Trappen van Hakugyokurō

Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

+12
Sophie
T
NekoMithos
UNOwen
TheEternalMokou
Remilia~
Olly
Toumyon
A-Duck
Urameshiya
Khelekgil
Zigzagwolf
16 plaatsers

    Officiele Touhou Rp Topic

    TH-chen
    TH-chen
    Vaste forumganger (Hard Mode)


    Leeftijd : 30
    Speciale vermogens : Slapen op de meest vreemde plekken

    Officiele Touhou Rp Topic - Pagina 7 Empty Re: Officiele Touhou Rp Topic

    Bericht van TH-chen zo dec 02, 2012 2:21 am

    Zigzagwolf schreef:
    rockpad schreef:kan ik als marisa?

    Waarom ook niet :P

    Vet dat je marisa wilt rp'en
    Omdat ze voor jou nog niet gekozen was is ze op het moment een actieve lid van het verhaal dat op dit moment afspeeld.
    Daarbij wil ik zeggen dat ze nu bewusteloos is
    maar je mag altijd een epic entry doen maar mss is het verstandig als je de eerdere posts even leest of even een samenvatting krijgt van iemand.
    Zigzagwolf
    Zigzagwolf
    Gouden Soku-grootmeester


    Leeftijd : 26
    Speciale vermogens : Hij die zijt geprezen met de krachten der Danmaku

    Officiele Touhou Rp Topic - Pagina 7 Empty Re: Officiele Touhou Rp Topic

    Bericht van Zigzagwolf do dec 13, 2012 7:43 pm

    ER moet echt weer leven ingeblaazen worden hier... Vinden jullie niet?

    Ach... Als het niet zo erg is bewerk ik deze post miss later om het rp'en voort te zetten!
    TH-chen
    TH-chen
    Vaste forumganger (Hard Mode)


    Leeftijd : 30
    Speciale vermogens : Slapen op de meest vreemde plekken

    Officiele Touhou Rp Topic - Pagina 7 Empty Re: Officiele Touhou Rp Topic

    Bericht van TH-chen wo dec 26, 2012 8:47 pm

    Deze RP wordt bijgehouden door Hiede no Akyuu. hier

    Samenvatting is af en staat hieronder in de spoiler.

    Spoiler:


    Laatst aangepast door TH-chen op ma dec 31, 2012 7:00 pm; in totaal 2 keer bewerkt
    Zigzagwolf
    Zigzagwolf
    Gouden Soku-grootmeester


    Leeftijd : 26
    Speciale vermogens : Hij die zijt geprezen met de krachten der Danmaku

    Officiele Touhou Rp Topic - Pagina 7 Empty Re: Officiele Touhou Rp Topic

    Bericht van Zigzagwolf wo dec 26, 2012 9:00 pm

    :p mooie samenvatting! Je hebt wel talent in verhalen zeg... tenminste overbrengen xD

    Nou het idee bevalt me wel goed ^^ het zou slim zijn 2 topics te openen inderdaad...
    Want dan heb je niet zo 3-4 pagina's vol met vragen. I aprove this idea chen!

    Maar denk je dat we deze rp nog kunnen afmaken? of zullen we al nieuwe maken...
    Khelekgil
    Khelekgil
    Vaste forumganger (Normal Mode)


    Leeftijd : 30
    Speciale vermogens : professionele ronin (niet tevreden geld terug)

    Officiele Touhou Rp Topic - Pagina 7 Empty Re: Officiele Touhou Rp Topic

    Bericht van Khelekgil do dec 27, 2012 12:26 am

    Aye ik volg je leider chen door de vallei vol duisternis heen.
    (wat ik wil zeggen is: zeer goed idee ik doe zeker mee :) )
    TH-chen
    TH-chen
    Vaste forumganger (Hard Mode)


    Leeftijd : 30
    Speciale vermogens : Slapen op de meest vreemde plekken

    Officiele Touhou Rp Topic - Pagina 7 Empty Re: Officiele Touhou Rp Topic

    Bericht van TH-chen ma dec 31, 2012 1:15 am

    Op het moment ben ik bezig met het verhaal en hierbij de eerst post sinds tijden met nieuwe content.
    Ik heb iedereen wat ruimte gegeven die vooral met het verhaal bezig waren. Als ik niks nieuws zie dan neem ik aan dat niemand meer trek heeft in deze Arc en zal ik toch verder blijven posten tot die af is. duurt niet lang meer overgens

    Voor nieuwe mensen, die eventueel mee willen doen.
    Ik ben bezig met nieuwe RP topics

    Verhaal_____________________________________________________________________


    Allemaal keken we naar de machtige Dark-Fusion cloon die voor ons stond. Een combinatie van het oude maar toch elegante Chinese Kunst met de roekeloze en destructieve krachten van de Oni.
    Iedereen die aanwezig was kon nauwelijks bewegen door de druk die de Dark-cloon uitstraalde. Haar Aura was kalm maar iedere Youkai zou hetzelfde doen als ons.
    Helemaal niks. Rustig blijven en wachten wie de eerste zet zou gaan zetten.
    Aan onze kant zitten: Patchouli, Koakuma, Sakuya, Remilia, Flandre, Suika, Yuugi, Satori, Utsuho, ik en de Lesser FairyMaids.
    De andere kant heeft: mijn en Suika's fusion, Shiki, Yukari, Ran, Chen en Lesser Cloons.

    In krachten zouden wij sterker zijn. Maar niet iedereen is op volle sterkte. En hun zijn dat wel. De enige die schade heeft is Shiki maar zelfs daar merk je niks van.
    Als ik het allemaal zo bekijk zouden wij in een paar tellen weggevaagd worden.

    Tijdens de analyse van Meiling zaten Remilia en Satori al in een gesprek via Satori's gedachtenlezer.
    Ze kon de gedachtens van Remilia horen en een antwoord terug sturen zonder dat zowel vriend als vijand er iets van merkte.
    Remilia:"Wat zeg je, Privatie schender?! Tuurlijk kunnen we dat doen. Maar het zou teveel vragen van iedereen en vooral van Patchouli en Kaokuma."
    Satori begon langzaam te praten met een scherpe tong maar alles wat ze zei was waar en zou kunnen lukken als we het kunnen laten werken.
    Ze liet nu iedereen het "plan" horen.

    ..........

    Suika sprak in haar gedachten :"Wat maar ik wil niet tegen haar! Dat gaat nooit goed!" waarop Yuugi hard begon te lachen:"Als Suika zo reageerd zal ze een waardige tegenstander zijn. Nu wordt het leuk!"
    Utsuho reageerde nogal raar en begon zo onopvallend mogelijk iets voor te bereiden. Dat zorgde ervoor dat de Dark clones hun twijfel begonnen te krijgen.
    Dark-Yukari:"Als ik het goed herriner", terwijl ze haar waaier erbij haalde, "kan die daar gedachtens lezen en sturen toch?" Op het moment dat ze haar zin had geëindigd zette Dark-Ran en Dark-Chen de aanval in.
    Met een schreeuw riep Satori tegen Utsuho dat ze het nu moest los laten.
    [Nuclear Heat "Uncontainable Dive"]
    Dit werd niet gebruikt als aanval maar als afleiding. Iedereen van de Dark-Clonen waren verblind door het felle licht.
    En dit was het moment dat Patchouli en Koakuma hun ding moesten gaan doen. Koakuma ging achter Patchouli staan met haar handen op haar rug. Ze waren nu klaar voor hun Unison Spellcard[All Elements Sign:"Mirror in the Eyes"]
    Zonder de hulp van Koakuma zou dit onmogelijk zijn geweest Patchouli kan op een goede dag maar 3 elementen samenvoegen vanwege haar conditie. Maar zelfs met Koakuma kan het combineren van de 5 elementen catastrofaal zijn voor Patchouli.
    De elementen zijn: Vuur, Water, Hout, Metal en Aarde. Deze 5 zitten in een cycles waarvan 1 het versterkt en het ander verzwakt. Vuur is bijvoorbeel sterk samen met Aarde maar zwak met Metal.
    Hun Unison Spellcard werd geactiveerd terwijl iedereen verblind was door Utsuho's aanval. Het was nog maar het begin van de spellcard en Patchouli begon al bloed te hoesten.
    Patchouli: "Maak dit als je blieft heel snel af, iedereen."

    Dark-Yukari was de eerste die haar ogen op deed. Ze keek rond en iedereen was weg. Ze kon ook geen contact krijgen met Ran. Dark-Yukari:"Wat is dit? Zelfs mijn Borders kunnen niet naar een andere plek toe gaan."
    Ze voelde een aanwezigheid die haar snel op haar afkwam. Van links kwam er een vuist gevolgd door een voet. Zonder moeite ontweek Dark-Yukari de aanval maar achter haar kwam er een rotsblok aan met hoge snelheid.
    Yuugi:"Kijk zo erg was dat toch niet?" zei ze met een stem alsof ze al gewonnen had. Maar Suika wist wel beter. Ze had de rots ontweken via de borders. Suika wachtte af en begon ongerust te worden van Yuugi's ontwetendheid.
    “Yuugi, Yukari is er van overtuigd dat ze de opperhand heeft en haar soort zal nooit de eerste zet doen.” Vertelde ze tegen Yuugi. Ze sloeg Suika kei hard op haar rug en zei: “Maar wij doen de eerste zet niet.” Ze zette een grote glimlach op, “Dit was een begroeting, heel anders”.
    Suika moest ff lachen. Snel haddden ze haar concentratie weer op 100% want Dark-Yukari kwam alweer tevoorschijn met een kille aura. Yuugi: “Kom maar op!”

    "Ran-chama, waar zijn we?" vroeg Dark-Chen die langzaam naar Dark-Ran toe ging. Ran keek rond. "Ik heb hier totaal geen zin in. Het spijt me maar ik ga jullie zwaktes eventjes bekijken, 9-staartige vos en cat." klonk er vanaf een verte.
    Ran vuurde meteen Danmaku bullets af op waar de stemmen vandaan kwamen. Er verscheen een lange grote laser straal die de bullets weg sloeg.
    "Chen, je moet dapper zijn nu." zei Dark-Ran tegen Dark-Chen die er in reactie seriues op knikte en klaar stond om te vechten.

    Dark-Shiki keek op. "Jeetje, wil je soms een tweede kans? Heb je niet geleerd dat je mij niet kan tegen spreken als ik jouw veroordeel!" sprak Dark-Shiki tegen haar tegenstander.
    Haar tegenstander begon te lachen. "Het spijt me, maar mijn meester wordt niet gelukkig als ik jou niet versla. Zullen we het eerdere gevecht even vergeten en want vergeleken met net, zal ik je nu laten zien wat ik echt kan"

    En daar stond het grootste gevaar van allemaal. De Fusion van Suika & Meiling. Tegenover haar stonden Remilia, Sakuya en Meiling. Dark-Fusion ging na het open van haar ogen in de aanval op Sakuya.
    Sakuya ging in de verdedeging met haar time controle." *SLAM* Meiling ving de klap met haar lichaam. Sakuya had ze van plaats gewisseld. Maar dit was precies wat er moet gebeuren. Meiling hield met een ijzere grip de hand vast van Dark-Fusion. Verbaasd probeerde die los te komen van Meilings grip.
    Maar dat liet Meiling niet toe. Meteen sprong Remilia omhoog achter Meiling en had haar Gungrir al helemaal op volle sterkte. Dark-Fusion kon nog steeds niet weg van Meiling's greep en kreeg Remilia's Gungrir op Point-Black afstand in haar gezicht. De knal van was groot. Er ontstond een grote krater in de ground en het stof vloog overal naar toe.
    Remilia stond alweer rustig van een afstand te kijken terwijl Sakuya en Meiling naast haar nog steeds op hun hoede waren. Dit was een spectacle waarvan je nooit de tegenstander zou willen zijn. De 3 Monsters van SDM samen in 1 gevecht. Meiling's Verdedeging, Sakuya's Time Controle en Remilia's Verwoesting.
    Remilia:"Geen getreuzel jullie twee. Patchouli en Koakuma kunnen deze spiegelwereld niet lang volhouden. Hoe eerder we dit afhandelen, des te beter voor Patchouli." riep ze tegen Sakuya en Meiling.
    De stofwolk begon langzaam op te trekken en alle 3 stonden verbaasd te kijken. De Dark-cloon had helemaal niks. Een Gungrir op Point-Black recht tegen het gezicht en helemaal geen schrammetje.
    Remilia's rustige pose veranderde in een strijdlustige pose. Dark-Fusion spinte meteen op Remilia af en gaf haar een klap tegen haar gezicht. Zowel Sakuya en Meiling stonden helemaal stil toen ze Remilia weg hoorde vliegen. Meiling keek meteen naar Sakuya:"Waarom zette je de tijd niet stil?" vroeg ze.
    Sakuya keek wanhopig en vertelde tegen Meiling: "Maar dat deed ik....."

    in alle chaos hadden Patchouli en Koakuma 4 spiegel werelds gemaakt. Ze werden bewaakt door alle Fairy-Maids die de Lesser Dark-Youkai's wel aankonden. Het hing allemaal af van de gevechten die zich in de spiegel werelden afspeelden.
    In de 1ste wereld: Suika & Yuugi VS Yukari
    In de 2de wereld: Satori & Flandre VS Ran & Chen
    In de 3de wereld: Utsuho VS Shiki
    In de 4de wereld: Remilia & Sakuya & Meiling VS Dark-Fusion

