Officiele Touhou Rp Topic

Eenmaal aangekomen bij de SDM stond ik met een schokkend gezicht te kijken.
De brug was helemaal kapot samen met de meters hoge "Front-Gate".
Op de hele brug waren klauwen te zien. Brokstukken overal en een vers spoor van Magie. Patchouli's Magie.

Ik rende weer verder wetende dat mijn Spellcard ieder moment uitgewerkt kon raken ging ik toch door.
De ravage die over was aangedaan was verschrikkelijk. Bomen waren doormidden geslagen, de bloemen overhoop gehaald en zelfs de fontein was stuk.
Het leek alsof er een monster aangevallen had. "Angst" vulde me weer, hopend dat het niet het Zwarte Wezen was.

De voordeur lag er helemaal uit en voordat ik erdoor heen wil. Hoorde ik iemand roepen.
"MEILING~!!!! De wanhopige schreeuw kwam van het dak af. Geen moment twijfelde ik en sprong meteen naar het dak.
Dit was geen goed idee. Eenmaal in de lucht ben ik heel kwetsbaar voor aanvallen. en dat was ook het geval.
Danmaku overal waar ik maar kon kijken. Dit was onmogelijk om te ontwijken.

*BANG,BANG,BANG,BANG"

Met deze impact viel ik op het dak van het SDM en mijn Spellcard was nu ook helemaal uitgewerkt. Gelukkig net optijd. Grotendeels van de Danmaku was geabsorbeerd door mijn Spellcard.
"MEILING!!!!" Weer dezelfde stem van wanhoop.

In mijn hoofd schreeuwde ik van pijn. De danmaku deed zeker zeer maar Suika's pijn zat er ook nog tussen.
"Je moet die Oni-clan niet onderschatten zie je maar weer." dacht ik.
Ik probeerde op te staan maar dat ging niet. Leunen op een been koste bijna al mijn kracht.

Al snel zag ik dat de stem van net van Miss Flandre kwam die zich achter Sakuya verschool.
Zelf zag Sakuya er ook niet goed uit. Aan haar uiterlijk te zien had ze een lang gevecht gehad.
Sakuya:"Gate-Keeper, waar bleef je nou? Een paar boodschappen halen duurt toch niet zo lang?"
Zoals gewoonlijk heeft ze een scherpe tong maar toen zag ze hoe ik eruit zag.
Ze keek me niet aan en zei:"Sorry Meiling, jij hebt het ook druk gehad zo te zien."
Verbazing en blijdschap kwam over me heen. Miss Sakuya noemde mijn naam. Wat een geluk bij een ongeluk.
De blijdschap was snel voorbij. Flandre was helemaal van streek en liep mijn kant op. "Meiling-Onee-chan, Remilia-Onee-Sama is niet haar zelf vandaag."

En op dat moment ging Flandre achter me staan.
Zelf zat ik nog in een diepe gedachte want de danmaku die mij net geraakt heeft was

[Scarlet Sign "Scarlet Meister"]

Een van Miss Remilia's Sterkste spellcards.
Langzaam kwam het monster naar beneden en zelf kon ik mijn ogen niet geloven.

Het monster voor mij was Remilia zelf.

Vragend keek ik naar Sakuya maar zelfs zij wist niet wat er aan de hand was.
Maar 1 ding wist ik wel.

Alle ravage die hier is aangericht, Sakuya's uiterlijk en Flandre's woorden.

Deze Remilia is niet de Remilia waar wij onze trouw aan hebben gesworen.
En om alles nog beter te maken.
De Spellcard van net was bedoeld om mij helemaal van de kaart te vegen.

Dit ziet er niet goed uit voor ons.
Deze Remilia heeft een serieuze bloed lust.

"...Dat meen je niet!" Tierde ik tegen Reimu. "Het bestaat gewoon niet zij zoiets kan veroorzaken!"
-"En toch is dat waar ik spontaan aan denk."
-"Ja maar... hoe weet je dat? Hoe weet je dat het uitgerekend RUMIA is?! Is ze niet gewoon een normale Youkai met weinig kracht?"
-"Weinig kracht misschien, maar wel de juiste kracht. Je hebt vast nog nooit tegen haar gevochten. Maar ze heeft de kracht om zichzelf helemaal in duisternis te hullen. En dat komt precies overeen met je beschrijving."
-"Maar waarom zou ze opeens het hele dorp laten verdwijnen? Misschien zelf uitmoorden? En waar zou ze opeens al die kracht vandaan halen om het te doen?"
-"Dat weet ik niet. Ga op onderzoek uit ofzo, het is handiger als we zeker weten dat het Rumia is en niet een of ander ander verschijnsel."
-"Waarom moet ik dat doen? Ga zelf op onderzoek, is dat niet je plicht als shrine maiden?"
-"Pft, geen zin. Ik moet alles maar oplossen maar ik krijg niet eens iets als een donatie"
Ik verzamelde vlug wat geld en gooide het in de donatiedoos.
-"Kom, we gaan." Zei Reimu vastberaden.

We gingen door het bos, naar de Scarlet Devil Mansion. Ik was nog steeds bezorgd over Meiling. Toen we halverwege waren kwamen we Youmu tegen. Ze leek op haar hoede.

"Hey Youmu. Al succes met Meiling?" Wou ik vragen, maar Youmu onderbrak me. "Ik neem iets duister waar, we moeten snel naar Meiling voordat er haar iets slechts overkomt!"Ze was nog niet uitgesproken of uit het duister van het bos kwam het Duistere Wezen tevoorschijn. Reimu reageerde als eerste en wierp een lichtbarriere op, maar de duisternis was zo zwaar dat die het bijna onmiddelijk begaf. Youmu wou het ding snijden, maar als duisternis zo wordt samengetrokken wordt het bijna iets tastbar. Haar zwaard bleef in het duister kleven voordat ze het met een snok eruit trok. "Dit is niet normaal.. de dingen die niet door mijn zwaarden kunnen gesneden worde-" "Ja ja ja dat heb ik al vaker gehoord!" Sneerde Reimu. Maar dat voorval gaf me de oplossing. Ik gebruikte mijn manipulatie van dichtheid om de duisternis te verspreiden over een veel groter oppervlak. Opeens werd alles een tint donkerder, en wat we zagen was verschrikkelijk. Het wezen was wel degelijk Rumia. Maar haar gezichtsuitdrukking was maniakaal aan het lachen terwijl haar ogen felrood oplichtten. Het was duidelijk wat haar bedoeling was. Reimu maakte van de gelegenheid gebruik om weer een lichtbarriere op te zetten, en dit keer was het wel effectief. Rumia kon niet tegen licht, en gelukkig bleef dat zo, ook nadat ze zo krachtig en gek geworden is. Rumia vluchtte maar Youmu kon nog een zwaardhouw uitvoeren voordat ze in het duister van het bos verdween. Alles werd weer normaal licht.

...MEILING!!!...

"We moeten voortmaken" Zei Reimu, en zo snel we konden haastten we ons naar de SDM

snel haaste de groep zich naar de sdm Eenmaal daar aangekomen zagen ze een verschrikkelijk tafereel voor zich. Remilia had een kwade blik en niet HAAR kwade blik een echt slechte. Er was hier iets niet in orde wist youmu meteen.
Youmu: hmm sakuya en flandre zien er niet goed uit als remilia hun aanvalt is er iets gebeurd.
Opeens merkt youmu iets op aan remilia's ziel.
Youmu:Suika remilia is bezeten door iets ik weet niet wat maar het heeft complete controle over haar. Haar stoppen zou simpel zijn maar we kunnen haar niet doden als we allemaal samenwerken kunnen we haar stoppen.
Suika: Wat ben je dan van plan youmu?
Youmu: Open je sake fles Suika dit is een klusje dat je gaat bevallen.

Sinds mijn aanwezigheid zijn pas 2 minuten voorbij maar het gevecht leek mentaal al 5 uur te duren.
Iedere aanval van de "Andere" Remilia voelde aan als een leeuw die op het punt staat een hert te doden.
De ogen van een Koning-Jager.

