Mensen van Hakuro ~ Ronde 14

leuk verhaaltje Mitch.

Succes y'all~

Moge de beste winnen

Sterkte iedereen!

Veel success iedereen!

succes allemaal ^^
Moge de beste 'robot' winnen

Veel succes, deelnemers!

Suc6 :D

Iedereen succes =)
En dan vooral de mensen die aan mijn kant staan, welke dat dan ook is, en wie dat dan ook mogen zijn~

Veel succes iedereen!

Tof dat je schrijft vanuit het oogpunt van de bad guys Mitch~

Het is begonnen, yay

Yarrr- oh wacht. Bleep bleep bloep!

The second dawn has begun


Het huis zag er stil uit, maar niet verlaten. Het stond wat afgelegen aan de andere huizen, dus het was perfect om een eerste slachtoffer te maken. Liever eentje dan dat het hele dorpje op ons dak zit.


.. Ironisch genoeg hebben we geen daken meer en zijn het nu hun daken geworden, maar je begrijpt wel wat ik bedoel.


Zoals ik al zei, het is een afgelegen huis aan de zuidkant van het dorpje. We hadden ons groepje verzameld na zonsondergang, de Robots konden blijkbaar niets zien zodra er geen licht door hun “ogen” ging, en ze waren nog niet zo goed geavanceerd dat ze onze nachtkijkers technieken hebben toegepast op hun “ogen”. Ik vind het helemaal niet erg dat dat zo is, eigenlijk. Het maakt het voor ons in ieder geval wat makkelijker. Behalve hun ogen weet ik niet wat er wel en niet optimaal is, dus altijd voorzichtig blijven is de boodschap.


Voordat we het huis in gingen vallen deden we nog een kleine check of de kust wel echt vrij was. Er bleken geen piepende misbaksels in de buurt te zijn, dus we probeerden de deur open te krijgen. Hij ging moeiteloos open en we gingen de gangen van het huis in.


Het huis was precies zoals ik het me voor stelde. Het leek heel erg op mijn eigen, oude, vertrouwde huis. De gedachte dat er een elektronisch wezen in mijn oude huisje zat deed het bloed bij me koken. Het is een onaangenaam gevoel, en het gaf me meer motivatie om deze monsterlijke, elektronische wezens snel te stoppen. Met snelle maar zachte passen liepen we door, ik op kop.


Alle lichten bleken uit te zijn, godzijdank. Ook bleken er nergens andere robots in het huis te zijn, nogmaals godzijdank. Eentje uitschakelen is al lastig genoeg, zoals ik eerder al zei. Bij de master bedroom deur bleven we even staan en maakten we ons klaar voor het mogelijke gevecht, al hoopte iedereen op een moeiteloze overmeestering.


Ik telde zacht tot drie.


Ik smeet de deur open en vloog, samen met mijn partners, de kamer in.


De robot had niet eens door dat er iets aan de hand was. Ook iets wat ik helemaal niet erg vond, zo kon hij, zij, het geen alarm slaan bij zijn vriendjes wat niet echt vriendjes zijn.


We maakten aanstalten om te vertrekken en probeerden zo weinig mogelijk sporen achter te laten bij het vertrekken. De missie was een succes.


---


“G34CHT3 B3W0N3RS V4N H3T D0RP, 1K VR44G 0M ST1LT3!” klonk het al redelijk vroeg in de ochtend, toen de eerste zonnestralen nog maar net in het dorp vielen en de bewoners altijd vrolijk begroetten, of het robots waren of niet. Het gepiep dat door het dorp stopte meteen. Er bleek iets ergs aan de hand te zijn, want normaal wordt er nooit een dorpsmeeting gehouden in het prille begin van de ochtend. Alle gezichten keken vol afwachting, althans, voor zover ze afwachting op hun koude gezichten konden krijgen, naar de spreker.


“Ik moet jullie mede delen dat er iemand heen gegaan is deze nacht.”


Een wervelwind van gepiep in allerlei tonen en frequenties raasde over het plein. “0RD3!” riep de spreker weer voordat hij verder ging, “Het klopt misschien dat het de Mensen waren die dit hadden volbracht, maar voor hetzelfde schroefje is er simpelweg een verrader in ons midden. Als dit zo is, moeten we hem of haar te pakken krijgen. Het is niet anders, maar we moeten de barbaarse lynchen terug inzetten.”


Wantrouwend keken alle robots naar de spreker, niet zeker wetend of hij dit nu echt had gezegd. Of misschien moesten ze het nog even door hun processors halen, wie weet. Een groot scherm daagde op achter de spreker, waarschijnlijk een robot, en letters begonnen zich te vormen op het zwarte scherm.


“Mag Rosus voor je zorgen,
Wij van de Orde wensen de kennissen veel sterkte,
Rust in vrede,
Blindfold”


Nu deze tekst op het bord waren verschenen klonken er een aantal kreten van verbazing. De spreker wendde zich tot zijn vrind die pal achter hem stond. Hij zuchtte. “Ik hoop niet dat het een herhaling is van wie weet hoe lang geleden..” Zijn vriend knikte.

---

Theedoekje, Blindfold, hoe je haar ook wilt noemen, heeft spijtig genoeg het strijdtoneel verlaten en mag haar rol bekend maken.
De dag duurt, zoals altijd, tot vrijdagavond 23:59, voor als iemand het nog niet wist, en dan wil ik de lynchstemmen allemaal binnen hebben~

whoo first. Goed geschreven Mitch. Deze post is niet zozeer alleen maar om te posten, aangezien ik het afgelopen weekend druk had met het bezoek van een ander persoon (of robot?) heb ik nog niet de kans gehad iedereen veel succes te wensen. Dus bij deze, veel succes iedereen!

En nu wordt het wachten op Winnie's rol. Waarschijnlijk een onfortuinlijk slachtoffer, maar hopelijk een gemene 3e partij of heel misschien zelfs wel een wolf (Go cocktailmixer!)

Woah! Goed verhaal!
Mogen we al vertellen wie we denken dat het is?

Uiteraard Scarlet, ga je gang.
Tof verhaal Mitch!
Ik zal mijn verdenkingen even bewaren tot na het bekendmaken van Winnies rol.