    Maar we waren iemand vergeten. Youmu lag nog in de Library van het SDM. totaal afgezonderd van alles wat er afspeelde. Ze was het meest kwetsbaar want ze lag bewusteloos op de bank. Er kwam een iets zwarts in de Library naar binnen en gaf een moordlustige aura af.
    De Fairy Maids die Youmu's wonden aan het verzorgen waren gingen in de aanval. Maar dat maakte niks uit. De danmaku bullets zorgde ervoor dat ze heel snel bewusteloos waren. Uiteindelijk stond het naast Youmu. Plots kwamen er vlinders overal. Met schok nam het een sprong naar achtere want daar kwam ze al.
    De spook princess en hoofd van Hakugyokuro: Yuyuko Saigyouji. "Vroeg me al af waarom ze zo laat was. De Mansion heeft het er wel te verduren gekregen. En wat ging jij doen met mijn gardener, Marisa?"
    Marisa:"Het spijt me maar Meesters Mima wil het liefst dat sommige uit de weg zijn zodat er minder dingen haar plannen kunnen dwarsbomen."
    Yuyuko raakte Youmu lichtjes op haar neus aan en ze werd wakker. Ze wist meteen wat er aan de hand was via Myon en pakte haar zwaarden.
    TH-chen
    TH-chen
    Vaste forumganger (Hard Mode)


    Leeftijd : 30
    Speciale vermogens : Slapen op de meest vreemde plekken

    Officiele Touhou Rp Topic - Pagina 7 Empty Re: Officiele Touhou Rp Topic

    Bericht van TH-chen zo jan 13, 2013 1:48 am

    Binnen de Mansion was Youmu weer bijgekomen van haar verwondingen. Yuyuko bleek haar pijn te hebben verzacht of zelfs helemaal weg gehaald te hebben. Ze was nog steeds versufd van haar diepe slaap maar ze kon nog alles goed bijhouden.
    Yuyuko: "En wat was jij precies van plan met schattige bloemist?" Marisa lachte en sprong op haar bezem. "Als je de waarheid wilt weten kom dan naar de achterzijden van de Hakurei Shrine." en met de woorden vloog Marisa weg.
    Youmu stond verbaasd te kijken naar Marisa's gedrag. Dit was totaal niet haar maar het was ook geen Schaduw clone. Youmu werd gepakt bij haar hoofd en werd zachtjes gelegd op de schoot van Yuyuko. Ze sprak niet, Yuyuko's intentie was om
    haar op krachten te laten komen.

    *Hoest hoest* Patchouli begon steeds heviger te hoesten en steeds meer bloed kwam uit haar mond. Koakuma vreef over haar rug heen terwijl ze haar Mana naar Patchouli toe stuurden. Alle Fairy Maids konden goed stand houden tegen de lesser Dark-Clone youkai's.
    Ze waren de beste van het beste persoonlijk gekozen door Sakuya haarzelf en iedereen zou stand houden zolang de juiste bord stukken terug zouden komen van de spiegel werelden.

    Spiegel wereld 3: Utsuho VS Dark-Shikieiki
    "AAARRHHHH" en als een speer kwam Utsuho op Dark-Shikieiki af. Shikieiki kon haar niet bijhouden. Waarom was ze nu zo snel vroeg Shikieiki af. Utsuho:"Dat komt vooral omdat ik nu dat enorm zware Scarlet Armor niet meer aan heb en meester zei dat ik het heel snel moest afhandelen dan zou ze me voor de hele dag aaien zonder te stoppen."
    Shikieiki kon geen draad vastleggen aan wat Utsuho vertelde. Utsuho begon steeds meer gloed af te geven. Ze werd langzaam warmer alsof ze op ieder moment in vuur en val kon gaan staan. Dark-Shikieiki kon haar nu niet meer volgen door de gloed bleef een "After image" achter van Utsuho en die bleef hangen bij haar.
    Utsuho ging op een op zo'n snelle manier overal naar toe dat er heel veel van haar aanwezig waren. Dark-Shiki was helemaal in verwarring en daarop greep Utsuho haar kans. Ze pakte Dark-Shiki van achteren vast.
    De warmte die Dark-Shiki voelde was niet meer op normale temperatuur. Het leek alsof Lava op haar rug werd gedrukt en met een schreeuw vol met pijn vulde de spiegel wereld. "Of je het wilt of niet. Het kan nog warmer."
    Dark-Shiki keek beangstigend naar Utsuho terwijl ze haar Spellcard activeerde. [Artificial Sign:"Subterranean Sun"]

    Spiegel wereld 2: Satori & Flandre VS Dark-Ran & Dark-Chen
    "Laten we maar eens beginnen," zei Satori rustig ", zolang mijn zicht op U nadert is al jouw kennis van mij. Ook al zijn mijn ogen gesloten, weet ik precies hoe jij gaat reageren. Kan jij vechten tegen iemand die je van binnenste buiten kent?"

    Spiegel wereld 1: Suika & Yuugi VS Dark-Yukari
    Dark-Yukari kwam tevoorschijn met ogen zo zwart als de nacht en in het midden een rode robijn die schitterde in alle krankzinnigheid. Een golf van serieus aura kwam over Suika en Yuugi heen. Yuugi was niet onder de indruk
    maar Suika daarintegen werkte de aura wel omdat ze van binnen bang was voor Dark-Yukari. Yuugi klapte Suika op haar schouder en glimlachte. Suika zorgen verdwenen in een keer. Das waar ze was hier samen met Yuugi met haar aan der zijde kon het goed gaan. Op het moment van de schouder klopje viel Dark-Yukari aan die tevoorschijn kwam aan de linkerkant van Yuugi. Yuugi was totaal onbewaakt gebleven en kon dus niet op tijd reageren van Dark-Yukari's aanval. Yuugi werd meegetrokken aan haar arm omdat Suika haar mee trok. Ze gooide Yuugi overhaar heen en Yuugi had door Suika's hulp Dark-Yukari's aanval ontweken. Maar het was nog niet afgelopen.
    "HRAAAAA" schreeuwde Yuugi die Suika nog steeds vast hield. Suika werd een keer rond gedraaid om Yuugi heen en daarna werd ze als een kogel in de richting van Dark-Yukari gegooid. Het gebeurde zo snel dat Dark-Yukari de aanval recht in de maag nam. Voorover gebogen probeerde ze alles bij een te houden maar op het moment dat ze haar ogen weer open deed kwam Yuugi aan
    en legde haar rechterknie volop in Dark-Yukari gezicht. Suika stond ook alweer klaar voor de volgende aanval. Met de aanval van Yuugi ging Dark-Yukari al naar achteren toe en dat gebruikte Suika in haar voordeel. Ze had haar armen om Dark-Yukari's buik gedaan en sprong ermee naar achteren.
    Om meer vaart te maken maakte ze er een achterwaardse salto bij en met een German Surplex ramde ze Dark-Yukari in de grond. In de tussentijd was Yuugi boven op een cliff gaan staan en ze zag Suika haar surplex doen.
    "SUIKA!!! KOMT DIE!!!" en Yuugi activeerde haar spellcard [Feat of Strength "Wind Blowing Down from Mt. Ooe"]. De cliff werd helemaal verpulsert tot moest en ze gooide de brok stukken naar Suika en Dark-Yukari toe.
    Als een lawine kwam alles naar beneden. Suika veranderde in mist en kon zo zonder moeite op het laatste moment Dark-Yukari los laten zodat ze werd begraven onder de rotsen. Eenmaal terug verandert en bij Yuugi toegevoegd dachten beiden dat ze haar borders had gebruikt om eruit te komen maar dat was blijkbaar niet zo.
    Door al haar woede was ze te trots om dit met haar borders te ontwijken. Ze nam ondanks de schade de lawine op haar en bleef dus liggen. Nu was het monster in Dark-Yukari losgelaten. Met haar spellcard duwde ze alle rotsen die op haar lag weg. Alle rotsen waren kleine kiezelsteentjes geworden. Dark-Yukari's woede was niet meer te houden. Iets hoefde maar te bewegen en ze
    zou het meteen aanvallen. Terwijl ze rond keek kon ze niemand vinden. 2 schaduws stonden achter haar klaar met hun vuisten. Zowel Suika en Yuugi hadden hun sterkste vuisten klaar staan om tegen Dark-Yukari te gebruiken. De kracht van 1 vuist kan een berg 1000 meter verder slaan. Nog nooit hadden 2 van de 4 Mountain Divas deze techniek samen geprobeerd.
    Dark-Yukari kon niet meer op tijd reageren en kreeg de volle laag van beide. De kracht was teveel voor het lichaam om op te vangen en Dark-Yukari werd door midden gespleten.

    Spiegel wereld 4: Remilia & Sakuya & Meiling VS Dark-Fusion(Suiling)

    To Be continued........
    UNOwen
    UNOwen
    Maestro


    Leeftijd : 28
    Speciale vermogens : Ik ben een Zubat in het eerste stadium van zijn leven.

    Officiele Touhou Rp Topic - Pagina 7 Empty Re: Officiele Touhou Rp Topic

    Bericht van UNOwen zo jan 13, 2013 3:43 am

    "Ugh..." kreunde ze. "Dit kwam onverwachts. Ik heb het onderschat, denk ik." Remilia krabbelde overeind en keek de abominatie aan. Het had de eigenschappen van beiden Suika en Meiling. En die combinatie was heel onfortuinlijk; voor ons. Meiling kent vele verschillende technieken om met minimale inspanning toch enorme shade aan te richten. De pure kracht was Suika was gigantisch. Meng ze en je krijgt een van de dodelijkste combinaties.

    Maar er was een zwakte.
    Remilia kende Meiling het beste, en nadat ze Suika had geobserveerd kon er een ding besloten worden: het is onverslaanbaar op fysiek vlak. Maar op het vlak van danmaku is het enorm zwak. Remilia stond op, en keek het wezen uitdagend, nee, minachtend aan. Ze had een nonchalante pose. "Als je dacht dat zo'n bitchslap mij klein zou krijgen, dan had je het goed mis. Dit..." Ze gebaarde naar de omgeving. "Is mijn terrein. En ik zal eenieder die het bedreigt vermorzelen met mijn blote handen." Remilia stond majestueus tussen de ruines van haar landhuis. Ze zou het beschermen. Het was haar landhuis.

    Meiling en Sakuya zuchtten van opluchting, de impact had zonder twijfel genoeg kracht gehad om het hele mensendorp te vellen, maar Remilia had niks buiten wat gescheurde kleren en een bloedstraaltje uit een wond boven haar wenkbrauw. Dit was de Heerser van de Nacht. En die zou zich nu niet inhouden. "Sakuya, Meiling, we gaan dit ding wegvagen." Op dat moment werd de lucht en de maan een rode schijn. Nu Mima er niet was om zich te moeien kon ze ongestoord haar ding doen. De lucht vulde zich met rode mist en de maan wierp rode manestralen op het landschap. Kettingen, van hetzelfde materiaal als de Sharlaken Reliquien ontsproten in de plaats van haar normale vleugels, en een reusachtige speer materialiseerde in haar hand. Ze was klaar om elke bedreiging neer te maaien. Sakuya had dit nog nooit eerder gezien.

    "Indrukwekkend he?" Glimlachte Meiling. Ze had een blik van bewondering. "Het is zeker een zeldzaam en indrukwekkend zicht. Ze doet het alleen als de problemen echt serieus zijn..." Haar glimlach verflauwde. "Maar het wil ook zeggen dat de problemen daadwerkelijk serieus zijn." "Dit heb ik nooit geweten.." Zei Sakuya. "Ik zie nu dat ik nooit een kans heb gemaakt toen ik het tegen haar opnam, destijds..." Meiling glimlachte weer. "Ze zit vol mysterieën, en ik weet niet eens of ik alles van haar weet. Ik had gehoopt dat je het nooit had hoefen zien, en ik hoop dat dit voor mij de laatste keer is." Ze wees naar Remilia's nieuwe vleugels. "Doen die je nergens aan denken?" Vroeg ze. Sakuya keek Meiling ongelovig aan. "Flandre...! Maar wat?..." "Het zijn tenslotte zusters. Het is je misschien opgevallen dat Flandre in vleermuisvorm gewoon normale vleugels heeft. Die kristalvleugels zijn wel daadwerkelijk haar vleugels." Sakuya luisterde geboeid. Ze had nooit erg veel geweten over Flandre. "Flandre was eerst net als Remilia, maar er was een incident waar Remilia zwaar gewond bij raakte." Meiling kreeg een traan in haar ogen bij de herinnering. "Remilia was zwaar gewond geraakt, en Flan wou Remilia alleen maar beschermen. Flandre haar vleugels waren enorm vertakt en de kristallen fungeerden als messen die iemand zonder moeite konden openrijten... haar Lævateinn, die net als Gungnir eerst een spellcard was, bleef permanent gematerialiseerd..." Ze zuchtte nog eens. "Na afloop had het bloed, afkomstig van de oorzaak van Remilia's verwondingen, het landhuis helemaal rood geverfd. Hierbij weet je ook waar de naam van het huis vandaan komt... Maar het was teveel geweest voor Flandre. Ze zat bij haar zuster, met tranen die vloeiden uit een lege blik. Het brak mijn hart haar zo vervuld te hebben zien van ranzige, krakzinnige woede, wat haar gemaakt heeft tot wat ze nu is." Sakuya durfde het verhaal niet te onderbreken. "Door haar instabiele toestand en doordat ze haar kracht niet terug kon dringen, hebben we een gigantische hoeveelheid ervan opgeslagen in een paar van de kristallen. Haar vleugels werden weer normale grootte, maar ze hebben nooit hun oude vorm teruggekregen. Lævateinn is nog steeds permanent gematerialiseerd, maar die is gelukkig erg in kracht gereduceerd. Nadien hebben we haar in de kelder gehouden om shade aan onschuldigen ten gevolge van haar instabiele toestand te voorkomen." Meiling keek naar Remilia. "Ik weet zeker dat Remilia hier nu ook aan denkt. Het is de eerste keer dat ze dit doet sinds die dag... en ik heb die dag gezworen Flandre nooit meer zulk leed te doen meemaken." Sakuya was sprakeloos. Ze was gefascineerd geweest door de twee vampieren, waardoor ze als maid bij ze ging werken. Ze had een dieper respect dan ooit gekregen voor de Scarlets. Ze zou alles wat hun bedreigde uit de weg ruimen. Meiling voelde zich net zo. Ze was hun Mistress. Sakuya dacht nog na wat er zou gebeuren met degenen die het tegen Flan zouden moeten opnemen. Ze herinnerde zich dat een paar van de kristallen gebroken waren...