Ook al waren we niet op ons best. Samen met Sakuya ging alles nog goed.
Ik was bezig met aanvallen terwijl Sakuya mijn rug in de gaten hield.
Met hoe ik er nu bij loop zou ik zonder haar "Time-Manipulation" geen kans hebben tegen Remilia .

In de verte hoorde ik mensen aankomen. Het was Suika en de rest.
Al snel waren Sakuya en Flandre bij de groep gaan staan.
Zelf kon ik mijn aandacht niet laten afwijken.

Tot plots Reimu voor mij schoot.
Reimu: "Ga naar de rest,Meiling. We hebben een idee!"
Geen moment twijfelde ik en liet Remilia over aan Reimu.

Eenmaal aangekomen bij de groep legde Youmu uit wat ze zag en hoe we het zouden aanpakken.

....................

Suika: "Wat? Waarom zou Meiling en ik dat moeten doen? En kijk hoe ze eruit ziet!"
Het was een gek plan maar zou kunnen werken. Het kwam echt van een onverwachte hoek.
Youmu: "Alleen we hebben tijd nodig en Reimu's Barrier."
Reimu's Barrier zou als verdedigingslijn worden gebruikt om ons tijd te geven.
Niemand wilde in de buurt komen van Remilia's Aura. Je zou gek worden als je er te lang dichtbij stond.
Zelfs vanaf deze afstand kon je haar Kill-aura voelen. Reimu had zichzelf bescherm met een van haar barriers. maar zelfs dan al zag je haar gezicht langzaam vermoeider raken.
Om het plan van Youmu te laten werken moest Sakuya al haar overige krachten gebruiken om mij weer helemaal in top vorm te maken.

Flandre trok aan mijn broek: "Is de rode "Miko" nu met Onee-Sama aan het spelen?"
Een gevoel van schuld kwam over me heen. Dit mag ik Flandre niet aandoen.
Maar het is onze enige hoop.

Ik zette mijn beste glimlach op ook al ging dat met moeite.
Meiling:"Ja, dat is zo. Wil jij ook met Remilia spelen?" vroeg ik aarzelend.
Flandre knikte en kon gelijk al niet meer wachten. Haar ogen veranderde van onschuldig naar een jager.
Vol met spanning kon flandre zich bijna niet meer inhouden.
Flandre:"HAHAHAHAA, NET ALS VROEGER, ONEE-SAMA~!"
Suika schreeuwde naar Reimu:"Kom terug, Reimu!
Reimu aarzelde geen moment en flashde weg.

Flandre: "WIE NIET WEG IS, IS GEZIEN!"

en op dat moment schoot ze als een pijl naar Remilia.
Flandre hield stand tegen Remilia maar dit zou niet lang duren.
Dit zou ons genoeg tijd moeten geven. Reimu zette ommiddelijk haar "Barrier" in werking.

Suika en ik keken elkaar nog twijfelend aan maar het was nu of nooit.
Sakuya was klaar met genezen. Ik voelde me weer helemaal de oude, ook al zou dat zometeen niet meer zijn.

Youmu:"OK, voorbereidingen zijn klaar. Jullie?"
Suika en Meiling:"Ja!"

En daar ging die dan.

[Unison spellcard "Art Sign: Drunken Masters of the East"]

Het was een verschrikkelijk doch geweldig spektakel. Reimu gebruikte alles wat ze in huis had terwijl Remilia met Gungnir vocht. Van het landhuis, dat al zo beschadigd was, zou weldra niets meer over blijven. Daken werden verbrijzeld, muren werden vermorzeld, de klokkentoren zou weldra instorten als het nog lang bleef doorgaan. Dit alles keek ik aan terwijl ik de onuitputtelijke sakefles geweldadig in Meiling's mond propte. "Komaan Meiling, drink! Het werkt enkel als je voldoende dronken bent!"
-"Blllglopgrmmglopblblblblgloplhhhhgmmm!! O3O;;!!" Stootte ze tijdens het drinken uit. Het was eigenlijk een grappig gezicht. Ze probeerde de fles uit haar mond te duwen maar ik kende geen genade. Toen ik wist dat de hoeveelheid sake genoeg was, liet ik haar los en begon zelf nog wat te drinken (alhoewel dat niet per se nodig was). Ik hoorde Meiling Flandre geruststellen. Hoe ze daar stond was Flan best wel zielig, maar ze werd opgefleurd door Meiling's woorden. Het was best wel triest hoe onbegrepen ze moest zijn... Onmiddelijk nadat Flan begon te vechten, met Lævateinn, werd de verwoesting zo mogelijk nog groter. Er vlogen grote stukken puin ons voorbij. Ik zag tafels, kasten, boeken, allerlei bestek en vooral stukken muur en dak voorbij vliegen. "Zijn julie zover?" Riep Youmu. "Ja!" Riepen we gelijktijdig en ik activeerde de Card

[Unison spellcard "Art Sign: Drunken Masters of the East"]

Het was een card die een gebied afbakende waarin iemands fysieke kracht, reflex en uithoudingsvermogen vergroot in verhouding met zijn of haar dronkenheid. Daar stond natuurlijk tegenover dat je een simpel nadeel had: je bent dronken, en iemand die daar niet aan gewend is zou nog moeten leren hoe ze ermee om moest gaan. Ik hoopte dat Meiling zich voldoende kon focussen. We aarzelden geen moment en voerde het plan uit. "Flandre, vlug weg daar!" Riep Reimu terwijl ze haar vastgreep en wegteleporteerde. We stormden recht op Remilia af, Meiling wat minder recht, en trotseerden de Aura. Als ons gevoel niet werd verlamd en ons uithoudingsvermogen niet werd vergroot door de Dronkmanschapszone, zouden we vast niet zo dicht in de buurt kunnen komen om dit te proberen. Eens we bijna voor Remilia stonden activeerden we bijna gelijktijdig onze spellcards:

Oni Sign [Missing Power]!
Attack Sign [Roc Fist]!

Remilia was totaal overdonderd door het plotselinge verdwijnen van Flandre en het verschijnen van 2 berserk dronkevrouwen, die haar beiden gelijktijdig een geweldige klap gaven. Ze had geen tijd meer om iets uit te voeren en zette zich schrap. Ik voelde een geweldige tegenstand van de Aura, de klap zou niet zo veel schade aanrichten. Maar dat was ook niet de bedoeling. Door de enorme kracht werd Remilia weggeslagen, uit de schaduw van de klokkentoren, waarna ze begon te schreeuwen. Flandre wou als in een instinct helpen maar Reimu hield haar onbewogen tegen. Onmiddelijk daarna haalden we zonder moeite de klokkentoren neer, zodat er heel wat minder schaduw was, maar het bleek al niet meer nodig. Het duister uit Remilia's Aura verdween, het werd bloedrood en tenslotte verdween het tot een normale staat. "Vl-vlug, breng haar n-naar wat er over is van de s...s-Scarlet Devil Mansion!" Brabbelde Meiling dronken uit en Youmu ging haar al ophalen. Het was nu volkomen veilig haar aan te raken en we legden haar op een sofa, wachtend tot ze bij zou komen.

Er was iets aan dit alles dat me bugde. Hoe wist Youmu van die spellcard? Het was een van mijn grootste troeven en bij mijn weten weet niemand ervan. Ik ken maar een iemand van wie ze het gehoord kan hebben, en die leeft in de hell... Het leek niet zo belangrijk maar ik zou het toch uitzoeken. Mijn troeven zouden niet zomaar bekend mogen zijn.

Het gevecht was nu over.
De SDM was nu meer een ruïne dan een villa.
Youmu had Remilia naar binnen gebracht naar wat er over was van de woonkamer. Terwijl Remilia daar lag met Flandre en Meiling die bij haar waken werkt sakuya aan de herstelling van het huis. Youmu staat wat verderop te peinzen over de zaken.

