van Sorry voor mijn late tegen reactie. Ik had een groot deel hiervan al getypt maar heb het nooit afgemaakt. Dat doe ik dus nu.
Een rede waarom ik niet zo veel om singleplayer games geef is omdat ik vaak niet veel om het verhaal geef. Gameplay is voor mij het allerbelangrijkste. Ik heb ooit Zelda: Spirit Tracks uitgespeeld en man, wat had ik daar een moeite mee. Het spel was wel simpel enzo en al de puzzles en dingen snapte ik wel, maar ik ben zo vaak in het lava gesprongen alleen maar omdat ik persee die stomme stylus moest gebruiken om een hoek van 45 graden te maken. Als ik gewoon de D-pad kon gebruiken had ik die hoek al 20 keer kunnen maken (vraag me niet waarom ik het spel heb uitgespeeld. Dat weet ik zelf niet eens).
Op dit moment speel ik Golden Sun: Dark Dawn. Letterlijk, ik heb het spel hier naast mij aan. Ik heb Golden Sun en Golden Sun: The Lost Age 100% uitgespeeld. Eerst alle Djinns en summons op Golden Sun halen, overzetten naar Lost Age en daar alle Djinns en summons gehaalt. Echt, tof spel. Ik ben dan ook blij dat het nieuwe deel (voor de verandering, nintendo...) vrijwel hetzelfde speelt als de voorgaande delen. Maar, het verhaalt boeit me echt helemaal niks. Er is zo veel tekst en en zoveel gedoe dat ik soms vaker text zit weg te drukken dan dat ik vecht of puzzels oplos. Er is super veel herhaling over wat er is gebeurt in de voorgaande delen en er gebeurt zo veel onzin dat nergens voor nodig is...Jammer. Ik speel dit spel door omdat ik het Djinn en wapen systeem tof vind en de gameplay overal me wel bevalt. Puzzels zijn leuk. De variatie met Psynergy is tof bedacht. Allemaal leuk.
Ik dwaal misschien eenbeetje af. Wat ik wil zeggen, is dat ik je mening over dat de "ervaring" belangrijk is gewoonweg niet met je deel. Ervaring doet mij niks. Ik heb bijna alle Touhous ge1cc'd op normal en ik wist nog steeds niet waarom Reimu zo nodig naar Remilia moest gaan. Ik heb ook nog nooit een ending helemaal gelezen. Als ik erover nadenk, heb ik alle singleplayer spellen gespeeld voor de gameplay. Voor mij is de "ervaring" de ervaring die je beleeft als je het spel speelt en niet het verhaal er omheen. Ik ben tevreden als ik met Marissa een spellcard heb gecleard. Het maakt mij niks uit waarom die spellcard er was, het gaat erom dat ik hem heb gecleared.
Daarnaast wil ik trouwens zeggen dat ik nooit boeken lees. Ik haat boeken lezen. Ik kan er totaal geen lol in vinden. Ik vind het maar saai.
Als ik een spel 100 uur speel, dan vind ik het spel goed. Anders was ik er allang mee gekapt. Natuurlijk is het zo dat de ene beter is dan de ander, maar dat doet er dan niet toe.
Voor mijn standaarden, als een spel 50 euro kost en ik heb er 40 uur mee gespeeld en heb dan echt geen zin meer om te spelen, was het niet de moeite waard. Als ik 55 uur heb gespeeld, was het de moeite waard, volgens mijn standaarden. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat het spel van 40 uur leuker is dan 55 uur.
Volgens mij begin ik je punt wel te snappen. Ik heb Chrono Trigger uitgespeeld. Ik heb geen idee hoeveel uur ik erin heb zitten maar ik kan zeggen dat ik bijvoorbeeld sowieso meer uur in WoW heb zitten (geen zorgen, ik speel het niet meer). Betekendt dat dat WoW beter is omdat ik er meer uur in heb zitten? Tja, eigenlijk is WoW een stom spel en Chrono Trigger is veel beter. Maar het verschil hier is dat Chrono Trigger een single player spel is en WoW een mmorpg. In een mmorpg zitten nou eenmaal meer speeluren door de multiplayer. Jouw voorbeeld is precies hetzelfde. CoD:MW2 heeft ook multiplayer en Fragile dreams: farewell ruins of the moon is een singleplaye spel.
Toch blijf ik bij mijn punt in tegenstelling van wat ik hierboven heb getypt. Singleplayer en multiplayer spellen zijn nou eenmaal niet te vergelijken qua game tijd. Dat zou oneerlijk zijn. Ik zou nooit meer tijd in een singleplayer spel kunnen stoppen dan een multiplayer spel.
