verdronken in zijn eigen verdriet, dat hij niet doorhad dat zijn slot langzaam werd opengemaakt met een schroevendraaier. “Satori, oh Satori, o-” T werd grof onderbroken door een grommende Myon. “Heb je nog laatste woorden?!” Van angst liet T zijn Satori knuffel vallen. “Jongens, ik kan het uitleggen…eerlijk waar…het is niet zoals het lijkt. Nou ja, weet je. Ik ben niet zó slecht. Olga, Olga die is slecht. Zij dwong me, als ik niet deed wat ze zei, zou ze mijn naam verraden.” Ura keek vol vraagtekens naar T. “De Gemaskerde Wreker? Daar gaat dit toch om? Ik geef het toe, ik was he-” Ura’s geduld was op, en T’s tijd. Het mes stak uit zijn borstkas. “Ewww..” bracht Pshycho uit. Zo voorzichtig als hij kon draaide hij T om en veegde het haar uit zijn nek. Hij begon te bulderen van het lachen, het was haast eng. “Wat? Wat?” vroegen Myon en Ura in koor. “Kijk zelf maar!” giechelde Pshycho.
Op dat moment kwam Kermis binnenstormen. “Jongens, jullie raden het nooit! Ik vond een geheime kamer met al hun boeken en documenten! T was de laatste verrader! En ik vond ook dit masker. Hij moet wel de gemaskerde wreker zijn!” Kermis was buiten adem. “Beetje laat he? Dat wisten we al.” zei Ura sarcastisch, maar hij begon meteen weer te stralen. Op T’s nek was een tatoeage aanwezig.
T, het genootschap, leider
Remilia en UNO werden uit hun kamers gehaald en er was feest. Ze waren veilig.



-

Jongens, enorm bedankt voor jullie geduld, jullie spel en jullie schrijftalent. Het was erg leuk om spelleider te zijn. In het begin was het zo enorm spannend, Mokou werd namelijk gezien als burger en Pyonta had Ura ontdekt, een van de zussen. Ik dacht echt dat de burgers verloren waren, maar het tegendeel blijkt. Gefeliciteerd team Good-guy! Ik hoop dat iedereen genoten heeft.

Hartelijk bedankt voor deze ronde Weerwolven Olga, ik vond het leuk voor een eerste keer
Ik ga er nog eens goed over nadenken of ik vaker mee wil spelen, maar ik denk dat ik mijn keuze al heb gemaakt~....

Prachtig verhaal Olly! Lijstwaardig.

Gefeliciteerd, burgers. Ik heb gefaald.

Hoera! De beste burger-overwinning in de geschiedenis van TvH-wolven tot nu toe, als ik me niet vergis! Complimenten aan alle burgers!

...en ook aan de wolven: goed gespeeld! Het zat jullie niet mee deze keer, maar de discussies in de eerste en tweede week waren erg leuk!

Ik moet trouwens toegeven dat ik bang ben dat ik af en toe misschien een beetje te ver ging in de discussietechnieken die ik gebruikte. Ik heb een hoop gebluft en gelogen, zeker tegen Mokou, T en Remilia. Ik hoop dat jullie dat me niet kwalijk nemen! Het was allemaal voor het grotere goed, en uiteraard allemaal bedoeld binnen de context van dit spel.

Maar ik ben toch van plan bij volgende rondes misschien maar een beetje gas terug te nemen. Als jullie me in het vervolg overfanatiek vinden worden moeten jullie het dus vooral zeggen.

Overigens, voor de aardigheid zal ik hierbij het laatste ontbrekende puzzelstukje op z'n plaats leggen, voor wie het nog niet in de gaten had. Ik was de beschermengel, en Pshycho was mijn zus, de slet. Ik was degene die in de tweede nacht Uno beschermde, maar in de derde nacht gokte ik helaas verkeerd wie het slachtoffer zou worden.

Tot slot: bedankt voor het leiden, Olga! Ik heb in elk geval genoten van deze ronde!

Aww yeah.
Victory.

De laatste paar dagen sliep ik trouwens alleen maar met Koa.
Want als 1 van ons dood gaat dan gaan we beide dood.
Dan heeft het niet echt veel zin om met iemand anders te slapen, toch?