Youmu:Hmm inderdaad haar aura is weer de oude maar haar ziel vlak voor we haar hadden flakkerde er iets en vloog er iets vuil uit. Ik betwijfel of de anderen dit gezien hebben maar ik kan het voorlopig beter voor mezelf houden om geen paniek te zaaien. Wat alleszins zeker is is dat we hier niet het laatste van hebben gezien. Ergens dwaalt Rumia nog rond ze is dan wel gewond maar de krachten waar ze nu opeens over beschikt zijn beangstigend. We moeten het onder ogen zien dit is te groots om alleen aan te pakken we moeten onze verschillen opzij zetten en samenwerken willen we een kans maken om dit op te lossen.

Vastbesloten loopt ze naar buiten naar suika.
Youmu: Hey suika Goed werk daarjuist maar ik denk dat we allemaal eens moeten overleggen over hoe we deze situatie nu verder gaan aanpakken

".....................ow...............ow mijn hoofd"
Niks, alles wat zich na Suika's Drink Festival afspeelde kon ik op geen enkele manier herinneren.
Sakuya was bezig met Remila te verzorgen samen met Flandre.
En wat een geweldig spektakel. 1...2...5...7 Sakuya's. Een voor elke dag van de week.

*DONK*

De illusie werd eruit geslagen door Sakuya. Ze versnelde mijn lichaam zodat het effect van de Sake wat minder sterk zou zijn.
Sakuya:"Hopelijk ben je de volgende keer wat verstandiger met je acties. Ben ik duidelijk, Meiling?"
Het enige wat ik terug gaf was een glimlach en de woorden "Ik ben blij dat alles goed gaat met iedereen."
Sakuya gaf geen antwoord terug maar ik wist dat ze het hier mee eens was.

Het was rustig. Een kalmte zoals iedere andere dag in Gensokyo zou moeten zijn.
Remilia zat op een sofa in de woonkamer te slapen. Flandre zat nu ook heel rustig naast me.
Sakuya en de fairy maids waren bezig met klusjes om de Mansion er weer boven op te halen. En ik was zoals gewoonlijk aan het rusten.
"Hehe, deze keer met een geldige reden" mompelde ik zachtjes tegen mezelf.
Z'n moment van stilte was precies wat iedereen nu nodig had

In de verte hoorde ik Suika en Youmu met elkaar praten maar dat gaf niks.
Dit moment samen met iedereen is het beste moment van mijn leven.

Flandre en ik lagen dichtbij Remilia om haar in de gaten te houden. Maar de vermoeidheid was voor mij ook teveel.
De kleine vampier was al in slaap gevallen. Rustig legde ik haar tussen me neer alsof ze een teddy-bear was.
Zelf deed ik mijn ogen ook dicht en liet mijn lichaam de rust nemen die het verdiende.

-------------------------------

????: "Hehehe, de situatie bij de SDM gaf genoeg informatie om over te gaan naar het Delta fase van ons plan.
????: "Liep het niet een beetje uit de hand? Het was niet de bedoeling om heel het SDM aan flarden te halen."
????: "Miscalculatie, kan gebeuren. Met die maid staat alles er toch wel weer binnen 1 dag."
????: "Nu we naar Delta gaan moeten we snel zijn. De half-ghost en oni beginnen al door te hebben wat er aan de hand is."
????: "Weet je wat, ik kan nog wel iets regelen met onze kleine geest."

Oh dwalende geest,
Verslonden door de schaduw, twijfel ik toch aan jouw getrouw
Wees snel jonge geest, want voor je het weet is haar tijd voor niets geweest

-------------------------------

Een zachte vriendelijke geur maakte mij wakker van mijn slaap.
Sakuya's had thee gemaakt van "Candy's rare leaves". Ze had het neergelegd in de hoop dat Remilia zou ontwaken met de geur van haar favorite thee.
Maar helaas. De geur kon je ruiken van iedere hoek van de kamer, maar ze verroerde geen vleugel.
Ik keek door het raam en zag dat het was gaan schemeren.
Iedereen was nog vol op bezig met het herbouwen.

Mijn zorg was groot. Alles speelde zich af in de middag. Zonder het felle daglicht zouden wij niet de kans hebben gekregen om Remilia te bevrijden.
Zouden we de avond wel volhouden?

Eenmaal in de gasten kamer aangekomen stond ik vol verbazing. Suika, Youmu en Reimu waren nog steeds hier. Ze had gelukkig te genieten van de thee van Sakuya en de Bamboo Flower cake.
Op dat moment sloeg het me in. Ik was hun nog een uitleg verschuldigd. Ik sloot de deur achter me dicht en begon met mijn ervaring met het zwarte wezen.

*Candy's rare leaves & Bamboo Flower cake* zaten allebei in Touhou 6 EoSD Marisa A ending. Yeah voor referencies XD

Op het moment dat het begon te schemeren merkte Utsuho dat ze veel te lang erover deed om wakker te worden hat harden rennen

Utsuho: Unyuuuuuuuh!! *gaap* hey, waar is iedereen nou? oh... ik lig nog in remilia's kleding ... WACHT eens even ze zijn opeens heel heel erg donker zwart
ze waren toch echt rood voordat ik in slaap was gevallen... is er soms wat gebeurd?

*Utsuho rent rond in alle chaos WAAR IS IEDEREEN TOCH schreeuwt ze terwijl ze een vage lucht begint te voelen ziet ze orin weg vliegen met sanae en tenshi...
Ze begint als reactie te schreeuwen HEEEEEYYYYYYY!!!!! maar helaas het mocht niet baten ze waren te ver weg na het schreeuwen was het pikkedonker geworden
ze bedacht zich geen moment en besloot om een 'nuclear' lichtje te maken en start met rondlopen...

Hhm als iedereen nu weg is... zijn ze dan ook al verdwenen? en ik hoorde echt wat over een schaduw.... DAT IS HET het is vast rumia geweest... dus ze heeft ze ontvoerd, ik kan beter niet hier blijven, het wordt dan te laat... *Utsuho bedenkt zich geen moment en vliegt naar reimú's shrine* eenmaal daar ziet ze niemand..

Utsuho: Je zou toch denken dat die dronken oni en die irritante plannenvernietiger er toch zijn?
Dus niet... beter gezegd het is tijd om mijn onderzoek zelf te starten... Iedereen weet dat rumia in de nacht aanvalt... en ik werd in schemering wakker.. dat zou moeten betekenen dat ze 25% meer kracht had... ik ken maar een persoon die echt alles weet over het mensen dorp, ze weet zelfs dat er bussen rijden in gensokyo iets wat ik niet wist.... CIRNO IK KOM ERAAAAAAN!!!!

*schreeuwt utsuho terwijl ze vlak langs de verwoeste sdm vliegt die ze niet opmerkt, maar terwijl ze vliegt lijkt iets zich te verspreiden in het bos en het slokt van alles op... helaas ag ze dit niet omdat het net wat te donker was zelfs met een nuclear lichtje.
Ze vliegt maar opeens komt die duisternis achter haar aan en ze merkt helemaal niks behalve een kouder wordend luchtje....*


____________________________________________________________________
Offtopic
sorry dat ik er niet kon zijn een paar dagen niet kon zijn... D:

-"Ik weet niet wat jij nu van plan bent," zei ik tegen Youmu nadat die me aansprak, "maar ik ga eerst helpen de SDM heropbouwen. Daarna ga ik naar de hel om een vriend op te zoeken. Misschien gebeurd hetzelfde in de hel als hier." En ze is me een uitleg verschuldigd.. Ik besloot Youmu nog niet helemaal te vertrouwen totdat ik er het fijne van wist. Ik zag hoe vermoeid en bezord iedereen was. Eerlijk gezegd zou ik ook wel wat rust kunnen gebruiken, maar ik moet eerst zien of alles in orde is in de hel en met haar.. Ik ging meteen aan de slag om de SDM helpen opbouwen samen met Mini-Suika's.