    Ondertussen stonden Remilia en de fusie tegenover elkaar, observerend. Tenminste, Remilia observeerde, Suiling leek daar maar wat te staan lanterfanten. Ze zou wachten op Remilia's zet. "Meiling, Sakuya. Gebruik zo veel mogelijk aanvallen op afstand. Probeer close-combat te vermijden, want je zou uiteindelijk het onderspit delven." Dat laatste was vooral tegen meiling gericht. "Maar ik weet zeker dat je vindingrijk genoeg bent." Zei Remilia met een knipoog naar Meiling. "Sakuya, ik weet niet waardoor het niet gestopt werd door de tijd, maar er te veel op vertrouwen zou een vergissing zijn." Remilia leek alles in de hand te hebben. Ze was de onbetwistbare leider van het landhuis. Remilia bekeek het wezen. Het leek alsof het niet echt een persoon was, en in zekere zin was dat ook zo. Suiling, zo noemde ze het, was een heel sinister wezen. Het had de twee hoorns van Suika, maar ze waren egaal en eindigden op een scherpe punt. Het had helder rode ogen, een beetje zoals Flandre. Dat het trekken van Meiling vertoonde maakte het er niet makkelijker op. Haar gewaad was zwart met strepen aan de randen van dezelfde kleur als haar ogen en een deel ervan bedekte haar mond, waardoor haar ogen een sterkere indruk gaven. De Aura van Remilia was nu ongeveer even sterk als die van Suiling. De uitkomst van dit gevecht was niet te voorspellen.

    "Meiling, Sakuya." Remilia keek ze aan. "We gaan deze plek hier beschermen."

    Magic Spellcard [Scarlet Gensokyo]

    Toen barstte de hel los.

    Door laatheid ga ik de rest later afmaken. (Ik wil dit echt wel afmaken!)
    UNOwen
    UNOwen
    Maestro


    Leeftijd : 28
    Speciale vermogens : Ik ben een Zubat in het eerste stadium van zijn leven.

    Officiele Touhou Rp Topic - Pagina 7 Empty Re: Officiele Touhou Rp Topic

    Bericht van UNOwen ma dec 02, 2013 9:16 pm

    "Dit ging makkelijker dan ik had verwacht..." Mompelde Yuugi. Ze staarde naar de enorme krater die was ontstaan. Ze hadden Yukari letterlijk de grond in geboord en de bodem was nauwelijks zichtbaar. Yukari was al helemaal niet te zien. "Zelfs al zou ze nog leven, we hebben geen tijd te verliezen." Zei ik, en ik gaf het magisch signaal door aan Patchy. Niet lang daarna begon de spiegelwereld in te storten, en ze bevonden zich weer bij Patchy en Koakuma. "Ik ben blij dat je het snel hebt kunnen afhandelen!" riep Koakuma opgelucht. "Patchouli kan de andere drie nu langer in stand houden." Patchy zag er echt niet al te best uit. De inspanning was van haar gezicht af te lezen, en haar kleren zaten vol bloedvlekken die ze had opgehoest. Er was iets wat ik kon doen. "Patchy, ik zal je al mijn magische kracht geven die ik heb. Ik vecht er op het moment toch niet mee, dus je mag het allemaal hebben". Op dat moment droeg ik alles wat ik nog had aan haar over. Ze zag er opgelucht uit. "Zo, dit zou ze meer tijd moeten geven", zei ik. "Weet je zeker dat je het niet nodig hebt?" Vroeg Koakuma bezorgd. "Ja hoor," zei ik met een grijns, "als ik samen met Yuugi vecht gebruik ik er toch nauwelijks iets van, en Yuugi zou al helemaal niet kunnen helpen want zij is nu niet bepaald de beste als het op magie aankomt." Op die woorden protesteerde Yuugi hevig. "Maar ik ben tenminste niet zo KLEIN als jij, mini-oni!" Lachte ze. De sfeer werd weer iets beter, maar veel konden we ons niet permitteren. Ik dacht na over wat er nog moest gebeuren. "Is er geen manier waarop we in de andere spiegelwerelden kunnen geraken?" Vroeg ik. "Nee," zei Koakuma, "de werelden zijn helemaal afgesloten van de werkelijke wereld. Zo'n wereld lijkt zich net als de werkelijkheid oneindig ver uit te strekken, ze zijn volledig afgesloten, kunstmatig gemaakt in een andere dimensie." "Dat wordt dus wachten. We zullen ons ondertussen met de kleine youkai bezig houden.", Zei ik. "Nee." kwam het resoluut uit Patchouli's mond. Je kon de inspanning die het kostte horen. "Jullie moeten rusten. We weten niet zeker of de anderen zullen winnen, en we hebben jullie als het nodig is zo sterk mogelijk nodig. De SDM kan dit klein grut afhandelen." Wat ze zei klopte. De overwinning was er nog lang niet. We zetten ons naast Patchouli, om haar te helpen verdedigen als er toch iets bij haar in de buurt zou kunnen komen. "Haal het alsjeblieft, iedereen" Mompelde ik.

    "Jullie hebben geen idee wat jullie doen!". Zo klonken de woorden van Ran, of beter gezegd, de kloon ervan. "Willen jullie dan niet weer vrij zijn om te doen en te laten wat jullie willen? We zitten hier nu, opgesloten in dit verrekte kleine Gensokyo, tegen onze wil in..." De woorden "vrij zijn" en "tegen onze wil in" raakten Flandre diep vanbinnen. Satori Probeerde haar te kalmeren, maar dat ging maar moeizaam. *snik*, *snik*, er vloeiden tranen over Flandre's nu rode wangen. "Luister Flandre," zei Satori, "je mag je niet door het verleden laten bepalen. Je weet zelf ook wat ze voor je gedaan hebben." Maar het was al te laat. Alle oude herinneringen kwamen weer terug, die lang onderdrukt waren geweest. Ze keek Ran en Chen aan. "Jullie hebben geen idee wat onvrij zijn betekent!", tierde Flandre. Ze schoot weg uit Satori's armen, als een bliksemschicht, en vloog recht op Ran en Chen af. Nog net op tijd geraakten ze weg, voordat er een gigantische Lævateinn de omgeving verzengde. Satori kon niks doen dan toekijken. "Ik wist dat Flandre uitzonderlijke kracht bezat, maar dit..." Ze bekeek het spektakel. Ran en Chen konden niks anders doen dan Flandre's aanvallen ontwijken. Hun krachten konden niks beginnen tegen deze rauwe, pure vernietiging. "Jij dwaas!" Riep ran. "Zie je dan niet in dat het buiten Gensokyo veel beter leven zou zijn?!" "Hou je MOND!" Schreeuwde Flandre. Haar stem was schor, haar woede en wanhoop waren groter dan haar. Ze kon niks beginnen tegen de overweldigende kracht binnen in haar. Ze wilde niks liever dan deze objecten vernietigen. "Jullie hebben geen idee! Er is niemand buiten de grens die mij ooit heeft geaccepteerd! Enkel nadat we hier naartoe zijn gekomen heb ik een beetje vrede gevonden!" En met die woorden viel ze nogmaals aan. Ze ontlaadde nog een gigantisch krachtige aanval. Ze schoot op Chen af, even snel als het geluid dat ze daarmee maakte, en greep haar vast. Ze lagen op de grond, Flandre lag bovenop haar en had Chen's handen vast. Haar polsen braken onmiddelijk onder Flandre's grip. Flandre keek haar met een demonische blik aan. Haar puur zwarte pupillen, omgeven met een iris van het felste en puurste rood, keken Chen aan. Haar gezicht was helemaal verwrongen van angst, ze was helemaal verlamd. Ze begon te snikken. Ze vreesde voor haar leven, ook al was dat artificieel in het leven geroepen. *snik* "Jij wou toch ook enkel een plaats waar je rustig kon leven...?". Haar woorden hadden geen effect. Flandre hoorde ze amper, ze verheerlijkte in het moment. Het moment van absolute macht. Macht over leven en dood. Een duistere gloed gleed over Flandre's gezicht. Ze liet haar pols los, die was toch al gebroken. Ze kon nergens heen. "W-wat doe je?!" Piepte Chen angstig met bibberende stem. Flandre verplaatste haar rechterhand naar Chen's gezicht toe. "N-Nee, alsjeblieft! Luister a-alsjeblieft!" Ze probeerde nog enigzins weg te komen, maar verder dan een paar stuiptrekkingen kwam ze niet. Flandre's hand lag nu rustig op Chen's hoofd. Flandre was Chen aan het aaien. "R-Ran!", fluisterde ze nog. Ze kon helemaal niks doen. Flandre begon te glimlachen, maar haar ogen deden niet mee. Haar ogen waren die van de vampier. "Het is precies net als vroeger..." Haar stem klonk zo onschuldig. Ze had de woorden nog maar net uitgesproken en ze zette een enorme druk met haar rechterhand en nagels op Chen's gezicht...

    "AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHH!!" Satori hoorde Chen's schreeuw. Ze was blij dat ze ver genoeg stond. Ze kon niet zien wat er gebeurde. Doordat Chen zelf een magisch wezen was, ging ze ook lastiger dood dan een normaal mens. Ze hoorde Flandre's lach. De temperatuur rond Flandre begon erg toe te nemen, ze kon de hitte tot hier voelen. Vlammen likten aan Flandre, likten de grond en aan de Chen-kloon. "CHEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEN!!" Klonk het van een eind verderop. Ran was bewusteloos geweest door een van Flandre's aanvallen, en ze was wakker geworden door Chen's geschreeuw. "STOOOOP!" Riep Ran wanhopig, en ze wilde Chen te hulp schieten, maar bij deze scene overweldigde de wanhoop haar. Flandre's hectisch gelach en Chen's wanhopige scheeuwen van oneindige pijn.  Ze besloot alles te doen wat ze kon, ook al zou het de uitkomst hier niet van veranderen. Ze activeerde een spellcard die taboe was, een die nooit gebruikt zou mogen worden...

    Taboo Sign [Sacrifice]

    Het was de duisterste en tegelijkertijd nobelste spellcard die er bestond. Ran offerde het grootste deel van zichzelf op om superieure kracht te verkrijgen. "Het spijt me, Chen, ik wou dat ik je dit had kunnen besparen." Ze trotseerde de aura rond Flandre. Maar ze kon het aan. Ze moest het aankunnen. Net voordat ze Flandre bereikte, verstomde Chen's geschreeuw. Het spijt me verschrikkelijk, Chen... Zei ze voordat ze zichzelf liet gaan.

    Satori was helemaal met stomheid geslagen. Op het moment dat ze besefte dat Ran die spellcard wou activeren, was ze op de vlucht geslagen. "Het is helemaal gekkenwerk! Zo weinig wezens kennen deze spellcard uberhaubt, en nog minder kunnen ze gebruiken!" Dit zetten haar aan het denken over de aard van de kloons. De kloons hadden dezelfde mentaliteit van de echte, maar dan in het verleden.. maar veel tijd om te denken had ze niet. Ze voelde de impact van Ran's aanval over de grond trillen. "Dit is gewoon MADNESS!" Riep ze, en ze keek achter haar. Ze kon de explosie vanaf hier zien, honderden meters verderop. Het licht was als een zon die de nacht weer oplichtte. Ze maakte zich enorm zorgen om Flandre. Ze wist dat deze twee vijanden nu definitief verslagen zouden zijn, maar in welke staat Flandre zou verkeren had ze geen idee van. Aangezien ze niet zo veel schade had opgelopen hiervoor zou ze het overleven, redeneerde Satori. "Ik hoop maar dat ze het heeft gered. De gevolgen zouden verschrikkelijk zijn als ze we haar zouden verliezen... Terwijl ze zulke gedachten had liep ze terug naar waar Flandre zich moest bevinden. De explosie had zowat alles verzengd in een straal van honderd meter. De grond was gloeiend heet, zwartgeblakerd, en de krater in het midden was gigantisch. Ze haastte zich. Toen ze over de krater vloog, zag ze in het midden Flandre liggen, bewusteloos. Ze leek niks te hebben. "Godzijdank..." Alles was werkelijk weggevaagd, door de combinatie van Flandre's en Ran's krachten, inclusief Flandre's kleren. Van Ran en Chen was geen spoor meer te bekennen. Eens bij Flandre aangekomen legde Satori haar mantel over Flan heen. Ze had deze meegenomen omdat het koud was tijdens de nacht. Nauwelijks raakte de mantel Flandre aan op ze opende haar ogen, vloog richting Satori, greep haar vast en ramde haar op de grond, in dezelfde positie als eerder bij Chen. "Hoeveel waarde hecht jij aan je leven?" Fluisterde Flandre, waarna ze kinderlijk lachtte. Satori bleef kalm, en keek haar recht in de ogen. Wat ze voelde waren pure emoties. Woede, wanhoop, verlangen. Ze liet zich overspoelen door Flandre's innerlijk. "Het is ok, Flan. Je hebt je helemaal uitgeput. Nu is het tijd om tot rust te komen..." Even leken haar woorden geen effect te hebben op de kleine vampier, maar spoedig verslapte haar grip op Satori en stortte ze uitgeput in elkaar. "Wat een ongelijke strijd was het geweest. Ran en Chen hebben nooit een kans gemaakt..." Even was er complete rust. Ze wikkelde Flandre in de nachtmantel. Ze gaf het magische signaal aan Patchy, en de spiegelwereld begon te dematerialiseren. Ze bevond zich weer in de chaos. "Welkom terug!" Ik groette ze, maar zodra ik Flandre zag, verbleekte ik.