Na het feest van de overwinning en vrede van de overlevende.
Werd het weer eens tijd dat iedereen naar huis ging.
"Ik had een leuke tijd gehad met jullie, en bedankt voor jullie komst, en samen werking, tegen het genootschap." Zegt Ura met een lach.
"Het zit allemaal hier!" Zegt UNO terwijl hij tikt op zijn hoofd als een slimmerik.
Iedereen besloot z'n spullen in te pakken.
Maar Myon...hij had even anderen plannen.
"Hmmm...wat als we ons weer in deze situatie bevinden? Ik kan milady toch niet in gevaar laten raken?"
"Myon?"
Myon draaide zich om.
Het was Pshycho die achter hem stond met zijn koffers al klaar.
"Wat doe jij hier? je staart maar zo naar de muur van de gang." Vraagt Pshycho.
"Er is niks-ik bedoel...maak je maar niet druk om mij, ik ben al blij dat we het hebben overleeft." Antwoord Myon met een zucht.
"Als jij het zegt...maar oke, ik zie je later, ik ga maar eens vertrekken, hou je goed, Myon." Antwoord Pshycho terug.
En hij liep de gang uit.
Iedereen verliet het kasteel van Ura, een voor een.
Remilia was de laatste omdat, Myon haar niet hielp al haar lepels in te pakken en te dragen.
tot slot kwamen ze elkaar tegen.
"Myon, jij lazy lepelslaafje, waar was je, je moest mijn lepels nog inpakken en dragen!?" Zegt Remilia met een hoge stem.
"Ik...had nog iets te doen Milady, mijn verontschuldigingen." Antwoord Myon met een buig.
Remilia zucht.
"Ach, weetje wat, na het leuke feest en overwinning tegen het genootschap...zal ik je deze keer niet straffen met spoon whacks." zegt Remilia met een lieve stem.
"Duizend maal dank milady." Antwoord Myon terug.
Myon pakte de zware tassen die vol zaten met mooie en zware lepels op zijn rug, en zijn koffer, en besloot naar de uitgang te lopen.
"Wacht!" Riep Ura.
"Jullie zijn de laatste, die vertrekken, ik wil jullie nog bedanken voor een leuke tijd, en dat we elkaar maar weer snel kunnen zien."
"You betcha!" Antwoord Remilia vastberaden.
"Milady, we missen onze vlucht als we hier nog lang blijven." vertelt Myon, terwijl hij al een beetje moe word van het gewicht die hij met zich mee draagt.

Ura zwaait Remilia en Myon vaarwel.
Toen Remilia en Myon steeds verder liepen, begon het zicht van het kasteel te verminderen, Myon keek nog een laatste keer terug en stopte met wandelen.
"Hehehehe...Nu de Codex compleet is zal ik mijn eigen wereld kunnen maken, speciaal voor dit amusement, Burgers die proberen te overleven tegen weerwolven...het idee is zo......Vlees verwarment...Muhahahahaha!"
"Myon wat sta je daar hardop te lachen!? Kom, straks missen we onze vlucht nog" riep Remilia paar meters verderop.
"Ik kom milady...ik kom eraan"

THE END?

Ik had toestemming van Olly om nog een eind stuk eraan te maken.
Bij deze wil ik dus zeggen dat ik best graag een potje weerwolven wil leiden, if thats okay with you guys~

Ik ben er oke mee.
Maar was er geen lijst met mensen die wouden ofzo?

Van wat ik me kan herinneren was Fao eerst en daarna ik.

Goed gedaan, burgers~ Ik vreesde voor het ergste en dat iemand anders de nieuwe leider was, maar jullie hebben mijn dood goed gewroken. Mag ik trouwens vragen waarom ik het slachtoffer was? ;w;

Mitch schreef:Van wat ik me kan herinneren was Fao eerst en daarna ik.

Als dat zo is, zal ik gerust wachten.
Ik heb geen haast om spelleider te zijn...so by all means, ga vooral jullie gangen, heren.

Volgensmij ben ik vergeten mijn rol bekend te maken.
Ik had de spannende rol van: Burger.

Hahaha goed gedaan burgers, dit was werkelijk een VRESELIJK slechte pot voor de wolven. Maar goed, volgend potje beter. Veel beter want zoals Mitch al stelde: Ik ben de leider van de volgende pot weerwolven (Myon, even opgeven bij Remilia, dan ben je zo aan de beurt, er zijn maar weinig mensen die graag willen leiden) Dusssss:

---

Yarrrr!!! Welcome aboard on yer new vessel ye landlubbers! I be ye cap'n ye be serrrrvin' under! I've charted a course for a Pirate Themed werewolves game!

Ja, dat is mijn plan, ik wil een piratenthematje doen bij het weerwolven. MAAR: Dat doe ik uiteraard ALLEEN als jullie dat allemaal leuk vinden. Morgen (praktisch vandaag dus) maak ik het nieuwe weerwolftopic aan met daarin een poll over of jullie het een tof idee vinden of niet en of iedereen goed genoeg engels kan om mijn verhalen te lezen. Jullie hoeven dus niet zelf piraats te spreken (mag wel uiteraard~).
Heb er enorm veel zin in! Ik hoop dat hetzelfde voor jullie geld, piratenthema of niet!