Sakuya kwam aan met een kopje thee voor iedereen, maar ik bedankte. In plaats daarvan dronk ik nog wat van m'n fles. Ik dacht na over de twee gevallen. Beide keren waren ze niet zichzelf geweest, en hun kracht was aanzienlijk toegenomen. Maar het was niet zozeer een nieuwe kracht, het leek er meer op dat wat het ook was dat ze bezielden, als een katalysator werkte voor hun eigen reeds aanwezige kracht. Rumia kon niets meer speciaal dan ze normaal gezien zou kunnen, enkel sterker. Hetzelfde gold voor Remilia. Maar dat was niet het enige wat me opviel. Ze zwaktes van degenen die bezeten waren, zijn ook versterkt. We konden beiden gemakkelijk uitschakelen door een beetje licht. En zeker Remilia zou niet meteen uitgeschakeld raken door een paar zonnestralen in normale omstandigheden. Ik vreesde dat de overname meer was dan enkel een overname, meer een symbiose tussen persoon en.. wat was het eigenlijk? Dat was waar ik een antwoord op wou hebben.

Ik werd uit m'n gepeins gerukt toen Meiling ontwaakte. Ze deed de deur dicht en vertelde ons allemaal wat ze had meegemaakt toen ze zelf overgenomen was. "Volgens mij was het bezig je over te nemen, je geest binnen te komen. Eens dat je helemaal overgenomen zou zijn zou zelfs mijn Grab-Spellcard weinig uitgehaald hebben." Ik deelde wat ik dacht met de rest "Aangezien je niet echt een specifieke zwakte hebt, zou je moeilijk te verslaan geweest zijn. Daarbij zou je, als wat ik denk juist is, je fysieke kracht en je chi-output vergroot zijn. De symbiose wil zeggen dat de persoon haar kracht wordt gekatalyseerd, terwijl de geest jouw aard overneemt, in Rumia's geval de grote duisternis en in Remilia's geval de Aura." Van al dat denken werd ik moe. Ik was dit niet meer gewoon... Ik heb te veel gefeest de laatste tijd, dacht ik in mezelf. "Dit wil zeggen dat het niet per se zichtbaar is aan iemand als die corrupted is. Als de persoon geen of weinig spirituele kracht heeft, dan zal de corruptie daar weinig aan veranderen, en kunnen we dat niet waarnemen. Eigenlijk hadden we geluk bij Rumia en Remilia, die zo overduidelijk magie gebruiken. Natuurlijk is dit maar een hypothese, maar het verklaart wel alles was we tot nu toe weten." Ik keek iedereen nog eens aan. "Wees op je hoede als je iemand nieuw ontmoet, want we weten nog steeds niet goed wat we kunnen verwachten bij verschillende mensen met verschillende krachten."

Met deze woorden maakte ik me klaar om te vertrekken naar de hel. Ik maakte me steeds meer zorgen over m'n oude thuis.

Youmu, Suika en Reimu waren alle 3 hun eigen weg gegaan om het mysterie verder uit te zoeken.
Het daglicht verdween en de gevaren van de nacht kwamen tot leven.
En mijn zorg tijdens de schemering werd werkelijkheid.
Merendeels van de tijd werd de "Mansion" niet aangevallen door Remilia's sterke aura.
Maar nu ze in een coma ligt voelde verschillende youkai's aan dat de heerseres van de nacht afwezig was.
Natuurlijk zaten er nog een paar slimme tussen die niks probeerde maar voor de minderen tussen hun moest ik ze toch maar eens hun plaats laten zien.
Al het opgekropte woede, verdriet en alle emoties liet ik los.
Tot ik emotieloos iedere youkai die ook maar 1 stap deed het leven beëindigde.
En al snel bleven de andere youkai's uit de buurt van de SDM.

Ik haalde nog eens diep adem om mijn concentratie weer op tot maximum te brengen.
Sakuya gaf al aan dat het nog de hele nacht gaat duren voordat de SDM er weer boven op zit.
Ze heeft haar krachten zelf ook teveel gebruikt en gaf de laatste beetje aan mij om het effect van de Sake weg te halen.
Kortom, ik heb de verantwoordelijkheid gekregen om iedereen te beschermen.
"Niemand zal langs mij komen!" terwijl ik het schreeuwde liet ik mijn chi naar buiten om druk uit te voeren op de youkai's die zich in de schaduwen verscholen.

Op dat moment stapte iemand naar voren met totaal geen kwade wil in haar uitstraling.
"Ik hoop dat je mij er nog wel door laat Meiling?" alle spanning die ik vast hield verliet mijn lichaam meteen.
De paarse mantel haalde een ontspannend gevoel bij me op.
Ik bood mijn excuses aan haar aan. Het was de "Magician" van de SDM. Patchouli Knowledge.

Eens in de zoveel tijd komt ze uit haar bibliotheek en komt dan een paar dagen later terug met nieuwe boeken over verschillende soorten magie, religie en nog veel meer.
Waarom ze dat deed wist zelfs Remilia niet, sterker het boeide haar niet zoveel.
Ze keek nogal geschokt naar alle ravage die is aangericht.
Ik begon langzaam uit te leggen wat er gebeurde.
Na mate in mijn verhaal vertelde kon je zien dat Patchouli geschokt was over de gebeurtenissen tijdens haar absentie.
Toen ik haar alles had verteld reageerde ze geschokt. "Ik ga nu meteen naar Remilia, Meiling. Bedankt voor alles."
En daar ging ze.

Een paar minuten later was er geen yokai meer te voelen in de omgeving. Het was te stil.
"NOOOOOOOO~!!!!!!!"
Geschrokken van de plotselinge stem in de nacht wilde ik mijn chi weer op max zetten.
Maar dat was helemaal niet nodig. De stem was van iemand die achtervolgd werd door de youkai's rond om het SDM.
Misschien dat ze daarna weg zouden gaan van het SDM als ze met die klaar waren, dacht ik.
Met verbazing luisterde ik naar mezelf.

Das waar ook, ik ben een youkai. Een leven van iemand anders zou ik geen rekening mee hoeven te houden.
Ik begon met schuldgevoel te lachen. hahaha, *zucht* Dit is precies hoe het SDM vroeger was. Compleet geisoleerd van alles.
Het meest duisterst tijd van de SDM. Niemand praatte toen met elkaar voor meer dan honderden jaren. En waarbij een leven nemen heel normaal was om te doen. Het "Instinct" van een Youkai monster. Het verlangen naar een zielloze lichaam.
Ik schudde mijn hoofd hevig. Daarna kwam een lach uit de bodem van mijn hart.
"Alle daden van moord, bloed lust en jagen werden vervangen door bescherming en familiegevoel door maar 1 meisje.
Ongelofelijk dat 1 klein kind ons veranderd heeft na al die jaren. Als ik nu niks deed zou ze me zeker niet meer aanspreken.
Meteen rende ik naar de plaats toe waar de schreeuw vandaan kwam.

Het was niet zo ver. Maar een paar stappen verder het bos in en ik was al aangekomen op de plaats van de schreeuw.
Er was niemand maar in de verte kon ik de youkai's zien rennen. Snel rende ik achter ze aan.
Ondertussen hadden ze hun prooi in een hoekje gedwongen en omsingelde het met meerderen.

Ik kom mijn ogen niet geloven.
Het was Koakuma maar wacht. Dat kan niet!? Ze ging net nog naar binnen toe? Huh wat is dit nu weer.
Alle youkai's hadden zich verzameld om Koakuma en Patchouli.
Vraagtekens vulde mijn hoofd en op instinct sloeg ik iedere youkai gelijk uit de weg.
Alle youkai's waren meteen op de vlucht geslagen nadat ik een paar van hun kameraden omver sloeg.