    "W-Wat is er met Flandre gebeurd?" Ik keek naar de naakte Flandre. Ze leek fysiek niks te hebben, buiten dat de meerderheid van haar vleugelkristallen gebarsten of helemaal verbrijzeld waren. "En waarom zijn haar vleugels zo toegetakeld?" Vroeg ik. "Ze zijn gebroken door Ran's aanval." Vertelde Satori. Op dat moment hoestte Patchy weer bloed op. "Oh god... niet dit er nog bovenop..." "Wat is er dan zo erg?" Vroeg Yuugi, die van niks af wist. Ze lag comfortabel op de grond. "Groeien die niet gewoon weer terug? Jeweetwel, zoals hoorns, of, euh, ribben?" Satori keek Patchy aan. Patchy keek terug. "Dit vormt een gigantisch probleem." Zei Satori kalm. "Ik zal de korte versie vertellen: een gigantische hoeveelheid van Flandre's kracht en emoties liggen in die kristallen opgeslagen. Nu ze beschadigd zijn razen die ongecontroleerd door Flandre's geest rond." "Duuuus... kan ze dan niet in haar eentje alles gewoon vernietigen?" Vroeg Yuugi. "In principe wel. maar dan zijn wij ook allemaal dood." Antwoordde Satori terug. Yuugi slikte. "En hoe kunnen we dit dan oplossen?" Vroeg ik. De manier waarop ze het de eerste keer gedaan hadden, zo moesten ze het weer doen. "Dat kunnen we op dit moment niet doen..." Zei Patchy. "Hiervoor hebben we de hulp nodig van iedereen, en zelfs dan, we zijn allemaal veel te zwak op het moment." Patchy hoestte. "Satori, ik moet van je vragen om op Flandre te passen tot dit allemaal opgelost is. Ga naar Flandre's kelder en leg haar in haar bed, en zorg ervoor dat ze, eens ze wakker wordt, niet geprovokeerd wordt. Nu ze weer is als net na het incident, zouden de gevolgen catastrofaal zijn als ze haar krachten weer zonder remmer loslaat." Satori knikte en ging op weg.

    Utsuho keek naar het hoopje as. "Uguu~" Ze was trots op zichzelf. Niemand zou zomaar op haar neerkijken! Met kinderlijke blijheid stuurde ze het signaal naar Patchy, en ook deze spiegelwereld vervaagde. Eens bij de rest aangekomen keek ze naar de groep. Suika en Yuugi zaten aan een boom sake te drinken en te praten, Satori liep met iets in haar armen richting SDM. Patchy was nog steeds bezig met de spellcard, ondersteund door Koakuma. De enigen die nog aan het vechten waren, waren Remilia, Meiling en Sakuya. De rest van de kleine youkai waren nu bijna allemaal verslagen.

    "En daar heb de derde. Het ziet er goed uit voor ons! Nog 1 en we hebben dit gewonnen!" Merkte Yuugi blij op. "Niet zo snel", onderbrak ik haar. "Die vreemde fusieyoukai was verreweg de sterkste van alle tegenstanders. We kunnen enkel hopen dat ze sterk genoeg zijn om het af te handelen." Ik maakte me erg zorgen om Remilia en de rest. Geen twijfel mogelijk, Remilia was het meest opgewassen tegen het wezen, maar het was helemaal niet zeker of ze het ook konden verslaan. Ik hoopte van wel met heel m'n hart. En het zou hierna nog lang niet gedaan zijn. Mima zelf moest ook nog gestopt worden. Dit was veel te ingewikkeld. Ik wou dat ik weer gewoon kon drinken en feesten, zoals vroeger. Het was idioot om te proberen Gensokyo neer te halen. Mima moest zeker gestopt worden, hoe dan ook. "Hhhnnnggg..." Ik schrok wakker van mijn gepeins door het kreunen van Patchy. "Remilia geeft het teken, hier komt ie!" De ruimte voor patchy vervormde, en alles wat er naar die wereld toe was gezonden, materialiseerde zich weer. Meiling en Sakuya lagen bewusteloos op de grond. Remilia stond tussen hen en Suiling in. Remilia leek helemaal niet op haar gemak. Haar aura was aanzienlijk zwakker dan hiervoor, terwijl die van Suiling was toegenomen. Meiling, Sakuya en Remilia hadden overal wonden. Ze waren overduidelijk aan de verliezende hand geweest. "Iedereen die nog kan vechten, vecht voor de vrijheid van Gensokyo, degenen die dat niet meer kunnen, breng jezelf in veiligheid!" Riep Remilia naar ons. Bij nadere inspectie had Suiling gigantische fysieke schade opgelopen. Ze had gigantische gapende snijwonden en verschillende kritieke gewrichten waren helemaal verbrijzeld, waarschijnlijk respectievelijk het werk van Sakuya en Meiling. Suiling haar bewegingsvrijheid was zo gigantisch gedaald, maar haar aura was des te sterker geworden. "Al mijn aanvallen haalden bijna niks uit..." Mompelde Remilia. "Haar aura is soortgelijk aan de mijne. Het vormde een schild voor al mijn afstandsaanvallen, en het heeft nog een deel ervan kunnen absorberen ook! Verschikkelijke tegestander, dit." Ze kraakte haar nek. "Maar ook een van de beste in tijden!" Ze grijnsde, ze was haar strijdvaardigheid nog lang niet kwijt. Yuugi, Utsuho en ik voegden ons bij Remilia. "Geen zorgen, wij zijn er nu om je te helpen!" Dat was Yuugi. Ze had een van haar typische gigantische strijdvaardige glimlachen op. "Nu zullen we het wel kunnen afmaken". Suiling verplaatste zich erg sloom. Bij elke beweging kraakten haar beenderen die zichzelf leken te herstellen, maar onmiddelijk weer braken door de beweging. Remilia keek ons allen aan. "We moeten het in zo'n kort mogelijke tijd afmaken. Probeer allemaal tegelijkertijd aan te vallen. We wachten tot zij een actie onderneemt". Iedereen wachtte in spanning af. Een vijand die zelfs tegen Remilia op haar sterkst opkan, mogen we niet ondeschatten, dacht ik.

    Ik liep langzaam naar het groepje toe. Ik kon me nergens meer op focussen. Die verdraaide vampier. Ik had zo veel wonden opgelopen door haar dienaren, maar daar kon ik nog van leven. Maar die vampier stond nog steeds recht. Ze had meer dan dubbel zo veel als de andere twee te verduren gehad, doordat ze de anderen wilde beschermen. En haar aanvallen waren irritant. Zo veel irritante energie, die zich vermengde met de mijne. En zo sterk. Zo sterk. Hoe kon iemand fysiek en op spiritueel vlak zo sterk zijn? Het is onbegrijpelijk. Haar klauwen van irritante energie deden pijn. Niet fysiek, maar de wonden waren op spiritueel niveau. Zo veel pijn. Stomme vampier. Niemand zou dit moeten kunnen... STOMME VAMPIER!!

    Als een donderslag bij heldere hemel schoot Suiling op Remilia af. "Oh no you don't!" reageerde Yuugi als eerste en schoot zo mogelijk nog sneller op Suiling af, met een vernietigende vuist in de aanslag. Yuugi raakte het gezicht recht tussen de ogen, en voelde de schedel breken, maar ondanks dat werd ze teruggeslagen. Amper afgeremd vloog ze door. Hierna kwam Utsuho die een gigantische nucleaire explosie losliet die Suiling helemaal omgaf. Haar vlees werd helemaal verschroeid, maar ze bleef resoluut. Utsuho werd ook opzij geslagen. Nu was ik aan de beurt. Ik spande al mijn spieren, en bereidde me voor op de klap. Er was te weinig tijd om een spellcard te gebruiken, dus ik moest het van mezelf hebben. Ik ramde m'n hoofd recht op de borst van de abominatie, en hoorde alle ribben breken. Maar ook dit mocht weinig baten. Suiling vloog nog steeds recht op Remilia af, ik werd moeiteloos weggeslagen.

    Niemand kan me met rust laten. Stomme Oni. Mijn hoofd herstelt zich wel weer. Je bent toch maar een vlooi in vergelijking met mij. Wat hoop je te bereiken met je zielige acties. Auw. Pijn. Hoofdpijn... vuur! Stomme raafbeest! Hebben ze nog niet door dat fysieke aanvallen mij toch niet kunnen stoppen... maar veel pijn! Pak aan, stomme vogelbeest! En wat nu weer. Nog een Oni. Aaaaaargh! Mijn hart en longen... maar niet zo erg. Stomme Oni. Vervloekt wees jij! Eindelijk. Eindelijk, stomme vampier! Nu zal ik je vernietigen, zoals mijn opdracht is. Zoveel pijn...

    Suiling was amper afgeremd. Ze vloog nog steeds met aanzienlijke snelheid op Remilia af. Maar dat was de bedoeling.

    Eindelijk zal ik mijn wraak nemen! Me verlossen van deze irritante energie... ...?

    Suiling nam drie dingen waar. Het eerste was de grote, demonische grijns op het gezicht van Remilia. Het tweede waren de enorme Aura-klauwen rond Remilia's rechterhand, die reeds klaar stonden om iets te vernietigen. Het derde waren haar ogen. Koude, koelbloedige ogen van een moordenaar. Van een vampier. Van iemand vol bloedlust, die resoluut een leven gaat nemen.

    Archdemon [Remilia Stretch]*

    De klap was oorverdovend. Met alle macht haalde Remilia met haar klauwen uit naar Suiling. De klauwen gingen recht door haar heen, hoewel er nauwelijks fysieke schade werd aangericht. Alle snelheid die Suiling eerst bezat, werd van richting veranderd; naar beneden. Suiling lag op de grond, creperend. Ze had moeite met ademhalen, ze had zelfs moeite om te denken. Haar geest werd getormenteerd door Remilia's kracht. "Dit is dan het einde voor jou, abominatie die nooit bestaan zou mogen hebben..." Zei Remilia. Suiling stopte met ademen. Ze was eindelijk verslagen.

    De rust is weergekeerd rond de Scarlet Devil Mansion. Het landschap en de SDM waren volledig verwoest, maar dat waren slechts materiele zaken. Ze keek naar de groep, om te kijken of er niemand gewond was. Meiling en Sakuya kwamen langzaam weer bij bewustzijn, Yuugi en ik waren ook nog op de been en Utsuho was ook nog ok. "Laten we kijken hoe het met de rest gesteld is" En met die woorden gingen we op weg naar de grote bibliotheek. Daar aangekomen zagen we Patchy, Koakuma, Yuyuko, Youmu, Marisa en de Patchouli-kloon. Remilia was meteen bezorgd. "Waar is Flandre?" vroeg ze meteen. "Haar kristallen zijn gebroken. Bijna allemaal. Satori heeft haar naar haar kamer in de kelder gebracht en past op haar." verklaarde Patchy. "Oh nee..." mompelde Remilia en snelde naar de kelder toe. Het was veel te lang geleden dat het nog eens was gebeurd. Waarom moesten ze dit nu ook weer hebben? Eens bij de kelder aangekomen, zag ze Satori voor de deur staan. "Ah, Remilia, ik hoopte al dat je zou komen.. de situatie is niet best" "Ja, dat weet ik. Blijf hier, als Flandre mocht ontsnappen moet je haar in bedwang houden..." "Yeah.. about that... ik denk niet dat ik nog veel kan uitrichten." Ze keer Remilia recht in de ogen. "Het probleem waar Flandre mee zit veel dieper dan enkel haar kracht. Haar geest is volledig onstabiel. Haar emoties zijn op hol geslagen en ze weet er geen raad mee. Ze weet niet wat ze met zichzelf aanmoet." Remilia keer Satori aan, en zonder nog een woord te zeggen liep ze de kamer binnen, die helemaal donker was.

