van Nekotaku zo apr 14, 2013 3:40 am
Welke serie keek ik toen ik een kleine jongen of meisje was, hmm? Jeez, nu moeten we wel een heel eind terug.
Om te beginnen, het is interessant om te observeren dat het over tv-series in het algemeen gaat, terwijl iedereen, ik inclusief, de reflex heeft van over animatiereeksen te beginnen. Deze lijken beter in staat zich in iemand's geheugen te prenten.
Ik zal eerst effe niet-animatie aanhalen. Ik kan er moeilijk leeftijden op plakken, maar ik herinner me dat ik vroeger vaak The X-Files zag. Spannend, vaak griezelig, gevariëerd... Deze reeks is nog steeds het bekijken waard. Na een tijd begon het wat uitgemolken te raken, maar de eerste paar seizoenen zijn ijzersterk. Ik heb deze als student opnieuw beginnen te bekijken.
Ook zette m'n vader soms wel eens Star Trek: The Next Generation op (hij is sci-fi fan en heeft er z'n eindwerk over gemaakt). Ik weet nog dat ik die reeks wel eens saai vond... Het was soms politiek gezever. Het is een reeks die ik nu echter wel erg goed vind.
En dan, animatie.
Wel, The Simpsons was altijd een goede keuze! In die tijd was het nog echt een topreeks. Het was toen totaal uniek om een cartoon dergelijke onderwerpen te zien aankaarten, maar dan ook op een manier die hilarisch was. Voor de rest keek ik niet zo gek veel series als kind. Als de TV niet bezet was, gebruikte ik de tijd eerder om op m'n MegaDrive te spelen dan series te kijken.
Wat betreft vroegste herinneringen denk ik dat we bij Dragonball Z uitkomen. En ik heb het niet over de DBZ met de volwassen Goku en Saiyans... Nee, de originele reeks met de kleine Goku, die meer op avontuur gericht was. Wel, ik en m'n zus keken deze. De catch is dat het op een franstalige zender was, met Franse dubs. Dus we verstonden er geen bal van! Maar even goed was het leuk om te zien. De "zo idioot dat het awesome is" opening song van de Franse versie staat ons beiden nog in het geheugen gegrift.
Flash forward enige tijd, en ik weet niet of dit nog in de criteria van het topic past, maar...
Ik moet rond de 13 jaar geweest zijn, zoals jij nu bent, komodostache, toen ik Pokémon begon te zien op TV. Voor de rest was er amper anime voorhanden, dus dit was een geschenk uit de hemel. Maar... Digimon vond ik nog beter, eenmaal ze het begonnen uit te zenden! Als Pokémon op was keek ik het wel, maar Digimon volgde ik echt. Ik herinner me dat het 's ochtends werd uitgezonden, en ik het voorprogrammeerde om op te nemen (op een echte, originele VCR!) om het dan na school te bekijken. Wat een serie! Bovendien was de Nederlandse dub niet slecht. Ik herinner me dat Apocalymon angstaanjagend klonk!
Waar die series misschien het zaadje plantten voor m'n anime liefde, was het de reeks Rurouni Kenshin (in het westen ook wel uitgezonden als "Samurai X") die het deed ontluiken. Ik herinner me nog dat ik erachter kwam dat het werd uitgezonden, en overlopend van het enthousiasme dit aan vrienden vertelde ("echte anime op TV!"). Blijkbaar wisten sommige het al en volgden het! Ik stond met m'n mond vol tanden. Waarom was ik er weer later bij?
Ik pikte in op deze serie toen de allerbeste story arc in volle gang was. Het was een revelatie! Een animatiereeks die geweld en lastige onderwerpen niet schuwde, maar ook een sterke boodschap uitdroeg. Ook blijft de muziek van de openings en endings me erg bij. Het was alsof je een nieuwe wereld ontdekte.
Dat moet ook rond 13/14 jaar zijn geweest. In elk geval weet ik dat ik 14 was toen ik begon om nu en dan met een vriend de bus te nemen naar Antwerpen. Daar was namelijk een winkel waar ze retro games, anime DVD's en manga hadden! Nu vind je manga zat, maar destijds was het moeilijk om aan te komen. De manga die je hier vond in België waren Franse vertalingen. In Frankrijk bestond de interesse in anime en manga al veel langer, en ze hadden reeds veel vertaald. In Amerika was het nog in volle opkomst, dus imports van Engelse vertalingen vond je niet. Laat staan dat er iets in het Nederlands was (Dragonball was één van de eerste manga die een Nederlandse serialisatie kregen, denk ik). Het eerste wat ik dan ook deed in die winkel was manga van Rurouni Kenshin kopen. Wat heerlijk om dat te lezen! En dan uitkijken tot wanneer ik terug kon gaan om de volgende volumes te kopen.
Tot op de dag van vandaag blijft die reeks een plaats in m'n hart bewaren die nooit kan vervangen worden. M'n favoriete personage was Kenshin zelf, want hij is een fantastische protagonist.
Kijk ik deze soms nog? Reken maar! Ik heb de reeks tot het einde van de Shishio story arc (daarna splitst het af van de manga en is het bagger) nog niet zo heel lang geleden opnieuw bekeken. En hij is nog steeds geweldig, nostalgie of niet.
Nou, ik voel me best een ouwe knar met zo te zeuren over de "oude tijd".
Om je laatste vraag te beantwoorden: ja, het is een leuk topic. Ik denk niet dat je expliciet om feedback moet vragen, je merkt het wel aan de hoeveelheid antwoorden. Dit is een aardig forum, hoor. Als het al eens gevraagd is, maakt iemand je er vast attent op of worden de threads samengevoegd.
Maar het is altijd leuk om terug te denken aan de zaken die onze jeugdtijd kleurden.
En Sonic is leuk. Sonic the Hedgehog was m'n eerste console game, en Sonic X is een fijne serie. Ik was 'm laatst beginnen te kijken, maar er zijn wat andere dingen die prioriteit hebben genomen.
Ik vond james altijd geweldig, geloof ik. Dat vind ik nu in ieder geval.