Geen moment later ging ik op mijn knieën, pakte haar hand en vroeg meteen:"Miss Patchouli, ging U net niet naar binnen?"
Nadat ik beter had gekeken zag ze er niet goed uit. Overal bloedingen en hevige schade.
"Luister Meiling, Ga nu naar Remi toe. Ze is in gevaar!" zei patchouli op een toon alsof haar eigen toestand er niet toe deed. "Die patchouli van net was inderdaad ik. Maar mijn andere ik van vroeger!
Meiling stop haar! In die tijd haatte ik Remi zo erg dat ik haar wel zou willen vermoorden.
Die eenzaamheid van toen was niet meer te dragen. Ik wilde vrij zijn, los van haar ketens.
Alsjeblieft Meiling. Ik red me wel samen met Koa. GA!!!!!"
Met een bezorgd gezicht liet ik hand los en verliet Patchouli en Koakuma.

Dit klopte helemaal niet. Wat bedoelde Patchouli met haar andere ik? En toen sloeg het in me.
Die woorden. [...gensokyo's licht.....duisternis.....weegschaal]
licht, duisternis, weegschaal. Oftewel [Balans]
Evenwicht tussen twee elementen die nooit samen konden zijn. Precies zoals

Yin en Yan

Terwijl ik rende richting de SDM legde ik er nog een stand boven op.
De volle maan werd nu bedekt door donkere wolken en een hard lawaai kwam van de wolken.
Onweer sloeg neer als een harde slag. Dit legde alleen maar meer druk op me neer.
Met een twijfelende gezicht rende ik als de wind naar de voordeur.

-In de tussen tijd-
Remilia lag rustig op haar bed te slapen als een elegante prinses in een eeuwige slaap.
Maar de rust werd verstoord door de andere Patchouli.
Ze hield een van de meest traditionele wapens in haar hand om een vampier te doden.

een Houten Staak

Ze liep naar Remilia toe met de staak en met iedere stap werd haar glimlach steeds krankzinniger.

__________________________________________________________________________
Off-topic
Zo hey zeg, gelijk weer serieus moment. Meiling heeft het maar erg druk :P
Serieus dit is echt lang. XD
Nu jullie weer

de nacht was nog jong en kil youmu was op weg terug naar het mensendorp.
Toen ze alleen door het bos liep dacht ze na over alle gebeurtenissen.

Youmu:deze zaak is opgelost maar er blijft zoveel onbeantwoord wat is er met remilia gebeurd en wie zit er achter ? Dit zijn zorgen voor later eerst maar eens terug naar het dorp en kijken of er daar iets te vinden is over dit alles.

Opeens voelde youmu iets duister in de lucht.

Youmu:Wat is dit gevoel? ik voel me zo koud worden er klopt iets niet.

Zonder dat ze het zag sloop er achter haar iets duister. Dan Opeens zonder waarschuwing vloog er een schaduw door haar heen.

Youmu: AH wat in...? UH!

Ze was er niet goed van ze voelde een kilte door haar heen trekken die haar bewusteloos dreigde te maken. Alleen door haar zware training van youki had ze genoeg wilskracht om rechtop te blijven. Ineens ziet ze een schaduw voor haar staan.vormeloos met 2 gloeiende puntjes die oplichten in die diepte die je drijgt mee te sleuren.Direct neemt youmu haar wapens.

Youmu:Wat ben jij in godsnaam? vertel op wat heb je met me gedaan.
???:Wie ik ben? jij van alle mensen zou het moeten weten.ik moet je feliciteren je bent de eerste die bij bewustzijn blijft na de aanval.
Youmu:Dus jij zit achter deze voorvallen aan?
???:Ik? o nee ik ben een bijproduct een simpele pion.

De schaduw stapt naar voren en wat youmu dan zit vult haar met angst.
Ze staat oog in oog met zichzelf alleen voelt ze bij haar wederhelft een andere ziel eentje die pek zwart is zonder licht alsof alle geluk er uit is weg gezogen.

Schaduw-youmu:Wel beste wederhelft ik ben er maar eens vandoor we zullen elkaar zeker nog eens ontmoeten.

Met een sluwe grijns vliegt ze er vandoor. Youmu blijft versuft achter nog niet helemaal herstelt van de aanval.

Youmu:Ik moet zo snel mogelijk naar de SDM en meiling over dit waarschuwen ik kan dit niet alleen.

Met de kracht der wanhoop snelt ze de nacht in.

Op het moment dat de schaduw achter Utsuho groot wordt en dichterbij raast in alle stilte hoord ze gebrul van ver

???: IK BEN DE STEEERKSTEEEE!!!!

Utsuho: whaah! Dat was gewoon keihard... Mijn arme oren,

*met een zucht kijkt ze wat eraan de hand is en ziet cirno in de verte schreeuwen terwijl ze kikkers bevriest...*

Utsuho: Arme kikkers... je zou denken dat ik haar nodig heb maar nu dat ik erover na denk... IS ZE EEN ENORME BAKA!

ik bedoel er zijn geen bussen in gensokyo... of zei ze dat van in plaats dat er bussen zijn? tja ik had geen tijd voor haar lessen en vloog weg...

*De blob achter haar komt nu razend snel aan*

En in een mum van tijd gaat het mis utsuho keert zich en ziet een kwade ZEER kwade rumia. En het ziet er niet naar uit dat ze alleen trek heeft in mensen.

Ze schiet danmaku in elke richting, terwijl dit gebeurt schikt utsuho zich rot... Maar ze blijft kalm en valt strategisch aan.

Rumia: GRRRRRAAAGRRRH!

Op het moment dat utsuho wilt zeggen rumia ga alsjeblieft weg wordt rumia's danmaku aanzienlijk sterker

Opeens gebruikt ze een spelcard

Rumia: Ontwijk dit maar! Night sign "Magic Bird"

Ze schiet herhaaldelijk danmaku in de zelfde richting... maar alleen heel dicht op elkaar, utsuho ontglipt de aanval nog maar net maar het zweet staat op haar voorhoofd

En alweer schiet rumia danmaku en danmaku utsuho word letterlijk bijna geraakt een paar keertjes maar ze komt hier nog net kalm doorheen,

Utsuho: Wat is er met je aan de hand!!! je hoort niet over zo'n power te beschikken

Rumia: GRAAARRRGGHHH

Utsuho: als je niet normaal kunt praten ga dan WEG! *Hijgend begon ik te commanderen*
luister JIJ gaat nu weg, OF ANDERS GEEF IK EEN GROOT FEEST IN HEL Met jou op het menukaart.... Ufufufufuuuh!

Rumia: Hmpf, je kunt me niks zeggen jij gaat MIJ nu gehoorzamen, luister als je niet doet wat ik zeg MOORD ik iedereen uit die je kent... Die je mag... En dan heb ik het nog niet eens gezegd maar MAAR, Ik ben nog de zwakste van hun... goed je gaat nu naar de SDM en je maakt Patchouli af nadat ze *bezig is geweest* met een mes... Ik geef je later de detials.. Je komt terug en als je dat niet doet dan OWEEH! Je zult zien...

Utsuho: Ehh wat? *ik begon onuithoudelijk te lachen* Dus je denkt me te commanderen en te chanteren? Dat gaat mooi niet gebeuren ik ben echt maar een keer gebruikt... en ik laat dat nooit meer gebeuren

Rumia: Dan moet je het voor jezelf weten ....

Utsuho: mooi dus je laat me nu met rust?

Rumia: ja... STERF!!!!

Ze begon opeens een duistere gloed te krijgen die zelfs de dapperste krijgers van de hemel nog bang konden maken...

Utsuho: Err.... Dan maak ik je nu wel af *Oh jaja wat voelde ik me toch stoer dat zo te zeggen*

Rumia: hehehe.... Darkness sign "Demarcation"

Ze schoot hyper snel danmaku af maar ook heel dichtbij de andere danmaku

Utsuho: Aahh!!! Ik kan me niet meer concentreren *Denk ik moet denken... wat is het patroon snelle kogels dichtbij nogal blauwe licht in de verte umhhh... een verband dat moet het zijn maar wat*

Terwijl utsuho hard nadacht zag ze opeens dat de blauwe licht een regen van kogels aan elkaar was... en ze zat klem

Rumia: Ahaha STERF STEEEERRRRFFF!!!