    Helemaal donker, buiten het haardvuur. En Flandre zat voor het haardvuur, starend naar de vlammen. Ze had haar favoriete knuffel vast. "Flandr-" "Weet je hoelang een jaar duurt, zonder dat je iets kan doen...? Hoelang een dag duurt? Of zelfs maar een minuut?" Flandre onderbrak Remilia met een monotone stem. "Je hebt vast geen enkel idee, gezien je altijd maar de grote baas zit te spelen..." Flandre gooide haar gescheurde knuffel in het vuur. "Het enige waar ik me al die tijd mee heb kunnen bezighouden..." Ze keek Remilia aan "Is dingen kapotmaken. "En ik vond het zo leuk..." Flandre keek haar zus aan met diepe, lege, hartverscheurende ogen aan. Geen enkel spoor van de voormalige Flandre was te bekennen. Ze is nu weer net als toen. Remilia naar Flandre toe. Eens aangekomen ging ze naast haar zus zitten. "Flandre, je weet niet hoe het is om je eigen zus gevangen te zetten..." Met deze woorden greep ze naar iets in haar zak. Ze haalde er een oude zwart-wit foto uit, en bekeek het. "Dit is altijd al een dierbare herinnering geweest voor mij. Het was nog lang voordat we naar Gensokyo kwamen en voordat het landhuis voor de eerste keer ingestort was..." Flandre keek weer voor zich om naar de vlammen te staren. Ze negeerde Remilia's woorden en wat ze haar wilde laten zien. "Ik zal boven op je wachten, goed?" Zei Remilia, waarop ze haar zus een knuffel gaf en naar terug uit de kamer naar boven liep. Satori was ook al naar boven gegaan. Juist, Gensokyo was nog niet volledig veilig voor de ondergang.

    Flandre bleef nog een eeuigheid naar de vlammen staren, leek het wel. Elke seconde leek uren te duren. Ze vond het fascinerend. De vlammen likten aan het hout, en vermorzelden het tot het niks was dan as. Niet enkel hout, maar alles kon ze verbranden. Het was trage vernietiging. Ze hield van vernietiging... Ze wilde enkel nog vernietigen.
    Na wat leek op uren, wilde ze nog iets nemen om kapot te maken. Maar ze voelde iets aan haar hand toen ze die verplaatste. Het was de foto. Remilia had die achtergelaten voor haar. Het kon haar niet schelen. Dit ook was niets meer dan iets wat kon vernietigd worden. Alles kon vernietigd worden. Ze nam de foto, en net toen ze het in het vuur gooide, viel haar blik op het zwart-witte plaatje. Ze zag een klein meisje op de foto staan. Ze zat neer in een tuin. Op de achtergrond waren grote bomen te zien en her en der stonden bloeiende bloemen. De zon scheen, maar ze stond onder een grote parasol. Het meisje had glandend prachtig haar dat langer was aan de linkerzijde. Haar kleren waren licht en speels, ideaal voor de zomer. In haar handen had ze een gewond diertje vast, en kijkend naar het diertje waren haar ogen. De ogen van iemand onschuldig, vol verrukking keken ze naar de vele wonderen van het leven, elke dag. Ze leek zo gelukkig. Het was een vogeltje wat ze in haar handen had, en ze had haar verzorgt. Het had een verband rond haar pootje.
    Flandre zag dit allemaal in een fractie van een seconde. Voordat de vlammen de kans kregen om het plaatje te veel schade te doen, greep ze het zonder aarzelen terug uit het vuur. Ze hield het met haar beide handen vast. Ze zakte op haar knieën. Ze voelde tranen uit haar ogen stromen. Ze besefte dat het meisje in deze foto gelukkig werd door iets te herstellen, en niet kapot te maken. De ijzige muur rond haar hart smolt door de warmte des levensvreugde. De vurige storm der chaos werd geblust door de rivier des opluchting. Ze moest Remilia zien...

    "... We kunnen nu nog niks doen! Het gevecht heeft iedereen uitgeput en totdat iedereen weer wat kracht heeft verzameld moeten we hier blijven!" Dit was Yuugi. Ze was nog steeds opgewonden van het gevecht, maar besefte maar al te goed in welke situatie ze zich bevonden. "We zouden iemand als Yukari of Reimu nodig hebbenomonstehelpenwantzoalsheternuvoorstaatmakenwegeenschijnvankanswieweethebbenzemeervandatsoortcreaties... Waarom luistert er niemand naar mij?" Yuugi keek naar iedereen, die op hun beurt naar iets achter haar keken. Ze draaide zich om, en zag Flandre in de deur staan. "He, hoe zijn haar vleugelkristallen weer..." Remilia liep naar Flandre toe en bleef recht voor haar staan. "Welkom terug, Flandre." En met deze woorden namen de zusjes elkaar in de armen.

    * Een van Remilia's spellcards in Soku. Deze spellcard doet een gigantische hoeveelheid damage en geeft Remilia gedurende de lange oplaad-tijd super armor. (Dat wil zeggen dat ze wel nog schade kan krijgen, maar dat de aanvallen verder geen effect op haar hebben)
    draakedan
    draakedan
    Vaste forumganger (Hard Mode)


    Leeftijd : 24
    Speciale vermogens : het fourm spammen met Kanako en iets met internet connecties...

    Officiele Touhou Rp Topic - Pagina 7 Empty Re: Officiele Touhou Rp Topic

    Bericht van draakedan ma dec 02, 2013 10:31 pm

    ik weet dat het best laat in het verhaal is maar kan ik als Kanako meedoen?

    (edit:) laat maar ik ga meedoen aan de nieuwe rp topic
    TH-chen
    TH-chen
    Vaste forumganger (Hard Mode)


    Leeftijd : 30
    Speciale vermogens : Slapen op de meest vreemde plekken

    Officiele Touhou Rp Topic - Pagina 7 Empty Re: Officiele Touhou Rp Topic

    Bericht van TH-chen wo dec 04, 2013 12:42 am

    Ik kon het niet laten om een traan te laten bij het zien van de emotionele knuffel van Meesteres Remilia en Meesteres Flandre. Ik ging langzaam met mijn hand mijn traan wegvegen. Ik keek even weg anders zou ik helemaal volschieten van geluk. De andere konden het ook niet droog houden. Zelfs Satori moest haar best doen om hiervan niet geëmotioneerd te raken. Zou ze in dezelfde situatie zitten als met haar zus?  "Niks kan de band tussen bloedverwanten verbreken. Het is een van de sterkste verbindtenis voor zowel de mensen als Youkai's." verteld Yuugi terwijl ze haar tranen probeerd in te houden. In me ooghoeken kon ik zien dat Sakuya zich had omgedraaid van de rest. Bezorgd ging ik naar haar toe. Zou ze de pijn tegen Suiling nog voelen? Eenmaal toen ik achter haar stond stopte ik en glimlachte. "Miss Sakuya?" fluisterde ik. "Ga weg Meiling. Nu even..." nog voor ze haar zin kon afmaken stak ik me hand uit over haar schouder. Sakuya keek op met tranen in haar ogen nog steeds met haar rug richting de andere. "Hier, knap je zelf op." vertelde ik haar terwijl ik een zakdoek aanbood. Ze aanvaarde de zakdoek en ik ging terug naar de rest.

    "Op deze geweldige zustersbond moet gedronken worden!" schreeuwde Suika om de sfeer te verlichten. Maar daar maakte Remilia snel een einde aan. "Daar is nu geen tijd voor. We moeten snel de locatie van Mima zien te vinden.". Iedereen kwam terug naar de realiteit. Ze hadden net een van de moeilijkste gevechten tot nu toe gestreden. We hebben geluk dat iedereen hier heel vanaf gekomen is. Remilia keek iedereen aan en voegde nog iets toe aan haar harde woorden. "Hey Oni!" zei ze tegen Suika. Suika schrok een beetje en luisterde met gespitste oren naar de Koningin van de nacht. "Als dit klaar is, breng jij je beste sake fles mee. Begrepen!" Iedereen keek op en Suika nog wel het meeste. Maar dit maakte het wel officieel. Als dit klaar is heeft iedereen zijn rust verdient.

    Er klonk een stem van achter ons. "Als ik jullie even mag storen". We keken met zijn alle om naar de persoon van wie het geluid kwam. Het was de messenger van het Draken Paleis Iku Nagae. Ze kwam aangestrompeld aan met veel bloed op haar kleding. Youmu ving haar op. Zo uitgeput hadden wij nog nooit iemand gezien. Kaokuma ging meteen Iku's wonden verbinden. "Moment, voor je iets doet. Een bericht van Miss Hinanawi" vertelde ze terwijl ze smakte naar adem "Ten eerste.....Reimu is gevangen genomen door Mima..." Dit kwam niet als een verrassing. Toen Mima haar zelf liet zien gooide Mistress Remilia een Gungrir op haar. Het had geen effect omdat een Barrier haar beschermde. De barrier had de Hakurei symbolen. Dus zoveel vermoedde we al. "Ten tweede.....aw....aw......". "Doe maar rustig, Iku." zei Suika. "Ten tweede....Sanae heeft samen met Suwako de locatie gevonden van Mima's hoofdkwartier." Dit was een geweldige stap. Nu we wisten waar ze was konden we meteen gaan. Iku vertelde de locatie maar ze was nog niet klaar. Ze probeerde nog een paar keer adem te halen om het laatste te vertellen. "Tenshi was eigenwijs en ging de grot in....Sanae, Suwako en ik gingen er achter aan. We zijn redelijk ver gekomen maar we hadden iets gezien wat we niet mochten zien. We zagen een vrouw gekleed in rood wit. Het waren precies de kleding stijl van de Hakurei Shrine. Toen kwam Mima terug. En.....en ik...*snik*...Ze zeiden dat ik dit jullie moesten laten weten. *snik*....Ik liet ze alleen. Ik had daar moeten blijven.....Ik...IK"
    Koakuma begon in paniek te raken. "Niet goed, haar ziel breekt! We moeten haar rustig zien te krijgen!" Ik liep snel naar voren. Nam diep ademn en "CHESTO!!!". Ik sloeg Iku met al mijn macht in haar maag. Iku was meteen weg van bewustzijn. Ik stond rustig op en einde mijn oefening zoals altijd na een wedstrijd of training. Meteen kreeg ik een koude rillig over mee heen. Wat is dit? Waarom kijken ze me met zulke ogen aan? Ze moetst toch rustig worden? "Zo ver had je toch niet hoeve gaan?" zei Remilia. Maar.....ze moest.... Ik keek Sakuya aan maar vergeefs keek ze snel de andere kant op. "HAHAHAHAHA, Zelfs wij Oni's doen zo iets niet" schreeuwde Yuugi van het lachen. Ik ging meteen ergens anders zitten een beetje weg van de groep. Terwijl ik dat deed kwam Yukari tevoorschijn uit een van haar gaps. Integenstelling tot de meesten van ons zag ze er nog goed uit.  Ze begon te vertellen over hoe
    Reimu weggenomen werd van haar. Ze had niet verwacht dat er al een kloon zou zijn van haar en dat haar dekking liet zakken.
    We vertelde haar het bericht dat Iku ons had verteld. Meteen werd het gezicht van Yukari wit. Zij had wel een idee over wie de persoon kon zijn maar hoopte dat het niet waar zou zijn. "De persoon die Iku en de rest gezien hebben is

    Hakurei Miko.
    beter bekent als de moeder van Reimu."

    Dit is een probleem" vertelde Yukari "Hakurei Miko was een van de beste Hakurei Shrine maidens. Haar gavens kwamen overeen met de oprichter van de Hakurei Barrier. De barriere wat Gensokyo van de buiten wereld houdt." Iedereen hield zijn mond gesloten en luisterde naar Yukari's verhaal. "Miko was de incarnatie van oprichter. Of zo werd ze teminste genoemd. Ze werd als een god aanboden en haar exorsisme was van top niveau. Van alle momenten dat ik haar tegen kwam heb ik altijd met 1 been in het graf gestaan. Als vijand wilde je haar nooit tegenkomen. Des ondanks ze aanboden werd als een god vanwege haar gaven. Zo werd ze ook gevreesd. Perslot van rekening is de phylosofie van mensen anders dan youkai's. In het geval van Youkai's weet je altijd wie er sterker is en zal je je overgeven aan de sterkste. Maar in de mensen wereld degene die macht in handen hebben. Willen die houden. Ze gaan mensen manipuleren, omkopen en nog veel meer. Miko had bovennatuurlijke krachten dus iedereen wilde haar voor haar gavens. Ze werd behandeld als object. Langzaam zocht ze de gezelschap van Youkai's. Maar haar reputatie onder de youkai's was slecht. De wereld keek naar haar op als een god of als de duivel afhankelijk welke kant je stond. Maar niemand keek naar haar als vrouw of zelfs als een levend persoon. Na mate de jaren voorbij gingen kregen de bewoners door dat ook zij sterfelijk was. En een opvolger zou spoedig moeten komen. En na een poosje was Reimu op de wereld. Zelfs al was Reimu onverwachts gekomen, Miko voedde haar op. Na mate de jaren voorbij gingen heb ik nog nooit meer mensen gezien dan die 2 bij elkaar. En ook Miko's spirit energie daalde met tijd. Uiteindelijk wanneer Reimu 5 jaar oud was. Was ze plotseling verdwenen zonder enig spoor."

