Belgen van Hakuro (Weerwolven ronde 20 - spelleider Nekotaku)

Het vroege zonlicht schijnt door de gordijnen op Faolinn’s gezicht. Een irritant geluid zwelt aan.
“Verrekte wekker”, mompelt Faollin. Hij probeert het onding uit te zetten. Maar dan wordt duidelijk dat het geluid van buiten komt. Het is de sirene van een ziekenwagen die door de straat snelt.
Faolinn kijkt het raam uit van achter z’n gordijnen en ziet dat er ondertussen een aantal bewoners op straat zijn gekomen, kijkend in hun deuropening. Hij doet een kamerjas aan, headbangt een tiental seconden om z’n haar los te werken en gaat naar beneden.

Als hij z’n deur uit loopt, is de ziekenwagen net gepasseerd. Remilia~, die naast hem woont, komt naar hem toe.
“Wat is er aan de hand?” vraagt Faolinn.
“Blijkbaar is er deze nacht iemand brutaal aangevallen” informeert Remilia~.
“Aangevallen? Wat, fysiek? Hier? In Hakuro?” antwoordt Faolinn vol ongeloof.
Ondertussen was UNOwen ook richting Faolinn en Remilia~ gewandeld. Hij heeft nog een halve mattentaart in z’n hand, duidelijk onderbroken tijdens z’n ontbijt. Van de andere helft zit een deel in z’n mond.
“Ze hemme Shiro in elkaar geklopt!” oppert Uno, stukjes gebak in het rond strooiend door z’n gebaren hierbij. “‘k heb het gehoord van de buren. Kunde da nu geloven?”
Almaar meer mensen komen bij het groepje staan. De sfeer is bedrukt. Hakuro heeft in heel lange tijd geen dergelijke incidenten voorgehad. Iedereen is druk aan het babbelen over wat er gebeurd zou kunnen zijn. Deviljho kijkt even rond terwijl de rest staat te roddelen en ziet dat Olly wat probeert te zeggen.
“Iedereen, effe dimmen. Olly wil iets zeggen.”
De menigte houdt op en richt zich tot Olly. Enigzins vertwijfeld herhaalt ze:
”Misschien waren het van die Belgische Nationalisten.”
Er viel een stuk mattentaart uit Uno’s mond. “Jamaar hela, ga het zo weer beginne? ‘t Is verdomme altijd de schuld van de Belgen!”
“Rustig, Uno.” maande T aan. “We hebben het hier over een vermoedelijke bende van Belgische Nationalisten die niet de Nederlandse nationaliteit hebben aangenomen. Ze zijn blijkbaar van mening dat Hakuro aan België toebehoort. Dat jij van België bent ingeweken heeft er niets mee te maken. Er leven veel voormalige Belgen hier zonder problemen.”
“Allee dan,” zegt Uno, “‘t is goe, maar komt nie af dat ik er voor iet tussen zit.”
“Maar als er iets van waar is, van deze bende,” zegt Olly, “dan moeten we wel actie ondernemen.”
UltimateAction nam het voortouw. “Actie is mijn tussennaam. Laten we met een aantal personen naar de burgemeester gaan en hem vragen om een onderzoek te starten.”

Die middag staan er een aantal bewoners van Hakuro voor het stadhuis. De deur is dicht, maar de auto van de burgemeester staat wel voor de deur (illegaal geparkeerd) en heeft een deuk in de voorbumper die nogal verdacht hard overeen komt met de vorm van een paaltje. Ze bellen aan.
“Er wordt niet open gedaan. Zou hij nog slapen?”
“Maar het is al middag. Tegen nu zouden de stadsdiensten toch open moeten zijn?”
Plots horen ze een stem achter hen. “Wa stade gullie hier allemaal te doen aan mijn deur?”
Burgemeester N. Ekotaku staat achter hen, een pak friet in de hand en een blik Jupiler pils in z’n jaszak. “Ik was efkens m’n middageten gaan halen.”
“Burgemeester,” begint Aap, “er is deze nacht een aanval met geweld gepleegd op Shiro. Ze ligt in het ziekenhuis, aan een beademingsapparaat, in coma.”
“Serieus?” zegt Ekotaku. “Da doet mij denken aan m’n studententijd in Gent. Daar moest ge ‘s nachts ook nie door het Citadelpark gaan lopen, zenne.” Hij neemt een hap van z’n frieten.
“Mensen zeggen dat het mogelijk de actie was van een factie niet-genaturaliseerde Belgische Nationalisten.” zegt Reym.
De burgemeester trekt bleek weg, het frietvorkje bewegingloos in z’n mond.
“Ja, het is schokkend, nietwaar?” brengt eeveesprit in.
“Nee, ‘t is iet anders. Ik zen weer vergeten Belgische mayonaise te vragen. Dit is Hollandse mayo. Ik lust da nie.” zegt Ekotako, vol afgrijzen kijkend naar z’n frieten.
“Geef maar aan mij.” suggereert XavC, “Ik verkies zoete mayonaise.”
Ekotaku overhandigt de frieten aan XavC en doet dan maar z’n blik Jupiler open. “En wa verwachte gullie dat ik hier aan doe? Beginnen politie de straat op te sturen omdat iemand denkt dat er een stel fascisten rondloopt?” Hij neemt een slok van z’n bier.
“Nou... als Hakuro terug bij België wordt gevoegd, dan worden wel alle coffeeshops weer afgeschaft.” probeert Toumyon. Ekotaku verschrikt zo hard dat hij de helft van z’n bier inhaleert en driekwart weer uitproest.
“Da zulle we verdomme nog wel eens zien!” begint hij te tieren. “Da stel N-VA’ers heeft het al smerig genoeg gemaakt in Antwerpen en nu komen ze hier ook nog eens onder mijn duiven schieten! Moar nie me mij, eh!”
De menigte leek tevreden met deze sterke respons. “Wat zullen de er aan doen, burgemeester?”
“Awel, kijk.” begint Ekotaku. “Als we iedereen moeten laten nachecken door immigratie zitten we hier volgend jaar nog. Dus we doen het zo. Iedereen blijft op de uitkijk voor verdacht gedrag. Op het einde van dezen dag kiezen we de verdachtste, die we gelijk uitsturen. Enkele reis België. Laat ze hun eigen kot maar op stelten zetten.”
“Eh, maar, wat als het een onschuldige blijkt?” zegt homemadecupcake.
“Cuppie, nie zagen eh. Waarom zou ‘m onschuldig zijn als ‘m zich verdacht gedraagt?” zegt Ekotaku. De menigte weet niet meteen wat daarop te zeggen. Ze voelen dat er iets scheelt aan het plan, maar zoals wel vaker weet de burgemeester het zodanig te brengen dat het een uitstekend idee lijkt. Anders was hij tenslotte geen burgemeester kunnen worden. Bovendien verstaan ze hem niet altijd even goed door dat Belgische accent en brengen mensen hierdoor al minder snel iets tegen hem in.
“Dus, iedereen oogskes open. Verdachte zaken rapporteren en volk er op aanspreken.” maande Ekotaku aan. “Vanaf nu gaan we op het einde van elke dag iemand de trein op zwieren tot er hier nie langer van da schorem overblijft.”