Schreeuwde rumia voor ze snel wegvloog zonder te kijken of ze utsuho wel echt geraakt had.

Utsuho: AHHH!!!! *Ik Schreeuwde als hard als ik kon en toen opeens zag ik het*
IK BEN ZO'N STOMKOP

Utsuho: ATOMIC FIRE "Nuclear Fusion"

De spellcard activeerde en het regende kleine en middelmatige zonnen die de danmaku vernietigden maar dan net op tijd een seconde langer had haar dood betekent

Utsuho: Pfft... *ik hijgde ernstig* Dat was niet normaal, ik bedoel ik leef nog maar net... Ze is gevlucht en was ontzettend sterk, wel kon ik zien dat ze een eerder gevecht had... Umhhh.. Ze zei wat over de sdm dat ik patchouli moest killen...

*Ik ben er nog... En ik zal je uitmoorden... Als je niet doet wat ik zeg...*

Rumia's stem klonk duidelijk door utsuho's hoofd. en het was duidelijk dat ze blijkbaar in andermans gedachten kon praten...

Ik word heel erg vuurrood van angst en het eerste wat ik wou was kijken of patchouli nog wel goed is...

Dus ik vloog razendsnel naar de sdm maar toen ik het gebouw van dichtbij zag schreeuwde ik keihard

Utsuho: NEEEEE!!! De barbaar... *Sniff* DE BARBAAR!!!! IK ZAL HAAR

Ze keek letterlijk naar een verwoeste sdm met nog maar een paar kamers overeind.

Maar om de deze reden voelde ik me banger en heel erg alleen

Ik dacht razend hard na wat geen gewoonte voor mij was...

En ik dacht dat iedereen dood was... ik wou weten wie dit had kunnen doen want rumia was het niet aan haar woorden gehoord...

er waren meer dan 1 persoonen dat heeft rumia gezegd, en dus zou iedereen in gensokyo verdacht kunnen zijn van dit allemaal!

Hoe dan ook ik keek verder er was niet veel te zien, totdat ik in de verte een klein stukje sdm libary zag...

Utsuho: Ik kan maar beter even kijken ...

*Opeens hoorden ze geram en geschreeuw in de verte*

???:STOMME DOMME YOKAI!!!! IK ZAL JULLIE

Ik was al op weg door het bos. Het werd al nacht. Ik vreesde de nacht niet zo, ik was immers een Oni, een wezen uit de hel. Ik kon de miezerige Youkai hier wel aan.

Tenzij als ze corrupted waren. En daarom was deze nacht een uitzondering. Daarbij was mijn bezorgdheid een hoogtepunt aan het bereiken. Ik haastte me om dit vervelend bos door te komen. Als ik niet zo uitgeput was door al die spellcards te gebruiken, zou ik gewoon in mist veranderen. Het zou veel sneller gaan. Maar 3 krachtige cards, met een daarvan nog wel de krachtigste die ik had, heeft een zware tol van me geëist. Maar ik zou niet stoppen voordat ik wist dat alles goed was.

Er kwam een van de miezerige Youkai van de nacht me bespringen. I was not impressed. Ik had geen tijd om me bezig te houden met dit soort spelletjes, dus ik greep haar vast in een ijzeren greep. Ik keek haar met een evil grin recht in de ogen aan. "Dus jij dacht mijn weg te versperren he?!" Sprak ik kalm met een sadistische toon. De Youkai slikte. "I-ik euh... w-wou je n-niet sto-" Verder dan dat kwam ze niet voordat het overging in een schreew door de nacht. "Ik hoop dat je het uitzicht leuk vindt daar!" Riep ik. Even later hoorde ik haar wat verderop neerkomen. Dat heeft een deel van m'n frustraties weggeholpen, dacht ik tevreden. Nu voortmaken naar de hel.

Ik was er bijna. Bij de ingang leek alles nog in orde, maar dat zei natuurlijk niks over de staat waarin al de rest verkeerde. Opeens werd alles fris. Eigenlijk werd het koud. Ik dronk wat van de sake om op te warmen. Dit kon niet normaal zijn, de temperatuur bleef dalen. Dit was geen natuurlijk verschijnsel. Ik maakte me klaar op nog een gevecht. *slok* *slok* *slok* Dat zou het moeten doen. Opeens hoorde ik een stem. "Ik ben de sterkste, stomme beesten!!" Riep het. Ze kwam te voorschijn uit het struikgewas al kikkers bevriezend. Ik stond op het punt te facepalmen totdat ik me realiseerde dat ze een spoor van ijs achterliet. Alles wat ze aanraakte of waar ze zelfs nog maar in de buurt van kwam, bevroor. Op alles kwam een laagje ijs. En ze bevroor niet enkel de kikkers, de straal van de zones die ze per schot bevroor was iets meer dan een meter, en de dikte iets van een vijf centimeter. Dit kon ze zonder ook maar een spellcard te gebruiken op geen enkele manier realiseren hoe hard ze haar best deed.

In normale omstandigheden.
Er was geen twijfel mogelijk dat Cirno een ander slachtoffer was. Als ik de hypothese hier toepaste, dan klopte die nog steeds. Haar kracht was aanzienlijk toegenomen. Maar ze gedroeg zich niet speciaal anders dan anders. Ik zou zelfs zeggen dat de corruptie.. nou ja... haar aard heeft overgenomen. Maar ze was nu nog wispelturiger dan anders, als ik haar aandacht zou trekken, en ze zou me willen bevechten, dan ben ik er geweest. Ik ben geen meester in danmaku. Met de hand vechten ligt me beter, maar ik ben al verzwakt en in die temperaturen zou snel veel energie verbruiken. Ik heb niet speciefiek iets dat hier tegenop kan. Ik besloot me niet door haar te laten opmerken en toch m'n laatste kracht te gebruiken om in mist te veranderen. Ik zou het de anderen laten weten, maar deze fairy was nu niet meteen de grootste dreiging die we konden hebben. Ze zou niet zo'n grote problemen veroorzaken. Net toen ik dat dacht liep ze tegen een boom aan... "...O-o;; ehh... die was wel erg obvious..." ...Ze werd ineens razend en bevroor de hele boom en en alles daarrond in een straal van tien meter... "Yup, de corrutie neemt haar aard over allright." ...en vermorzelde de hele ijsklomp met een oversized ijs-zeis. "Bij nader inzien kan ze toch een probleem worden. Ik moet ofwel die andere idioot zien te vinden of de Onsterfelijke Phoenix, die maken het meeste kans tegen haar zoals ze nu is. Daarbij weet de Phoenix en de Hakutaku iets meer wat er met de mensen gebeurd is..."

Ondertussen was ik al de hel binnengegaan. Alles leek nog normaal hier, niemand was verdwenen. Ik zou haar eindelijk weerzien. Het was al zo lang geleden.