    Iedereen kon niet geloven dat dit de geschiedenis was van de Hakurei Shrine. "Mijn vermoeden en ik hoop dat ik er naast zit, is dat ze Reimu's bloed willen gebruiken om Miko terug tot leven te brengen. Eenmaal onder Mima's controle zullen ze de Yin-Yan Orbs gebruiken om de Gensokyo's Barriere te vernietigen." voorpelde Yukari met een bezorgd gezicht. "Excuseer maar kan Reimu niet de barriere vernietigen? Mima kan simpelweg een kloon maken en die het werk laten doen toch?" vroeg Patchouli.
    "Het ligt niet zo simpel als je denkt. Een kloon blijft een kloon. Ze zijn even sterk als de origineel soms zelfs sterker door de negatieve emoties. Ik vertelde net toch over dat Miko's energie afnam na mate Reimu ouder werd toch." Patchouli knikte om
    voor iedereen een bevestiging te geven. "Reimu stamt af van Miko. Daardoor is Reimu de rechtmatige opvolger van de Hakurei Shrine. Als de opvolger het derde jaartal bereikt zullen de krachten van de huidige Maiden afnemen. Dit komt omdat alle technieken en spirit energie over gaan naar de volgende host. Alle ervaringen van alle Hakurei maidens worden doorgegeven naar de opvolger. Het overdrachtsritueel duurt normaal gesproken een aantal jaren. Maar Miko's energie verdween na Reimu's 5de jaar.
    Wat ik hiermee dus wil zeggen. Alleen een Hakurei Maiden heeft kennis over de Gensokyo's barriere. Als ze Reimu's opoffering gebruiken dan is het mogelijk dat die kennis overgedragen wordt terug naar Miko. Dit kan ernstige gevolgen hebben voor Reimu. Misschien wel leidend tot dood."

    Ik keek geschokken op. Als de barriere kapot gaat kunnen wij hier niet meer in vreden leven. Uberhoud is het mogelijk om Gensokyo in de echte wereld te plaatsen. AAHH dit soort vragen moet je niet aan mij stellen. Heb daar geen breinvermogen voor. Plots liepen Suika naar voren tot ze achter Yukari stonden. Alle overgeblevende keken elkaar vragend aan. "Denk je echt dat we Mima toe laten staan om Reimu zo te behandelen?" vertelde ze "Reimu heeft altijd wel een grote mond als ik langskom. Meteen met een felle tong zeggen dat ik opmoest houden met drinken en mijn spullen moest opruimen. Maar ze heeft me nog nooit weggestuurd of gezegd dat ik niet welkom was. Van alle mensen die ik ken. Heeft zij het grootste en warmste hart van iedereen. Ze is het middelpunt van het verre oosten. Denk maar niet dat ik haar zomaar laat gaan." We keken met zijn allen met bewondering naar Suika. Ze vertelde wat wij allemaal diep van binnen voelde. Reimu was in het begin de vijand voor ons. Kosten wat het kost zouden we haar moeten tegen houden voor Mistress Remilia. Vergeefs konden wij haar krachten niet overwinnen. Na de Red Mist incident kwam ze langs om te zien of wij ons gedraagde. Langzaam maar zeker werden wij meer aangetrokken door haar. Misschien had het te maken met het verleden dat ze nu en dan langskwam. Om ook voor haar zelf de eenzaamheid te vullen. Nu stapte ook Yuugi en Remilia naar voren. "*snik snik* Mijn [kleine] oni-meisje wordt zo groot *snik snik* vertelde Yuugi met de toon vooral op kleine. Dit liet iets knappen in Suika.
    "Alweer dat kleine-gedoe. Kom eens hier jij. Dan maak ik je een hoorn kleiner!" schreeuwde Suika. Yuugi merkte dat Suika's gevoelens heel hard geraakt waren en rende een beetje weg. "Ho wacht Suika. Was maar een grapje." zei Yuugi terwijl ze kon zien dat Suika's ogen geel werden "Nee serieus, Laat me hoorn met rust. Ik heb er maar 1, SUIKA!". De hele groep moest lachen van de comedy act van de twee Oni's. Sakuya en Koakuma kalmeerde Suika. Het lachen hadden wij wel nodig. Het gelach zorgde ervoor dat we even de situatie die voor ons lag even vergaten. Na alles rustig was gingen we naar de locatie van Mima toe.
    Het team waar we nu mee stonden kon eigenlijk niet sterker.

    Manipulator van Borders - Yukari Yakumo.
    De Zwarte Magician - Marisa Kirisame.
    Meesteres van de nacht en Manipulator van het lot - Remilia Scarlet.
    Het zusje van de duivel - Flandre Scarlet.
    De perfecte en elegante Maid - Sakuya Izayoi.
    De onbewegelijke bibliotheek - Patchouli Knowledge.
    De kleurrijke regenboog poortier - Hong Meilig.
    Manipulator van de dood - Yuyuko Saigyouji.
    Tuinier en zwaardvechter van Hakugyokuro - Youmu Konpaku
    De vrijlopende Oni - Ibuki Suika.
    De Ruïne brekende super kracht - Yuugi Hoshiguma.
    De Subterranean Zon - Utsuho Reiji.

    "Laten we gaan" zei Yukari. En bracht ons allemaal in een keer naar de locatie van Mima met haar Gaps.

    Final battle starts.......

    REAL SOON UNO!
    TH-chen
    TH-chen
    Vaste forumganger (Hard Mode)


    Leeftijd : 30
    Speciale vermogens : Slapen op de meest vreemde plekken

    Officiele Touhou Rp Topic - Pagina 7 Empty Re: Officiele Touhou Rp Topic

    Bericht van TH-chen zo jun 01, 2014 10:33 pm

    Na hier gaan we dan. Na bijna 6 maanden sinds de laatste post ga ik er nu toch een conclusie aan maken.
    Reminder dit verhaal is vanuit de standpunt van mijn character gekozen voor deze roleplay en dat is Meiling.
    _________________________________________________________________________________

    De sensatie om door Yukari's border heen te gaan was adembenemend. Ik zou het willen uitleggen maar de woorden kwamen niet op mijn tong. Van een moment in de bibliotheek van het SDM stonden we in een omgeving zonder enig zicht voor onze ogen. Langzaam in de verte zagen we een schemerige paarse gloed die op ons af kwam. Iedereen zette zich schrap voor wat er zou komen. De paarse gloed bleken vlammen te zijn en omcirkelde om ons heen met als enige optie de weg te volgen die daar uit ontstond. We begonnen met lopen en door de onbekende omgeving werd er geen woord gesproken. Het enige wat we deden was de weg volgen in absolute stilte die voor ons uitgestippeld was. De stilte greep me naar mijn keel. Is het zo raar om deze weg te volgen? Dit voelt alsof we vanaf het begin aan verwacht werden. “STOP!” werd er in eens geschreeuwd. In eens was alle stilte weg en iedereen zette zich schrap voor wat er komen zou. Remilia nam een strakke pose aan met een van haar klauwen voor haar gezicht en de andere hand recht vooruit. Patchouli had haar boek al klaar en Sakuya’s hand zat al vol met messen. Suika, Yuugi en Yukari waren zoals altijd achteroverleunend maar je kon voelen dat ze al hun zintuigen gebruikte om alles waar te nemen. Youmu trok haar zwaarden Roukanken en Hakurouken en Utsuho’s sprong de lucht in om een goed overzicht te krijgen van de omgeving om haar geweer te vuren. Flandre was nog niet helemaal genezen van haar vorige gevecht dus ging ze meer achter mij staan. Ik zelf nam ook meteen mijn gevechtspositie in. Met Flandre achter me wist ik niet zeker of deze situatie het beste was. Misschien hadden we haar toch bij het SDM moeten laten bij Koakuma en Satori. Hoe dan ook ik zal Flandre beschermen. Alles gebeurde in een fractie van 1 seconde en meteen was onze volle aandacht op de bron van het geschreeuw.

    “Ik kan niet meer verder! Ik heb honger! Youmu maak wat te eten voor me, alsjeblieft” hoorde we in de richting waar het geschreeuw vandaan kwam. “Zouden deze paarse vlammen lekker zijn?”. Iedereen was stom verbaasd behalve Youmu. Zij werd helemaal rood. “Yuyuko-sama…..dit is niet de tijd om dat te vragen!” reageerde Youmu met haar rood gezicht. “Maar Youmu, iedereen weet toch dat je nooit een gevecht moet starten op een lege maag.” vertelde Yuyuko met volle overtuiging. Alle spanning die we net hadden verliet onze lichaam in een keer terwijl Youmu nog steeds in discussie zat met Yuyuko. “Yuyuko-sama! Als we thuis zijn dan zal ik een groot diner voor je klaar maken. Ok?”, stelde ze voor terwijl ze omdraaide om haar rode gezicht te verbergen, “Kom we gaan verder”. Het leek opgelost te zijn tussen de twee. Ik kon even nog niet alles vastleggen wat er gebeurde. Alles ging zo snel en door iedereens felle reactie reageerde ik ook teveel van het goede. Ik moest even bijkomen. Toen ik dat besefte nam ik een hap vol lucht. Het leek wel alsof ik door alle spanning vergeten was te ademen. Flan begon aan mijn mouw te trekken. Ik keek haar aan en zag een emotie van angst op haar gezicht. “Youmu”, werd er gezegd in een rustige stem, “Ik verheug me erop.” glimlachte Yuyuko. Youmu reageerde verbaasd over de woorden van Yuyuko en daaide zich snel om. Niemand kon ook maar een vinger bewegen. De opluchting van alle spanning was te groot om meteen te reageren. Yuyuko’s glimlach werd vastgelegd door iedereen terwijl haar hoofd langzaam op de grond viel. “Yu….yu….yuyu…..ko….” Youmu’s woorden kwamen niet meer uit haar mond. Iedereen stonden hun ogen uit te staren naar wat er gebeurde. Achter Yuyuko kwam een figuur tevoorschijn. Was die hier toen wij langs liepen? Hoe heeft Remilia met haar zintuigen de aanwezigheid niet gevoeld? Alle vragen kwamen in mijn hoofd toen we zijn aura voelde. Maar kon ik deze vragen wel stellen? Youmu’s mentale conditie ging steeds harder achteruit. En inderdaad niet snel nadat Yuyuko’s lichaam de grond raakte sprong ze al meteen met al haar macht naar het figuur toe. Met haar snelle zwaardkunsten dwong ze de persoon weg van Yuyuko’s lichaam. Door het geschreeuw van Youmu werden we wakker uit onze bevroren houding. Yukari en Sakuya waren als eerste dichtbij Yuyuko om te kijken naar de situatie. Ik stond samen met Flan, Patchouli en Utsuho meer naar achteren. Wij konden per slot van rekening niet veel betekenen op dit moment. Suika en Yuugi stonden dichtbij ons maar hun focus was meer gericht op Youmu’s conditie en de mysterieuze persoon met wie Youmu vocht. Aan het gevecht te horen kon je weten dat ze in een hevig zwaard gevecht zaten. Yuyuko’s lichaam begon langzaam te verdwijnen als vuurvliegjes. “Sakuya, kan je niet de tijd terug draaien?” vroeg Remilia in een kalme stem. Zoals verwacht van de meesteres van de nacht. Dit schrikt haar helemaal niet af. Sakuya beantwoorde haar vraag “Het spijt me, oujo-sama. Mijn krachten zijn om tijd terug te draaien op fysieke objecten. Een spook is non-fysiek. Ik kan de tijd niet terug draaien op iets dat geen vaste vorm heeft.” Nadat Sakuya dat gezegd had konden we alleen maar toe kijken hoe Yuyuko’s lichaam langzaam verdween.

    Suika en Yuugi waren nog steeds gefocust op het gevecht en met de juiste redenen. In alle woede en verdriet die Youmu uitstraalde probeerde ze de juiste timing te vinden om Youmu te kunnen kalmeren. Helaas ging dat moeilijk met het hevig gevecht dat plaats vond. Ondanks haar emoties gaf Youmu geen enkele opening vrij waarop de twee oni’s konden in springen. Dit konden we ook zeggen van haar tegenstander. Yukari stond langzaam op en liep naar het gevecht van Youmu toe. Yukari’s aura was angst aanjagend. Alsof ik onder ogen stond met de dood hem zelf. Ze greep de lucht vast en gaf er een sterke zwaai aan. Ze creëerden een gap waar honderden shuriken uit kwamen. Youmu en haar tegenstander werden nu uit elkaar gedreven en op dat moment grepen Suika en Yuugi in. Yukari’s onderbreking was alles wat de twee oni’s nodig hadden om Youmu tegen te houden van haar emotionele uitbreek. Het was lastig om haar vast te houden maar niemand kon de oni’s overtreffen in kracht. “Zelfs al ben je een Dark kloon. Dit gaat wel heel erg ver voor een grap.”, zei Yukari op een rustige toon, “Of niet? Konpaku Youki”. Toen Yukari die naam liet vallen werd Youmu plotseling heel rustig. De twee oni’s zagen dat Youmu’s mentale toestand stabieler werd maar lieten haar niet los totdat Youmu zelf vroeg of ze haar los wilde laten. Ik kon niet goed bevatten wat er gebeurd was. Wie was deze Youki Konpaku? Waarom heeft hij dezelfde achternaam als Youmu? Er gebeurd nu zoveel dat ik het niet meer kan volgen. Was het wel iets voor mij om het te volgen? Ik besefte me dat dit iets is tussen hun en ging er niet meer over nadenken. “Willen jullie zo vriendelijk zijn om alvast vooruit te gaan? Ik en Youmu zullen dit afrekenen.” vroeg Yukari. Hier moesten wij ons niet mee gaan bemoeien en dat wist iedereen. Remila gaf een snel antwoord en toen liepen allemaal verder. Suika bleef nog even staan totdat Yuugi haar roepte. Eenmaal een aantal minuten later konden we voelen dat het gevecht begonnen was. De kille aura van Yukari was zo krachtig dat niemand van ons naar achteren durfde te kijken. Het enige wat we konden doen was hopen.Flandre werd onrustig en vroeg aan mij waar ik helemaal niet meer aan gedacht had.