Hier laat ik het even bij. Discussies over dit onderwerp zijn leuk!
Een rede waarom ik niet zo veel om singleplayer games geef is omdat ik vaak niet veel om het verhaal geef. Gameplay is voor mij het allerbelangrijkste. Ik heb ooit Zelda: Spirit Tracks uitgespeeld en man, wat had ik daar een moeite mee. Het spel was wel simpel enzo en al de puzzles en dingen snapte ik wel, maar ik ben zo vaak in het lava gesprongen alleen maar omdat ik persee die stomme stylus moest gebruiken om een hoek van 45 graden te maken. Als ik gewoon de D-pad kon gebruiken had ik die hoek al 20 keer kunnen maken (vraag me niet waarom ik het spel heb uitgespeeld. Dat weet ik zelf niet eens).
Op dit moment speel ik Golden Sun: Dark Dawn. Letterlijk, ik heb het spel hier naast mij aan. Ik heb Golden Sun en Golden Sun: The Lost Age 100% uitgespeeld. Eerst alle Djinns en summons op Golden Sun halen, overzetten naar Lost Age en daar alle Djinns en summons gehaalt. Echt, tof spel. Ik ben dan ook blij dat het nieuwe deel (voor de verandering, nintendo...) vrijwel hetzelfde speelt als de voorgaande delen. Maar, het verhaalt boeit me echt helemaal niks. Er is zo veel tekst en en zoveel gedoe dat ik soms vaker text zit weg te drukken dan dat ik vecht of puzzels oplos. Er is super veel herhaling over wat er is gebeurt in de voorgaande delen en er gebeurt zo veel onzin dat nergens voor nodig is...Jammer. Ik speel dit spel door omdat ik het Djinn en wapen systeem tof vind en de gameplay overal me wel bevalt. Puzzels zijn leuk. De variatie met Psynergy is tof bedacht. Allemaal leuk.
Ik dwaal misschien eenbeetje af. Wat ik wil zeggen, is dat ik je mening over dat de "ervaring" belangrijk is gewoonweg niet met je deel. Ervaring doet mij niks. Ik heb bijna alle Touhous ge1cc'd op normal en ik wist nog steeds niet waarom Reimu zo nodig naar Remilia moest gaan. Ik heb ook nog nooit een ending helemaal gelezen. Als ik erover nadenk, heb ik alle singleplayer spellen gespeeld voor de gameplay. Voor mij is de "ervaring" de ervaring die je beleeft als je het spel speelt en niet het verhaal er omheen. Ik ben tevreden als ik met Marissa een spellcard heb gecleard. Het maakt mij niks uit waarom die spellcard er was, het gaat erom dat ik hem heb gecleared.
Daarnaast wil ik trouwens zeggen dat ik nooit boeken lees. Ik haat boeken lezen. Ik kan er totaal geen lol in vinden. Ik vind het maar saai.
Als ik een spel 100 uur speel, dan vind ik het spel goed. Anders was ik er allang mee gekapt. Natuurlijk is het zo dat de ene beter is dan de ander, maar dat doet er dan niet toe.
Voor mijn standaarden, als een spel 50 euro kost en ik heb er 40 uur mee gespeeld en heb dan echt geen zin meer om te spelen, was het niet de moeite waard. Als ik 55 uur heb gespeeld, was het de moeite waard, volgens mijn standaarden. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat het spel van 40 uur leuker is dan 55 uur.
Volgens mij begin ik je punt wel te snappen. Ik heb Chrono Trigger uitgespeeld. Ik heb geen idee hoeveel uur ik erin heb zitten maar ik kan zeggen dat ik bijvoorbeeld sowieso meer uur in WoW heb zitten (geen zorgen, ik speel het niet meer). Betekendt dat dat WoW beter is omdat ik er meer uur in heb zitten? Tja, eigenlijk is WoW een stom spel en Chrono Trigger is veel beter. Maar het verschil hier is dat Chrono Trigger een single player spel is en WoW een mmorpg. In een mmorpg zitten nou eenmaal meer speeluren door de multiplayer. Jouw voorbeeld is precies hetzelfde. CoD:MW2 heeft ook multiplayer en Fragile dreams: farewell ruins of the moon is een singleplaye spel.
Toch blijf ik bij mijn punt in tegenstelling van wat ik hierboven heb getypt. Singleplayer en multiplayer spellen zijn nou eenmaal niet te vergelijken qua game tijd. Dat zou oneerlijk zijn. Ik zou nooit meer tijd in een singleplayer spel kunnen stoppen dan een multiplayer spel.
Hier laat ik het even bij. Discussies over dit onderwerp zijn leuk!