De deur ging open. "Aye, wat doe jij nou weer hier? Dat is lang geleden!" Riep ze met een enorme glimlach die haar gezicht in tweeën spleet. Ze had een enkele grote rode scherp uitziende hoorn op haar voorhoofd, en ze droeg een wit shirt en een rode rok. Op het moment was ze blootvoets. Verder had ze in haar ene hand haar Sakazuki vast, een waardevolle Oni-schat. Het verrijkte alle sake die er in gegoten werd. De compatibiliteit met mijn eigen schat was enorm. Ze nodigde me meteen uit om binnen te komen, nam de fles uit m'n handen en vulde de kom volledig, typisch haar. Maar ze gaf mij de eer eerst te drinken. He was er nog steeds zoals ik het me herinnerde, comfortabel en netjes. Het was eigenlijk een geluk dat ze hier was want meestal zou ze wel buiten heibel aan het schoppen zijn of aan het feesten zijn. Dat was ook de reden dat het hiet altijd netjes was, bedacht ik. "En, wat brengt de kleine Oni hier, je ziet er uitgeput uit. De bovenwereld werd je precies teveel he? Kom, vertel me alles!" Ze lachte luid en aanstekelijk. Ik vergat even voor het gemak dat ze me klein had genoemd. Het gaf mezelf ook een glimlach, maar ik herinnerde me waarom ik hier was. "Yuugi, ik heb je een aantal dingen te vragen, ik heb een paar dingen nodig maar bovenal heb ik je hulp nodig." Ze werd meteen serieus en ik begon m'n verhaal. Ik vertelde haar alles wat er tot nu toe gebeurd was bovengronds, tot het moment dat ik Cirno zag. "En dat is hoe ik hier terecht ben gekomen." Toen ik klaar was lachte ze "Hahaha, hoe schattig, de kleine die zich zorgen om me maakt!" Ik bloosde een beetje, ik kon het niet helpen "Ik kan me wel weren hoor! In tegenstelling tot jou ben ik niet zo... dun gebouwd!" Ze barstte in lachen uit maar maakte daarna te kennen dat ze maar een grapje maakte. Zo deed ze vroeger ook, ik had het eigenlijk gemist, en het was niet erg als zij het was. "Dus, die vreemde dingen zijn waarmee je hulp nodig hebt he, nou, I'm in." Ze leek al verheugd op de nieuwe uitdaging. "Ze gaan niet weten wat ze te wachten staat als we ze samen eens in elkaar gaan molesteren." Ze keek me aan. "Maar je had me nog iets te vragen he?.." Ze wist het, want ik had er al over gesproken tijdens het verhaal. Toen ik daarover vertelde had ze gefronst. Ik kreeg al een vermoeden hoe het zat, maar ik moest het toch vragen. "Ja, inderdaad. Yuugi, hoe wist Youmu van onze geheime techniek? Ik heb hem nog nooit tot dan hoeven gebruiken, dus van mij kan niemand het gehoord hebben. Dat laat enkel jou over. En van alle personen, hoe Youmu? Ik wist niet eens dat je haar kende." "Dat doe ik ook niet." Zei Yuugi. Haar gezicht was een groot vraagteken. "Nou euh.. ze heeft 2 katana en er vliegt altijd een grote marshmallow achter haar aan. Ze is half geest namelijk." Yuugi dacht na. "Dan is er nog maar een mogelijkheid. We hebben er beiden al mee te maken gehad, dus dat is de enige andere verklaring." We waren het erover eens. We zouden weldra een bezoekje brengen aan haar. Zij die zelfs door de geesten gevreesd wordt...

---

???: Het lijkt te werken. De kopie werkt uitstekend! Kunnen we trouwens niks doen aan die lastige tussenfase? We zijn er nu al twee mee verloren.
???: Niet zo erg. Het is nog niet perfect. De vampier en de chineesling konden nog makkelijk verlost worden. Dat zal in de toekomst niet meer zo makkelijk gaan, als alles goed is. De gelinkte fase zal in de toekomst ook sneller verlopen. Ze zullen niet weten wat er hun overkomt.
???: We mogen ze nochtans niet onderschatten. Het feit dat ze de vampier in die staat hebben kunnen verslaan getuigd van hun vermogen. Ook die Oni is zeker geen dommerik. Ze beseft hoe grootschalig dit is. Ze roept al hulp in van andere geduchte tegenstanders.
???: Gelijk heb je. We moeten ze zo snel mogelijk uitschakelijk. Eens de volgende klaar is, stuur haar dan naar het paleis. Ze zullen worden opgewacht. Zo kunnen we ook meteen zien hoeveel het al verbeterd is.
???: It shall be done.

---

Ik rende door naar de kamer van Remilia. Patchouli zou ook in haar kamer zijn.
Maar van de andere Patchouli buiten moest ik de Patchouli binnen tegen houden.
"AAAHHH" dacht ik. Mijn gedachten gingen alle kanten op.
Denk denk denk denk. Het enige wat mij opviel was de aanwezigheid van Koakuma.
Kortom de patchouli die buiten was was de echte. Maar die van binnen is ook de echte volgens haar.
2 Patchouli's, een die Remilia wil doden en de andere die bijna zelf dood gaat.
Ik was zo diep in gedachte dat ik niet in de gaten had dat ik al bij de kamer was waar Remilia lag te slapen.

De andere Patchouli was dichtbij Remilia. Het enige wat tussen hun in stond was een staak die klaar stond om door Remilia te gaan.
Maar voordat het gebeurde ging de deur open van de kamer van Remilia.
De andere Patchouli was gestopt met haar actie en keek rustig naar de deur.

Ik haalde diep adem en keek op. Niemand was in de kamer. Okey, nu sloegen de stoppen echt door bij me.
Dit was toch echt de kamer waar Remilia lag. Snel zocht ik een van de Fairy maids om te vragen waar Remilia lag.
Gelukkig kwam ik er snel een tegen. Fairy Maid:"Miss Remilia is naar haar slaapkamer op de derde verdieping verplaatst door Head-Maid Sakuya."
Ik bedankte de Fairy en ging er snel weer vandoor.

De andere Patchouli keek verbaasd op naar de persoon die voor de deur stond.
"Niet verwacht dat jij op dit moment in mijn boeken zit te neuzen, klein ratje."
Ze lachte en schudde haar hoofd. "Ik zit niet in je boeken te neuzen. Ik ga nog in je boeken neuzen. Alleen niet hier, daze."
"Heb jij enig idee hoeveel die boeken voor mij betekenen?" vroeg Patchouli op een aanvallende toon. "Geef ze terug, ALLEMAAL!"
En op dat moment was de andere Patchouli volop in de aanval gegaan.

Het hele Mansion, wat er nog van over was, trilde tot op de bodem toe.
Iedereen was totaal in schok. Ondertussen was ik bij de kamer aangekomen.
Ik deed de deur open en het enige wat ik zag was een felle flits die razend snel op me af kwam.
Nog geen 1/10 seconde duurde het om te beseffen dat dit een danmaku bullet was.
op 4/10 van dezelfde seconde besloot ik snel de deur dicht te doen.
En met de laatste halve seconden schoot de bullet tegen de deur die ervoor zorgde dat de deur naar achter schoot met mij erbij.
De deur sloeg me met een sterke kracht tegen de muur ertegenover aan.
Het ging allemaal zo snel dat ik echt niet meer wist waar ik moest kijken.
Sakuya was inmiddels ook aanwezig. Met verbazing stond ze naar mij te kijken maar keek meteen naar de kamer.
De helft van de kamer was weggeblazen. Gelukkig was er niks gebeurd met Remilia. Die lag nog rustig op het bed.
Ik was weer bijgekomen van de klap en Sakuya keek met verbazing naar de sterrenhemel.
"Meiling?" zei ze vragend "Dat is niet Miss Patchouli of wel?"
Terwijl ik uitlegde wat er gebeurde keek ik omhoog naar dezelfde hemel die nu langzaam gevuld werd met prachtige Danmaku bullets.

Zelf had ik zo iets nog nooit gezien. Ik keek er nooit naar omdat ik altijd tegen haar vocht en kon zelf nooit naar haar danmaku battles kijken.
Maar de danmaku die zij vuurt is zo schitterend. De ene vallende ster na de andere.
Op een nacht als deze zou je in de tuin zitten, je handen vast houden en een wens doen.
Langzamerhand kreeg ik steeds meer respect voor haar.
Sakuya was geschokt door het verhaal over patchouli en nadat ze nog een keer naar boven keek was ze in eens weg.
"Huh, Sakuya?" ik keek rond en zag ook dat Remilia de kamer had verlaten en toen hoorde ik het.
"MASTER~" klonk het van boven. Razend snel vond ik haar schuin tegenover de slaapkamer met daartussen in de andere Patchouli.
O_O "Ho hoho ho wacht eens Marisa! NIET DOEN!" maar mijn kreet was voor niks. Het was al te laat.
"SPAAAAARK~!!!!!!!
"Dit meen je niet!" Nog nooit had ik zo snel gereageerd in mijn leven. Zonder te denken sprong ik naar buiten door het gat die gemaakt was door het gevecht.
Maar toen drong het tot me toe. Dit is de DERDE verdieping. Marisa's aanval had Patchouli geraakt en merendeels van de slaapkamer werd weggevaagd.
Brokstukken vlogen elke kant op. Dit liet mij geen keus.