    “Meiling, Waar is Marisa?”

    We volgden nog steeds de lange weg van paarse vlammen. De vraag van Flandre zat nog steeds in mijn hoofd. Marisa was met ons mee gegaan door Yukari’s border. Maar bij de aankomst was ze niet aanwezig. Waarom komen we er nu pas achter dat ze weg is? Iemand met zoveel energie en een grote mond moet toch wel opvallen als die plotseling weg zou zijn. De andere hadden de vraag van Flandre niet gehoord. Het was misschien wel beter zo want ik wilde niemand bezorgd maken of hun zintuigen afleiden. Wat er gebeurde met Yuyuko kon ons allemaal gebeuren. Patchouli wees naar voren “Kijk, meer licht daar.” We liepen rustig door naar het licht en eenmaal aangekomen kwamen we in een grote hall gevuld met pilaren die tot aan de hemel toe leken te gaan. Er viel ook water naar beneden als een watervall op sommige plaatsen. De patronen die op de vloer lagen zorgden ervoor dat al het water opgevangen werd. Ik kon het moeilijk geloven dat Mima hier verbleef en Reimu op wilt offeren op deze plek. De hele omgeving was prachtig in wit en het water gaf een kalmerende sfeer die je kon voelen met al je zintuigen. “Satori! Wat doe jij hier?” vroeg Utusho haar af. De kalmte die ik had werd over genomen door onrust. Ik keek naar Utsuho en zag dat Satori bij de ingang stond. Satori zei niks en werd allemaal maar in een zwarte duisternis omringt die haar van achteren langzaam mee trok. Utsuho reageerde meteen om haar meester te beschermen van de bedreiging maar dit klopte niet in mijn ogen. Satori doet helemaal niks. Ze is niet iemand die niks doet in dit soort situaties. Yuugi schreeuwde:“Nee Utsuho, het is een val!” Utsuho was al gesprongen naar Satori mee de duisternis in. Tegelijkertijd werd de ingang versperd.

    “Zo, dat is 1 bird-brain minder, daze.” werd er gezegd vanuit het middelpunt van de  hall. De aandacht ging naar de persoon die met de grootste mond. “Marisa!” schreeuwde Patchouli, “Waar was je nu?” Blijkbaar was Flan dus niet de enige die het door had. Marisa zag er anders uit dan normaal. Haar zwarte kleding had ze niet meer. Haar blonde haren golfden nu samen met haar paarse kleding in de lucht. “Vertel nu maar waar je mee bezig bent Marisa want we zijn wel benieuwd waarom je plots weg was.” vroeg Remilia met haar scherpe stem. Wacht eens even, was ik de enige die niet door had dat ze weg was? Dit meen je toch niet! “Ik denk niet dat ik een uitleg verschuldigd ben, Remilia” antwoorde Marisa terug. “Het is allemaal wel duidelijk als je even logisch na denkt met dat kleine vampiere brein van je?” Marisa’s toon beviel Remilia helemaal niet. Remilia glimlachte heel kort “Zullen we dan nog eens praten op het genot van een kopje thee nadat ik je tong uit je mond heb verwijderd, jij dief”. Ik wist niet goed wat ik moest doen. Dit niveau van praten gaat boven mijn hoofd. Ik wist dat Marisa en Mistress niet met elkaar over weg konden op sommige momenten maar dit gaat niet goed aflopen zo. Suika’s aandacht ging even weg van Marisa toen ze nadacht over waar Marisa vandaan kwam. Suika gaf Yuugi een kleine tik om aan te geven dat ze iets van plan was. De twee konden met een uitwisseling van blikken weten wat de ander van plan was. Plots schrokken ze van Remilia’s aura die uitbarst als een bom. “DURF DAT NOG EENS TE ZEGGEN, JIJ DERDE RANKS MAGIËR!!!!” schreeuwde Remilia’s uit woede. “Oujo-sama, alsjeblief blijf kalm.” zei Sakuya om Remilia nog te kalmeren maar het was te vergeefs. Remilia’s bloed lust was nu totaal op Marisa gefocust. “En hier dacht ik dat vampiers een goed gehoor hadden. Wat een teleurstelling. Ik zal het nog eens herhalen speciaal voor jou.” zei Marisa met hoofd lichtjes naar achter geleund. Op het moment dat ze het wil herhalen spreidde Remilia haar vleugels en vloog ze als een speer op Marisa af. Sakuya en ik twijfelde geen moment en we sprongen achter haar aan. Als Remilia eenmaal zo is dan zullen wij haar ondersteunen met alles wat we hebben. Ik keek Marisa aan terwijl ze Remila’s aanvallen ontweek. Remilia’s bloed lust zou er nu voor moeten zorgen dat ze scherper is dan normaal. Hoe kan ze alle aanvallen ontwijken alsof ze rustig in de lucht zweeft? Sakuya ondersteunde Remilia vanuit de hoeken en ik ging zoals het gevecht met Suiling op close range met Marisa in gevecht. Ze probeerde me nog op een afstand te houden maar ik had haar al vast aan een van haar mouwen. Laat je nooit door een martial artist grijpen. Dat je het moment waarin de wedstrijd afgelopen kan zijn. Ik gooide met al mijn macht haar richting de positie van Remilia die al klaar stond met een van haar Spelcards “Scarlet Devil”.

    In alle hectische gebeurtenis van net was Suika in mist veranderd om te kijken of haar beweringen waar waren. Ze vond het raar dat Marisa van boven af kwam. De hall was niet groot in de breedte maar wel in hoogte. Suika hoefde niet al te hoog te gaan of ze kwam al tegen waar ze op gehoopt had. Daar zag Suika 2 figuren gekleed in de tradionele Hakurei uniform. Hakurei Miko en Hakurei Reimu, moeder en dochter van de Hakurei Shrine in een diepe slaap wachtend tot een opgeofferd werd voor de ander. Mima’s plannen konden niet gerealiseerd worden. Reimu zal gewoon weer bij de shrine zijn met een glimlach dacht Suika. “Arara, wat hebben we hier.”

    Toen ik Marisa los liet vloog ze in de richting van Remilia. In de seconden dat ik haar los liet lachte Marisa en zei “Slaap lekker,China!”. Marisa had haar Hakkero al in haar handen voordat ik haar gooide en klaar staan om op mij te vuren. Hoopte ze dat ik haar zou gooien?! Ze vuurde haar masterspark af op mij. Geen tijd om te ontwijken! De kracht van de masterspark gaf Marisa extra snelheid in de richting van Remilia. Hier had Remilia niet op gerekend en Marisa bomde met haar eigen gewicht recht op Remilia’s kleine lichaam. Remilia ging recht door een aantal pilaren van de hall heen. Ik kwam weer bij en was totaal ongedeerd. Sakuya had me gered blijkbaar. “Oujo-sama!” schreeuwde ze. Ik keek snel naar wat er gebeurde en zag Remilia ernstig gewond raken. Niet door de pilaren maar door het water. Dit was niet de beste omgeving voor Remilia. Vampiers hebben een grootte taboe voor water. “Sakuya, Ga! Ik red me wel!” vertelde ik haar. Ik hoefde het haar niet twee keer te zeggen of ze was al weg. Eenmaal bij Remilia bracht ze haar snel naar Patchouli om de schade te inspecteren. “Zo hey dat was eng, daze!” klonk het vanaf de lucht. Marisa was weer rustig op haar bezem gaan zitten afwachtend op de volgende zet van ons.
    Marisa keek even naar boven. Ze zag iets op hoge snelheid naar beneden komen. Het ging als een raket naar de grond toe en eenmaal op impact trilde de grond maakte het een krater. Vragend naar wat er naar beneden viel kwam ook opnieuw zij weer tevoorschijn. Mima liet haar ook weer zien en ging naar Marisa toe. “Dat is wel genoeg Marisa. Je hebt genoeg tijd gerekt. De voorbereidingen zijn klaar.” vertelde Mima, “Je hebt me heel trots gemaakt dat je deze beslissing hebt gemaakt.” Marisa knikte en keek naar de krater.

    “Jeetje, had je niet wat voorzichtiger kunnen zijn. Als ik die val niet had opgevangen dan was je serieus je trotse oni hoorns kwijt.” Degene die uit de lucht viel was Suika. Vlak voor impact was Yuugi onder haar gaan staan om haar op te vangen. Ondanks dat heeft het wel een massieve krater gemaakt. “Weet je nu genoeg?” vroeg Yuugi. Suika antwoorde dat haar bewering klopte. We moesten nu alleen nog een manier vinden om naar boven te gaan om Reimu te bevrijden. Maar met die 2 nu vlak voor onze neus zal dat lastig worden.

    “Gaan jullie Reimu echt opofferen om de vorige Hakurei miko terug te halen!” vroeg Suika aan Mima. Mima’s ogen keken naar Suika met een ijskoude blik. Haar ogen leken te zeggen alsof ze de oni niet meer als bedreiging zag. De kracht van de Oni was om gevreesd te worden door iedere youkai. Maar Mima bleef een koude toon opzetten. “De vorige Miko had veel meer kracht dan de huidige Hakurei. Het is alleen maar rechtvaardig om Gensokyo in de handen te laten van iemand met meer kracht.” legde Mima uit. De schade die Remilia had opgelopen door het water viel gelukkig nog mee. Patchouli had met haar krachten al het water van Remilia’s lichaam verwijderd waarnaar Sakuya een gedeelte van de tijd terug draaide.  “Sakuya, je moet krachten laten rusten nu. Een overdosis aan tijd gebruik zal alleen meer terug slaan op je eigen lichaam.” vertelde Patchouli. Het was wel duidelijk dat de kracht over tijd niet zonder risico kwam. Je draait namelijk de tijd terug of te wel je eigen lichaam accelereert op een niveau die het lichaam niet aan kan na het over gebruiken. Ik had me intussen toegevoegd bij Suika en Yuugi om hun overeind te helpen. Suika leek nog wat duizelig te zijn van de impact en Yuugi’s benen waren aan het trillen. Suika kwam niet bepaald langzaam naar beneden gevallen. Als je het zo bekijkt zal je nooit de kracht van de oni’s moeten onderschatten.  “Kijk nu naar jullie!” schreeuwde Mima, “Is dit nu alles wat jullie kunnen doen? Misère insecten die tegen stribbelen tegen het onvermijdelijke. Reimu zal opgeofferd worden en Miko zal de barriere van Gensokyo vernietigen! Iedere youkai zal de wereld in kunnen en mijn wraak op de mensheid is een feit.”

    Mima bleef maar door praten over haar haat op de mensheid en wraak. Iedereen stond naar het gezicht van Mima te kijken toen ze alles vertelde. Haar ogen waren rood en zelfs zonder naar haar te luisteren voelde je iedere zin tot je doordringen. Iedere youkai verlangde namelijk naar de wereld die Mima uitbeelden. Vroeger waren de Youkai’s altijd gevreesd. De tijd van de youkai’s was de beste tijd voor ons allemaal. Maar toen de mensen hun krachten ontdekte was de oorlog tussen Mens en Youkai begonnen. Ieder moment was een strijd voor ons leven. Na al die tijden konden we eindelijk rustig leven in Gensokyo. Wij wilden over Gensokyo heersen maar zelfs daar konden wij niet aan toekomen. Onze nieuwe wereld had ook regels die opgesteld waren. Wanneer deze regels verbroken waren zou de Hakurei Shrine maiden het oplossen.  Maar waarom staan wij hier dan? Als onze innerlijke Youkai verlangt naar de wereld van Mima. Waarom staan wij dan tegen haar en niet met? Ik begon mijn eigen beslissingen te twijfelen terwijl ik langzaam dieper zonk in de woorden van Mima.

    “HOU JE MOND DICHT!” werd er geschreeuwd, “Luister eens heel goed. Het maakt niet uit wat je doet maar je gaat de rust van mijn familie niet verstoren. Iedereen van mijn huis leeft nu een rustig leven zoals wij het zelf willen. Niet meer in angst leven om opgejaagd te worden door jagers of exorcisten. “ Remilia’s woorden brachten me terug naar de werkelijkheid. “Iedere youkai leefde in de schaduwen van de wereld. Ik probeerde alleen mijn eigen zusje te beschermen voor die wereld.” Remilia kreeg een aantal tranen op haar gezicht. Zo heb ik haar nog nooit meegemaakt. Sakuya en ik stonden verbaasd te luisteren naar de woorden van oujo-sama. Patchouli’s gezicht ging langzaam naar beneden. De tijd die deze 2 met elkaar door hebben gebracht is groter dan wie dan ook in het SDM op uitzondering van Flandre na.  “Toen wij in Gensokyo kwamen hebben wij de Rode mist incident veroorzaakt maar dat was alleen om alle youkai’s hun plek te geven. Toen Reimu het incident had opgelost was mijn haat voor haar groot. Weer eens mens die onze wereld afpakte. Maar dat was niet zo. Zij heeft ons geleerd dat iedere youkai hier voor zichzelf zorgt en dat niet 1 iemand moet beslissen voor iedereen. Zei was anders dan alle andere mensen die wij kenden. Ook al brachten wij problemen naar Gensokyo, ze accepteerden ons voor wie wij waren.” Remilia’s ogen werden nu veel feller. Haar woorden ving iedereen op en voornamelijk Suika die het woord overnam. “Dit is onze thuis en er is geen betere moeder voor Gensokyo dan Reimu! Bedreig je onze moeder dan krijg je te maken met al haar kinderen!” De toespraak van Remilia en Suika wekte iedereen zijn wilskracht omhoog. “Beter had ik het niet kunnen zeggen.” Yukari verscheen met Youmu en Utsuho door haar borders. Utsuho had geen schade maar zowel Yukari als Youmu zagen er versleten uit. Mijn interesse in die Youki Konpaku begon te stijgen want als hij op een lijn kon vechten met die 2 dan wilde ik hem met alle plezier ontmoeten.

    “Het zij zo. Ik laat jullie merken wat de kracht van de Miko met jullie zal doen!” zei Mima terwijl ze haar staf de lucht in zwaaide. “HAAAAAA~AAHH~!!!!” hoorden wij allemaal van boven komen. Het geschreeuw was onhoorbaar. Er zat zoveel pijn in de stem. “Het ritueel is begonnen!” vertelde Mima. Marisa keek naar boven toe met en bezorgd gezicht. “Laat maar eens zien wat jullie kunnen doen, kinderen van Gensokyo!”

    Iedereen ging in hun gevechtshouding staan. Remilia en Yukari’s aura steeg de lucht door en gaf de hele hall een duistere sfeer. De sfeer waarin iedere youkai al hun krachten tot het maximaal kunnen halen. Utsuho ging de lucht in om iedereen bij te staan. Patchouli kreeg het bevel om Utsuho te ondersteunen en Flandre in de gaten te houden. Sakuya en ik gingen naast oujo-sama staan die nog steeds bezig was om te genezen van de eerdere schade. Yuugi en Suika dronken sake uit Suika’s fles en gaven elkaar een high five. “Suika, het interieur hier is een beetje bleek vind je niet?” Suika keek langzaam om haar heen en knikte “Jup, daar moeten we iets aandoen.” Ik schudde mijn hoofd om de interactie die de twee oni’s nu hadden.  Maar daar ging ik me niet op focussen. Remilia moet eerst haar krachten opsparen.

    Yuugi schoot een aantal meters naar voren toe. Ongeveer 100 meter zat nu tussen Suika en Yuugi.  Suika en Yuugi riepen allebei “Klaar? En Go!”. Beide oni’s focuste hun energie in hun handen. Tegelijker tijd staken ze hun handen recht in de grond. Suika gaf al haar kracht in en het hele stuk grond werd eruit getild. Nogmaals kon ik mijn ogen niet geloven wat er voor mijn ogen gebeurde. Het hele rotsblok werd nu opgetild boven Yuugi’s hoofd. Suika sprintte op haar af als een speer terwijl ze zo groot werd als het rotsblok zelf. Toen ze ervoor stond gaf ze het rotsblok een klap in het middelpunt met haar voet. Het rotsblok vloog nu naar Marisa en Mima toen in miljoenen brokstukken. Helemaal verrast door de oni combo probeerde ze alle brokstukken te ontwijken. Marisa ontweek ze allemaal zonder moeite. Maar ze merkte iets ongewoons in de lucht. Het was een bullet dat recht op haar afkwam. Meerderen zelfs. Alle bullets die op haar afkwamen raakte geen enkele rots aan. De precisie in de schoten was ongelofelijk. Het lukte Marisa om alle bullet te ontwijken maar dat was de bedoeling. Marisa merkte te laat dat ze door de bullets werd geleid naar een van de rotsblokken die op haar afkwamen. Ze ramde volop in de rotsblok. Van wie waren die bullets? De bullets waren van Utsuho in samenwerking met Patchouli. De combinatie die hun samen deden werkte verrassend goed. Patchouli ondersteunde Utsuho met magie en precisie. Utsuho hoefde alleen haar bullets kleiner en compacter maken. Gezien Utsuho alleen maar grote bullets liet vliegen met een lange opwarm tijd was dit compleet nieuw voor haar. Om haar krachten zo te gebruiken was totaal fris voor haar en ging deze kans gebruiken om het volledig te benutten.

    Mima was ook nog bezig met het ontwijken van de brokstukken. Ze merkte al snel dat Marisa in de penarie zat maar ze had vertrouwen in haar pupil dat alles goed kwam met haar. Ze begon op haar eigen taak te focussen. Op dat moment merkte ze een object op die op haar af vloog op hoge snelheid. Dit kon onmogelijk een rots zijn. Het was de kleine oni. Suika kwam als een raket op Mima af. Toen ze de rotsblok een trap had gegeven kromp ze weer tot haar originele grote en werd door een een-tweetje gelanceerd door Yuugi. Mima’s focus was net op tijd terug om de inkomende Suika te ontwijken. Suika grazede Mima met haar rechter hoorn en Suika schoot verder. Mima dacht veilig te zijn maar je kon niks meer horen van de raket Suika. Plots kreeg Mima een inslag in haar linker zij. De pijn was immens. Suika was doormiddel van Yukari’s portals in de blinde hoek van Mima gekomen met dezelfde snelheid als toen  ze haar de eerste keer had ontweken. Het was niet eens de bedoeling om haar de eerste keer te raken. De situatie leek niet de kant van Mima te gaan. Dit ging de goede kant op.

    In eens hoorden wij een sissend geluid boven in de lucht. Het leek alsof er iets uitgeblazen werd. Onze focus ging weer terug naar Mima en Marisa. De schade die ze door de 2 oni’s combinatie aanval hebben gericht was duidelijk te zien. Mima lag leunend op de grond en Marisa lag achter de rotsen. Het was nu nog maar net de vraag of ze nog leefde of niet. Ze werd hard geraakt en de rest van de brokstukken vielen ongeveer in dezelfde omgeving als waar zij lag. Yuugi was gelopen waar naar Mima was gevallen. Het was nu maar net de vraag wat ze ging doen met Mima. Hoop dat Yuugi niet al te boos was. Suika was nog duizelig. Dit was al de tweede keer dat ze werd gebruikt als raket vandaag. Haar hoofd begon nu toch wel langzaam pijn te doen van alle impacts. “Blijkbaar hebben wij kinderen gewonnen.” zei Yuugi terwijl ze dichtbij Mima stond. “Dat denk je maar, ik zei toch dat alle voorbereidingen klaar waren.” antwoorde ze terug. Mima’s staf begon fel te gloeien. Yuugi trapte snel de staf ver weg maar Mima begon lichtjes te lachen.

    Yuugi wist niet wat er ging gebeuren maar ze was voorbereid op alles wat er zou komen. Er verscheen plots recht voor Yuugi’s gezicht een persoon. Ze reageerde meteen en haalde uit met haar vuist. Haar tegenstander ontweek de vuist alsof het een blaadje was die in de wind daalde. Dit was niet goed. Yuugi’s vuist zorgde ervoor dat haar borstkas weidt open was. Ze werd geraakt door een handpalm recht op haar ribben. In alle stilte die er was hoorden wij allemaal het gekraak van Yuugi’s ribben. Instant hoesten ze bloed uit en vloog met een sonische knal naar achteren. Ze ging net langs Suika af die nog aan het bijkomen was. Yuugi knalde tegen de muur aan met haar shirt vol met bloed. Ze bewoog niet meer. Suika was meteen omgedraaid maar werd gechoqueerd door het beeld waarin ze haar mede oni nu zag liggen. “YUUGI~!!” schreeuwde ze. Nog voordat ze begon met bewegen, draaide ze haar hoofd om omdat haar de woorden werden gefluisterd “Alle youkai’s moeten vernietigd worden. “ Suika was geschrokken van deze uitspraak maar nog voordat ze iets terug kon zeggen of doen, werd ook Suika getroffen door een handpalm. Ze botste met dezelfde snelheid vlak naast Yuugi. De twee oni’s lagen nu naast elkaar waarvan geen van beide een teken van leven gaf. Dit allemaal gebeurde maar in een fractie van een paar secondes. Wat konden we doen tegen deze persoon gekleed in de Hakurei Shrine Maiden uniform.

    “Dit is niet goed.” zei Yukari op een snelle toon, “Dat is Hakurei Miko! De moeder van Reimu.”
    Remilia ging hier meteen op in. “Wat is er dan met Reimu aan de hand?” vroeg ze in alle snelheid.  “Weet ik niet”, antwoorde Yukari terug, “Ik ga er meteen na…….” Yukari onderbrak haar zin. Ze opende haar borders en haalde haar paraplu tevoorschijn. Er kwam een zucht van wind langs ons af. De wind was gekleed in het rood en had Yukari getroffen. Ze haar nog snel verdedigd met haar paraplu maar het ging allemaal zo snel dat niet veel van ons het konden bij houden. De impact die Yukari op ving gebruikte ze om in haar border te verdwijnen. Nu konden we zien wat er gebeurde. Miko wilde Yukari als eerste uitschakelen. Yukari had nog steeds de meeste kracht van ons allen dus het was logisch om haar als eerste te verwijderen. “Nog steeds zo sluw als een adder, zoals altijd” vertelde Miko aan haar zelf als bevestiging. Ze begon rond te kijken naar iedereen die nog aanwezig was. Ze keek naar Sakuya, oujo-sama en mij. Vervolgens naar Youmu. En als laatste naar Utsuho, Patchouli en Flandre. Ze bleef hier rustig naar staren. Remilia werd nu onrustig “NEE, Patchouli! Ren weg met Flan!”. Terwijl Remilia haar woorden uitsprak was Miko al begonnen met haar aanval. Utsuho probeerde haar nog te raken met haar kanon. Maar eenmaal op close range was het voorbij. Utsuho kreeg een trap tegen haar hoofd aan van Miko. Utsuho’s ogen werden wit en ze verloor haar complete bewust zijn. Patchouli stond nu oog in oog met de vorige generatie Hakurei Shrine maiden. Ze begon steeds sneller te ademen. Patchouli kon niet meer kalm blijven onder de druk van Miko. Onder alle druk die Miko zetten door alleen naar haar ogen te staren viel Patchouli flauw. Flandre begon al te rennen toen ze Remilia hoorde roepen maar te vergeefs. Flandre werd opgetild door Miko met haar hand op haar hoofd. Flandre probeerde me al haar macht los te komen. Alleen de grip van Miko was te sterk. Ze begon nu in angst heel hard te schreeuwen. “Onee-sama! Onee-samaaa~!” schreeuwde ze terwijl tranen uit haar ogen kwamen. We moesten haar echt bij het SDM laten. Ze was nog niet volkomen genezen van het vorige gevecht. “BLIJF VAN HAAR AF, MIKO!” Remilia’s wanhopige stem kwam niet tot Miko door. Remilia’s aura begon steeds killer te worden in de hoofd dat Miko haar zou opvallen en intimideren. Helaas kregen we geen reactie. Ik keek naar Sakuya toe en gaf haar een signaal. Sakuya’s ogen werden groot maar ze begreep dat dit maar 1 kans had. Ik opende mijn chi kanaal naar mijn voeten en wachtte af op het moment dat Sakuya klaar was.

    Miko schrok van de verdwijning. De kleine vampier die ze net in haar handen had was verdwenen zonder enige spoor. Dit was het moment. De chi die ik doorgeschakeld had naar mijn voeten liet ik los. Als een vuurschot stond ik achter de rug van Miko. Ik nam nog een rustige adem en liet alles los
    [Three Blasts "Colorful Ultimate Mountain Breaker"]. De volledige spellcard recht op haar middenmerg. Verrassend genoeg schoot Miko de lucht in. Meteen ging ik terug naar de positie naast Remilia waar Youmu nu ook bij is komen staan. Ik kon het niet maken om mijn dekking omlaag te doen met zo’n vijand. Ik keek naar boven toe naar de Miko. Sakuya had Flandre bevrijd uit de greep van Miko om vervolgens Flandre naar een veilige plek te sturen. We waren Sakuya dus tijdelijk even kwijt tot ze terug zou komen. Maar wat een team dat was zeg. Een uitgeputte verzwakte vampier, een half verslinden halfgeest en een guard die nu echt wel een dutje kan gebruiken!

    __________________________________________________________________________________

    Pfff ok wat een lap tekst zeg. Dit heb ik afgelopen donderdag avond en vrijdag (29 en 30 mei) geschreven. Ik had eindelijk een lekker 4 daags weekend vrij van stage en dacht “Ja nu is het tijd om er een eind aan te maken…….. Helaas is dat niet gebeurd xD.
    Ik kreeg zoveel plezier van het schrijven dat ik bleef doorgaan en helaas zoals altijd van elke situatie kon ik het nog wanhopiger maken. Ik moet het uiteindelijk ook goed af laten lopen. Dat gaat nog wat worden!

    Ik ga binnenkort verder met schrijven maar eerst stage mooi afronden. Ik laat dit niet weer 6 maanden liggen. Tot snel!

    P.S. Ura sorry van het overtreden van de regel “Twee keer achter elkaar posten”. Maar denk niet dat het in dit geval erg is. Toch mijn excuses.

    Gesponsorde inhoud


    Officiele Touhou Rp Topic - Pagina 7 Empty Re: Officiele Touhou Rp Topic

    Bericht van Gesponsorde inhoud


      Het is nu do maa 28, 2024 3:59 pm