SpellCard [Ultimate Color "Mad Colorful Dance"]

Met een sierlijke draai begon ik mijn chi naar buiten te stromen. Regenboogkleuren verlieten mijn lichaam en vormde een tornado.
Alle brokstukken die op mij afkwamen werden door de tornado weggegooid en met de krachtige uitbarsting van chi was mijn landing op de grond ook vertraagd.
Mijn spellcard was geëindigd en ik landde zachtjes op de grond zonder een schram.

Marisa landde nu zelf ook om Patchouli te gaan helpen maar ik stopte haar. Ze wist tenslotte niet dat dit niet de andere was.
Zelf bond ik de andere Patchouli vast met dezelfde ketens die we gebruiken om Marisa vast te houden.
Patchouli had die speciaal gemaakt voor Marisa om haar Magische krachten te blokkeren.
Marisa keek heel vragend naar mij toe en ik beloofde het haar uit te leggen als ze iets ging op halen in het bos en het naar de library zou kunnen brengen.
En als ze dat niet deed zou ik er persoonlijk voor zorgen dat we met het hele SDM een bezoekje zouden brengen bij haar huis.
Ze was meteen weg en zonder dat ze het wist zou ze de echte Patchouli halen.
Ik keek naar deze Patchouli die hier vastgebonden zat.
"Nu ik beter kijk, zijn ze echt identiek aan elkaar."
Ik besloot om maar de Library te gaan samen met deze Patchouli.
Het was tenslotte het enige dat nog echt goed overeind stond.
Dat stelde me gerust. Als de Library er nog stond betekende dat de barrier van Patchouli nog actief was.
Kortom ze leeft nog.

Hoewel ik in de verte duidelijk kon horen dat er gevechten waren met yokai eerst en daarna een ander sterk invidiu, begon ik toch maar naar het kleine stukje sdm libary te lopen. Al had ik dit stukje nooit gezien... Voelde het toch wel als een stukje waar patchouli vaak zat, de boeken waaren een stuk groter

Utsuho: Die boeken zijn reusachtig! hoe kan iemand dat nou lezen...

Ik begon naar een tafeltje te lopen met een open boek, toen ik er eenmaal was.
Kwam er een frisse lucht hangen, het boek wat open op de tafel lag sloeg de bladzijden vanzelf snel om je kon zien dat het van page 481 snel naar page 823 ging, eenmaal op die bladzijde zag ik een text "Rumia yokai of darkness" ik vond het niet echt leuk om het te gaan lezen maar ik voelde me alsof ik geen keuze had.

Utsuho: Unyuuuh! dit ga je niet menen.... zo'n lang boek *ik las wat en ik las meer en meer totdat op gegeven moment ik me rot schok er stond iets wat me erg bezorgde in het boek* " Wanneer de tijd er is Zie jaartal op blz2012 *jaar van duisternis* dan zal de kracht die in rumia zit 2 tot 3 keer toenemen elke keer dat ze een gevecht ontvlucht word ze 4x zo sterk, ze zal haarself steeds meer in duisternis hullen, op een gegeven moment gaat ze een gevecht aan met een invidiu die het gevecht zal overleven... Maar ze zal dit invidiu later overnemen..."

*Ik voelde me meteen machteloos*

Utsuho: W-wa-t-t staat daar *ik lijk wel te bibberen, ik besluit nog wat verder te lezen*

"Maar als het invidiu echte wilskracht kan tonen, door de 3 qeusten van De ruines onder huize scarlet te voltooien, dan kan het invidiu ocer zichzelf de baas blijven, Helaas is de kans dat het invidiu de 3 qeusten haalt zeer klein. 1,99% kans is er dat het invidiu tijdens de eerste test faalt.
Maar deze qeust heeft een enorme tol geeist want de kracht van het invidiu is met 40%verminderd en heeft hierdoor een slagingskans van 52,80% voor de 2de qeust
in de 2de qeust zal het invidiu al haar spelkaarten kwijt raken en haar kracht verminderd met 50%. Ze zal in de laatste test alles op alles moeten zetten om te winnen want ze heeft maar een nietige kans van 12,8% om te slagen. en ook na deze qeust is het nog niet over... zie pagina 917 voor verdere instructies

Utsuho: ruines van sdm? hhm dit ziet er ruine achtig genoeg uit... *ik keek wat rond en vond dat dus* maar het is blijkbaar ondergrond... nou laat ik die pagina 917 maar eens lezen...


"Wanneer het invidiu met anderen komt zal dit invidiu automatisch gedood worden,
*een schik gaat er door me heen... ik heb het gevoel dat ik beter alleen kan gaan*
De invidiu zal na de qeusts moeten vluchten het invidiu krijgt ook een keuze,

Absolute macht, en de dood van diegene die zij het meest lief heeft, Of het opgeven van een deel om de kracht van andere invidiuen te verminderen.

Als het invidiu die keuze heeft gemaakt zal dit invidiu automatisch aangevallen worden, het enige wat de invidiu kan doen is vluchten of dood gaan. vliegen is verboden of automatische dood volgt..."


*Terwijl ik het boek nog eens bekijk zie ik er een kaart in liggen. Ik raap de kaart op*

Utsuho: Hhm een kaart, die zou nog wel eens van pas kunnen komen.

*Al snel hoor ik gemumbel achter me, en het komt steeds dichterbij*

Utsuho: ik mag nu niet worden gespot ik zal dus moeten weg sluipen om de ruines in te gaan... gellukig zie ik een trap nabeneden daar... *ik ren snel maar op een sluipende manier naar de trap*

Fairy maid: Heey wie is daar? * ze ziet nog een klein stukje van me haar terwijl ik van de trap af loop en draait zich om en zegt oh... niemand en dan draait ze zich razend snel om, om vervolgens weer om te draaien*

Fairy maid: heh? ik dacht dat ik echt wat zag... nouja het zal mijn verbeelding na al dat harde werken en dat gedoe wel zijn...

Utsuho: hhm dat scheelde een haarje... Ik moet echt beter opletten *ik slaak een diepe zucht en spring van de trap, om dichtbij de grond mijn vluegels uit te slaan en veilig te landen... tenminste dat hoopte ik,

Utsuho: Ahh nu even mijn vluegels strekken 2keer wapperen en ik land gewoon weer normaal...

*maar met tegen zin voelt het alsof mijn holle botten in mijn vluegels vastzitten en dus Val ik razend snel tegen de grond aan, door de val ben ik buitenbewustzijn, al zie ik mezelf in het donker ik zie ook glimmende rode ogen... maar niet zoals de mijne, ik stap er dichter op af en hoor gegrom"

Dark Utsuho: GrrAAAAHHHH!

Utsuho: err, wat is er mis met mij... wacht eens even dat ben ik niet!!!

*ik zie nu pas in dat haar huidskleur grijs is en dat de duisternis die ik om haar heen zie ook om mij heen zit*

Dark Utsuho: GRRRRrrrrhhh!

Utsuho: hhm mischien wat stappen opzij... *terwijl ik opzij loop voel ik wat van mijn kracht weg aan het gaan alsof het in de duistere ik word gezogen wel zie ik veel meer licht, ik besluit er heen te rennen* Huff Huff... Ohh... dat duurde best lang dat geren... maar ik ben er nu uit... hhm huh? waar ben ik *Alles word weer licht en ik ben niet meer buiten bewust zijn ik ben nu alleen wel in een rare kamer*

Opeens hoor ik een luide stem

Welkom Invidiu. ik wist wel dat je niet naar de duistere jij zou heenlopen.

Hierdoor bent u dan ook geslaagt voor de eerste test... Maar dit eist een grote tol van u... Hopelijk heeft u het boek wat ik voor u klaarlegde geleest.

Want nu zal u toch echt meteen naar opdracht 2 moeten gaan...